Tag: <span>The War On Drugs</span>

Sad Boys Club. Daar scharen we onszelf weleens toe. Van tijd tot tijd gaat er namelijk niets boven een tranentrekker. De verwachtingen bij liedje 15-01 van Sad Boys Club waren dan ook hoog gespannen. Echter,  geen tranentrekker, maar eerder een vrij aanstekelijk indie-liedje. We horen een leuke mix tussen The Cure, The 1975, The Maccabees en zelfs wat The War On Drugs.

15/01 gaat over een bladzijde in het dagboek van frontman Jacob Wheldon. Daarover zegt Jacob:

I started writing diary entries following a crisis of confidence a couple of years ago, in the hope of better understanding myself. 15/01 was the start of that process of trying to take some more responsibility. It’s unfinished business but the track serves as a bookmark. Bloody long book.

Maar heel veel meer vinden we niet over deze mannen. Behalve tevens aanstekelijk liedje Winter’s Tail. Wachten op een plaat of EP dan maar.


Nieuwe muziek

Via een vriend van Gobsmag kwam Roadkill Ghost Choir op ons pad. Must-listen voor liefhebbers van The War on Drugs. En dat zijn wij. Wikipedia leert ons dat ze een “American Alternative rock band from DeLand, Florida”, zijn. En niet zonder succes. Zo stonden ze al bij Letterman en speelden ze op Bonnaroo, Lollapalooza en Governors Ball festivals. En onder de fans bevind zich Ben Lovett van Mumford & Sons.

En waar de lovende woorden vandaan komen wordt al snel duidelijk als je meest recente plaat False Youth Etcetera aanzet. Die opent als The War On Drugs, maar later op de plaat komen ook invloeden van Tom Petty (zijn latere jaren), My Morning Jacket en zelfs wat Mumford voorbij. Omdat we de laatste tijd eigenlijk nog steeds aan het nagenieten zijn van plaat + gig van TWOD, kiezen we er vandaag voor om Vision On Vision / Undo aan je te tippen. Enjoy!

 


Nieuwe muziek

Songs of Boda houden we al sinds begin 2015 in de gaten. Toen viel het te gekke liedje Yellow Fanatics op onze digitale deurmat en we schreven:Zweedse Americana / blues met echo’s van Dire Straits, The War On Drugs en Daniel Norgren.”En na dat Loophole EP’tje, waar dit nummer opstond, bleef het even stil. Tot nu, that is. Een nieuwe plaat (IAGO) is namelijk onderweg en Hardball is de eerste single. Nog steeds die lekkere laid-back sound van Daniel Skoglund.

Overigens is die vergelijking met Daniel Norgren niet helemaal toevallig. Ze delen hetzelfde land, maar Songs of Boda is ook gitarist in de band van Norgren. Ja, dan heb je fijne muzikanten om je heen.


Nieuwe muziek

Man achter de naam Race The Tide is Jesse Macht, een multi-instrumentalist uit Amerika. Aankomende debuutalbum is opgenomen in de studio van Lord Huron en voorproefje ‘The Enemy’ klinkt als een moderne Americana track met invloeden van zowel Ryan Adams en The War On Drugs als Blood Orange. De tweede stem is van actrice Heather Robb.

Jesse Macht, geboren in Los Angeles, kent achter de schermen al wat succes. Op college in St. Louis zat hij in een band die uiteindelijk met hun muziek in films (Good Time Max) en tv programma’s (The Voice) terechtkwam. Onder z’n eigen naam bracht Macht twee singer/songwriter platen uit. Een druk baasjes dus, en toen hij met SVT werd gediagnosticeerd (een aandoening waarbij hij soms hartslagen van over de 260 BPM heeft) betekende dit niet dat hij het rustiger aan ging doen, maar juist nog meer optredens begon in te plannen. Dat bewust zijn van eigen mortaliteit, maakte de drang om alles uit het leven te halen des te groter.

En daarom een nieuw project: Race The Tide. Single ‘The Enemy’ gaat over levendig dromen en de bijbehorende onrust, zo vertelt hij: “My mother, my sister, and I’ve been blessed and plagued with vivid recurring dreams our entire lives and it feels as though, much of the time, it’s hard to get much rest even when sleeping.” Interessant.

