Tag: <span>Bill Callahan</span>

Uit het land van Nick Cave (Australië) komt ook Jack Ladder & The Dreamlanders. Twee jaar nu hun debuut Playmates is die band terug met het fijne Blue Poles. Je hoeft niet Leo Blokhuis te heten om na een halve minuut van single ‘Feel Brand New’ een Nick Cave-referentie te droppen. Die piano, die feel en natuurlijk die stem: niet zo gloednieuw. Maar hey, wat zou het als het fijn klinkt?

“The bones of the song appeared on New Years Day after going to bed sober before midnight,“ vertelt Ladder bij de buren. “That day my partner and I went for a short bush walk that turned into a 5 hour trek. I was feeling a new chapter turning over.“

Mocht je trouwens naar Australië gaan voor een concert van The Killers dan kun je Jack Ladder meteen checken in het voorprogramma. Wij doen het nog even met de plaat, waarvan momenteel ‘Susan’ ons favoriete liedje is (en waarop we ook een beetje aan Leonard Cohen moeten denken).

Ja, fijn bandje.

Nieuwe muziek

Peter Oren leverde met Living by the Light in 2016 al een meer dan prima plaat af. Maar wat hij 2 weken geleden met opvolger Anthropocene neerzette is gewoon fenomenaal. Niet vrolijk, verre van. Neem nou liedje Falling Water. Zo donker, zo mooi. Maar eigenlijk kunnen we elk nummer uit de plaat tippen. Denk ergens tussen Jonathan Jeremiah, Sean Rowe en Bill Callahan.

Peter komt trouwens uit Indiana, maar noemt zichzelf everywhere-based. Een troubadour dus. En Peter vind dat het allemaal niet zo goed gaat met de wereld. Kan hij best eens gelijk in hebben. Anthopocene verwijst naar de periode in de geschiedenis van de aarde dat de mens steeds meer invloed begin te hebben en te claimen. Met alle, negatieve, gevolgen van dien.

Tot slot nog iets over de opname. Die gebeurde met een hele rits aan meer dan capabele mensen. Ken Coomer (drummer van Wilco), Laur Joamets (Sturgill Simpson) en Michael Webb (John Fogerty). En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Maar de boodschap: luister naar Peter Oren!


Nieuwe muziek