We zijn fan van Angus (& Julia!) Stone. Daarom zijn we natuurlijk ook min of meer verplicht om Dope Lemon te checken. Zeker als er met liedje Rose Pink Cadillac een nieuw liedje is. En wat voor een! Heerlijk relaxt, soulvol, bijna zomers.
Categorie: <span>Blog</span>
Veertig jaar geleden komt Sleep No More uit, het tweede album van de Engelse post-punk band The Comsat Angels. Atmosferische keyboards, venijnige gitaren, intrigerende teksten, dreunende bassen en duistere drumpatronen typeren de plaat. Voor sommige nummers zijn de drums, met een hoofdrol voor de toms, opgenomen op de vierde verdieping van de studio. Vlakbij de liftschacht, om ze hun bombastische sound te geven.
The Vain Travail is een project van een aantal Nederlandse muzikanten. Gestart in 2018 en geïnspireerd door een gedicht van Thomas Wyatt. Letterlijk: ‘Het IJdele Werk’. Want man, gaat de muziekindustrie niet over het najagen van ongrijpbare schoonheid, jacht op roem en in veel gevallen slechts vergeefse moeite?
Anyway, dat is wel het uitgangspunt waarmee Dirk Schreuders, Jonas Pap, Dave Menkehorst, Len van de Laak en Arthur Adam ten Cate in 2018 begonnen. Ze hadden toen allemaal hun sporen in de muziekindustrie al ruimschoots verdiend, o.a. met Bertolf, Sevdaliza, Henny Vrienten en Navarone. Maar de kriebel om eigen werk te maken was heftig. En dus gingen ze aan de slag. Opmerkelijk daarbij is dat de mannen de eerste 2 jaar nooit allemaal tegelijk in dezelfde ruimte geweest zijn. Schrijven en opnemen deden ze in delen, en ze inspireerden elkaar vanuit hun (thuis)studio’s.
En nu, een paar jaar later heeft dat geleid tot debuut EP All Is Quiet. Vier prachtige, ingetogen liedjes. Zoals bijvoorbeeld I’d Be Dancing. Qua sfeer roept het liedje associates op met Radiohead, Wilco, Elbow, Patrick Watson en Thomas Dybdahl.
Dus ga er even lekker voor zitten en laat I’d Be Dancing bij je binnenkomen. En vergeet ook niet de prachtige video die erbij hoort te bekijken.
Als we je zeggen dat we de Finse Black Keys tegenkwamen, dan denk je misschien: que? Maar echt waar, de mannen van Al Fama maken onvervalste bluesrock, inclusief ‘swampy’ vibe. Bijvoorbeeld in liedje In My Life. De band laat zich onder andere inspireren door het leven in Finland en de verschillende seizoenen daar:
‘’Most of the time it’s dark and gloomy and when the spring suddenly arrives, things get a bit manic, as people are not yet ready for that light. With some time though, everything calms down for the summer. One could even say that our music is related to the burbling sound of those fountains. In the finnish language, we would call that type of soundscape as soljuva.’’
Joe Bourdet komt uit Calofirnia, houdt van de bergen en gaat graag een stapje terug en vervolgens weer 2 stappen vooruit te gaan (naar eigen zeggen). Dat laatste kunnen we best letterlijk nemen, want neem nou liedje Unwritten Story. Dat klinkt alsof je regelrecht in de jaren 60 en 70, de hoogtijdagen van CSNY bent aanbeland. De heuze Laurel Canyon-sound.
Je vindt het liedje binnenkort op EP Meadow Rock, een absolute aanrader waarschijnlijk, ook voor liefhebbers van de Israel Nash-sound (waarbij Neil Young ook nooit ver weg is). Dat zeggen we overigens alleen op basis van onderstaand liedje en eerder uitgebrachte single Songbird Revisited.
Op grond van een recensie in OOR besluit ik in 1995 The Architect van Code te kopen; een plaat die uiteindelijk bovenaan mijn Top 10 van dat jaar terechtkomt. In die tijd plakken ze er het etiketje progressive elektro op. Op zich best passend. The Architect bevat echter ook een aantal ingetogen nummers. En juist die hebben de tand des tijds het best doorstaan.
Luninous Waves komt in liedje Not Many Friends met wijze woorden:
“Too much Netflix is bad for friendships! Hope this sad song helps you remember some of the good friends you’ve lost and to spend your time on earth wisely!”
Droevig, jazeker! Maar ook prachtig wat ons betreft. Dus neem even 4 minuten de tijd en bel dan je vrienden om wat quality time door te brengen. Of beter nog, luister samen naar Luminous Waves.
“a twangy classic rock vibe with a big bridge and a ripping guitar solo”. Dat is hoe The Roseline liedje Joy introduceert. En inderdaad! Liefhebbers van Delta Spirit, Dawes, Mike & The Moonpies zitten hier goed, lijkt ons.