“New song, bluesy heavy alternative indie for fans of the Black Keys”. Dat was de pitch van Adam Baldwin. En eerlijk is eerlijk, liedje Salvation maakt de verwachtingen meer dan waar. We horen tussendoor ook nog een beetje Stillwave. Meer info hebben we niet, behalve dat het wachten is op een nieuwe plaat. Dat doen we dan maar.
Tag: <span>Stillwave</span>
Soms is het prima om niet afgeleid te worden door allerlei randzaken. RHEMA is zo’n geval. Geen biografie, geen Facebook, geen site. Alleen wat liedjes. Waaronder Staring Through The Rain. Een Bowie-achtige classic waarin we ook het geluid van het Nederlandse Stillwave horen.
We zijn een tik te lui om het op te zoeken, maar is dit niet de eerste keer dat wij over een Russische band schrijven? Vast wel. Hoewel. Schrijven? We weten namelijk niks tot nauwelijks iets over Blind Seagull uit Kaliningrad. Dit zijn dus eigenlijk alleen woorden en dit is eigenlijk geen verhaal. We kunnen je wél vertellen dat de oblast Kaliningrad een Russische exclave is; omsloten door Polen en Litouwen. En dat het aan de Oostzee ligt. En dat het daar ongetwijfeld stikt van de zeemeeuwen. Maar wat heb je eraan?
Daarom hebben we extra ons best gedaan. We zijn toch een klein beetje over de band te weten gekomen; Balance is het nieuwe singletje en het verscheen niet lang nadat album Pressure (in februari) het licht zag. Het is volgens Bandcamp een liedje over vrede, harmonie en een koude lente. Er zijn volgens Bandcamp nog vier andere albums. Allemaal niet langer dan 20 minuten, volgens Bandcamp. Op Facebook noemen ze zichzelf post-punk, new wave en lo-fi. Ze zijn met zijn drieën. De muziek is best donker, vinden wij. Balance is best wel heel goed, zeg nou zelf.
Zo. Dat was het. Meer is er niet.
Kaliningrad heette trouwens tot 1946 Koningsbergen. Maar wat heb je eraan? Je had beter direct naar het puike liedje kunnen luisteren.
Baldadig en zonder kennis van zaken schreeuwde iemand twee jaar geleden al: ‘Wie geeft Stillwave een podium?’ De band uit Utrecht regelde het echter zelf en behoorlijk goed ook; een clubtour in 2015 en een handvol optredens in Engeland. Met ijzersterke singles als Callow en Modes of Transport op zak kwam Stillwave op mooie plekken.
Vervolgens verscheen het wonderschone Tarmac Plains en werd stilletjes gehoopt dat de band werkte aan het langverwachte debuutalbum. Het eerste EP-tje Isles verscheen immers al in 2012. Maar Stillwave was nog niet klaar met het jaar en nog niet klaar voor een langspeler. ‘Before we release our debut album we feel that we need to bring the past year or so to its proper close first. And what’s a better way to do so than with new songs…’
En dat is allerminst een straf. What Have You is droevig als Ian Curtis en stemmig als Tom Smith. Het is donker (natuurlijk) en beklemmend (misschien). Maar de karakteristieke zang van Marcel Jongejan breekt de spanning telkens weer. Gelaagd dus, dit What Have You. Dat het werd geschreven in een verlaten loods zal je niet verbazen.