Nieuwe muziek

In Amsterdam woont Chris O. Kikic. En laat hij nou een een band hebben gevormd, Kitchenette. Ze stuurden ons liedje Upon the Shoulders en man, we vonden het meteen al te gek. War On Drugs-achtige sound met misschien wel een klein beetje Arcade Fire erbij. En dat gewoon uit Amsterdam. Te gek!

Overigens kunnen we ons ook wel vinden in de thematiek: “Het is een ode aan de vrijheid en rebelse zorgeloosheid van deze/ onze generatie die de wereld aan hun voeten heeft maar daardoor misschien ook soms lijkt te verdwalen.”

De EP is onderweg. We houden je op de hoogte.

Nieuwe muziek

Ja, kijk. Dit is dus indie zoals indie bedoeld is. Als er een bedoeling is. Verwacht dus niets nieuws, verwacht niets meer. Verwacht iets moois. Nap LaJoy (wellicht vernoemd naar Nap Lajoie, professioneel honkballer rond 1900, maar dat is allerminst zeker en best onwaarschijnlijk) brengt met Bulldogs een knappe single vol dynamiek en met een dramatische flair. Zoiets heb je eerder gehoord. Zo iets ongeveer. Zoiets wil je vaker horen. Vaker dan één keer.

En het begint ook nog als een soort soft-rock-dingetje, met die kalme, heldere stem van Devin die het heeft over een coma en een dreadful sound. Maar het wordt al snel intenser, om vervolgens te eindigen met veel snaren, toetsen en cimbalen. En dat allemaal nadat Devin zong ‘Hey kid, you’re worse for the wear, but you sure wearin’ it well.’

Nap LaJoy (uit New York) is dan ook niet over één nacht ijs gegaan; dit is misschien wel één van die songs op debuutalbum Host waar Devin en zijn maten tien jaar over hebben gedaan. Klinkt obsessief. En dat is het ook. Klinkt mooi. En dat is het zeker.

Nieuwe muziek

Alt.country en rock met lang uitgesponnen gitaarpartijen, uit Noorwegen: maak kennis met Dig Deeper. 19 april verschijnt de EP Stars Tonight, als teaser voor de full-length die dit najaar op vinyl, cd en online zal verschijnen. Titeltrack Stars Tonight (Have You Seen) doet ons de oren al goed spitsen.

De aankomende EP is de opvolger van het album How You Spend Your Days uit 2015. De band, in 2010 opgericht door zanger/gitarist Einar Kaupang en gitarist Øystein Braut, scoorde er in thuisland Noorwegen veel airplay mee en wist ook internationaal lovende kritieken te oogsten. Volgens het persbericht schrijft frontman Kaupang zijn songs “in een traditie van Amerikaanse rootsmuziek, maar vanuit een Europees perspectief”.

Gitarist Braut was overigens al wat succes gewend: als lid van de psychedlische band Electric Eye speelde hij al meermaals in Nederland, onder andere op festivals als Down The Rabbit Hole, Let’s Get Lost, Eindhoven Psych Lab en Incubate. Met Dig Deeper zal hij dit najaar Nederland aan doen voor een aantal shows. En dat kan weleens heel tof gaan worden, als je het ons vraagt. We gaan je op de hoogte houden.



Nieuwe muziek

Het werd weer eens tijd om de boel een beetje aan kant te maken, hier op kantoor. Een bezempje erdoor. Een beetje frisse lucht. De papierbak legen. Een voorjaarsschoonmaak. En dan vind je nog wel eens wat. Oude shortlists bijvoorbeeld, met hele mooie muziek. En dan komen ook de onvermijdelijke ruzies (‘Ik ontdekte Blaenavon als eerste!’) en de onvermijdelijke verwijten (‘Waarom heb jij nooit over Michael Nau geschreven!’).

Want dat laatste hadden natuurlijk al veel eerder kunnen doen. Vanwege Winter Beat bijvoorbeeld. Of Love Survive. Die staan allebei op het schromelijk onderbelichte album Mowing uit 2016. Dus schrijven we nu alsnog, en geheel terecht, over weer zo’n prachtig liedje van die Amerikaanse singer/songwriter; en dat is een Good Thing.

Een soort soundtrack voor ‘making plans for the future and moving on’, omschreef een blog met een grappige naam het lome, zonnige nummer van Michael. En daar kunnen wij ons wel in vinden. Het is goed voor de soul. En zoet met een blond biertje erbij. Michael zelf: ‘This one’s about learning on the fly to fly on.’

Nieuwe muziek