Auteur: <span>Bas</span>

Het is geen geheim dat we veel liefde voelen voor The National en The Slow Show. In die categorie presenteren we je vandaag iemand die op (korte) termijn misschien wel in dat rijtje plaats gaat nemen. We hebben het over John Joseph Brill. In 2015 dropte hij met Pieces al een erg fijne EP. En een paar dagen terug voegde hij er met False Names nog eentje aan toe.

Vijf nummers telt de EP. Die tracks zijn niet alleen regen en droefenis, John Joseph Brill pakt er van tijd tot tijd ook elektrische gitaren bij. Bijvoorbeeld in het nummer Kings. Meteen een van de favorieten, maar kom op, dat geldt eigenlijk voor de hele EP. De award voor het mooiste liedje gaat wat ons betreft naar Santo Spirito.

Liefhebbers hebben John Joseph Brill wellicht al eens mogen aanschouwen als support van Daughter. Het goede nieuws is dat onze eigen Dotan hem uitnodigde voor zijn 7 Layers Festival in Paradiso. Ons advies: be there!


Nieuwe muziek

Bij Limburg denken we al gauw aan de Amstel Gold Race, vlaaien en zuurvlees. En niet zo snel aan Hammond orgels, psychedelische tracks en een sfeer die aan alle kanten The Doors / Jim Morrison ademt. Niets is echter minder waar. Verantwoordelijk daarvoor zijn de mannen van No Man’s Valley.

Op 10 juli a.s. verschijnt debuutplaat Time Travel. Op vinyl, in een gelimiteerde oplage. En zoals je weet kunnen wij dat wel waarderen. Dat geldt overigens ook voor de plaat. Want man, wat is die lekker! Liedje The Wolves Are Coming doet je toch gewoon denken aan The Doors in hun beste dagen? Ok, toegegeven, de intro heeft ook wel wat weg van Iggy Pop.

Die vergelijking met The Doors komt overigens niet uit de lucht vallen. No Man’s Valley is een graag geziene support bij The Doors Alive. Overigens ook bij DeWollf. En volledig terecht, wat ons betreft. The Wolves Are Coming is overigens niet onze favoriete track van het album. Die eer gaat naar Kill The Bees. Daar kun je nu nog helemaal niets mee (de plaat moet nog uitkomen), maar de boodschap is duidelijk: race op 10 juli naar je platenzaak en haal het prima debuut van No Man’s Valley in huis.


Nieuwe muziek

Soms heb je van die bands die zonder een hoop materiaal toch erg lekker gaan. Het Canadese BLAJK is zo’n band. In 2015 was daar ineens het liedje French Class. Dat werd opgepikt in het thuisland en een uitgebreide tour met Young Empires volgde. En binnenkort ook Bestival in Toronto, waar BLAJK het podium deelt met namen als Tame Impala en The Cure. Niks mis mee.

Er is dus nog geen album of EP. Wel een nieuw liedje, Good Liars. En dat liedje zou het wel eens prima kunnen doen op festivals en radio. En ook in onze cd-speler. We horen The 1975 en The Neighbourhood. Jullie?


Nieuwe muziek

Buiten Asaf Avidan waren we eigenlijk niet op de hoogte van muziek uit Israel. Tot een paar dagen geleden. Toen zat er een clipje van Noya in onze inbox en -je raadt het nooit- Noya komt dus uit Israel. Get It Done is de titel van het liedje en na de eerste luisterbeurt waren we behoorlijk enthousiast.

Een soort mix van Sade, Benjamin Clementine en Amy Winehouse. En het zou ook zomaar een Bond-tune kunnen zijn. Precies, behoorlijk bijzonder dus. Wil je haar eens live zien, dan zul je af moeten reizen naar Israel, want Noya lijkt voorlopig niet onze kant op te komen. En waarom zou ze ook. De Israelische muziekindustrie geeft haar op dit moment namelijk niets dan kudo’s. Wij nu dus ook. Overigens niet alleen voor het liedje, de clip is ook briljant.


Nieuwe muziek

Wanneer je als band naar Future Islands verwijst, dan heb je al snel onze aandacht. Zo geschiedde voor Memorry, dat uit Albuquerque komt (Breaking Bad!). Het is overigens geen typefout, Memorry schrijf je met twee keer een ‘y’. Waarschijnlijk om de Googlebaarheid wat te beïnvloeden.

Maar goed, de band werkt toe naar de release van langspeler Memorry en heeft in aanloop daarnaartoe al wat liedjes gedropt. Out of The Dark is er daar een van, en de meest recente. 80’s electropop, Future Islands en een beetje Bowie. Kortom, een meer dan prima liedje.

Tot slot willen we je dit stukje bio niet onthouden:

Once upon a time there was a boy named Shaun and his LA synth-rock band of 8 years broke up. He did what most boys do when their bands break up – he moved to Brooklyn, got a unicorn tattoo & started a synth-pop band of course! Kitten Berry Crunch was that band & as one would expect with a name like that, Shaun did his best Michael Jackson impression and put out funny cat music videos, and then creepy cat music videos, and finally music videos with no cats in them at all. Things were changing. Like a baby caterpillar turning into a butterfly, the kitten was becoming a memory. Or more accurately, the Kitten Berry Crunch was becoming a Memoryy.

Een sprookje.


Nieuwe muziek

Alweer bijna 2 jaar geleden maakten we kennis met Robert Ellis. We maakten van die gelegenheid gebruik door het het liedje Chemical Plant meteen maar even op ons, toen nog vrij nieuwe en lege, scorebord te gooien. Met een 8.3 nog wel. Randy Newman en Willie Nelson op de soundtrack van een docu over Gram Parsons, zeiden we toen. En daar staan we nog steeds achter. Inmiddels heeft het album The Lights From The Chemical Plant ook aardig wat rondjes gemaakt op onze discman.

Erg fijn dus dat meneer Ellis weer nieuwe nummers aan het droppen is. De eerste, Drivin’ is wat meer de country rock ’n roll kant op, maar met het vorige week verschenen How I Love You is het wat ons betreft weer raak. Americana zoals alleen Amerikanen dat kunnen. Ofzo.

De track komt te staan op een nog te verschijnen album, getiteld Robert Ellis. Wij snappen wel waar die titel vandaan komt. We horen je trouwens denken, ‘daar zit wel een Delta Spirit randje aan. Kan goed kloppen. Het nummer werd namelijk geschreven door Matthew Logan Vasquez, frontman van deze te gekke band.


Nieuwe muziek

Ruim een jaar geleden schreven we het volgende over Max Jury: “Het waren de platen van grote Amerikaanse singer/songwriters als Bob Dylan, Gram Parsons en Paul Simon die de 21 jarige Max Jury uit het Amerikaanse Iowa de kunst van het liedjes schrijven bijbrachten. Twee EP’tjes heeft Jury inmiddels uit en alles wijst er op dat hij het al aardig onder de knie heeft.”

Die twee EP’tjes smaakten naar meer. En dat meer komt er dan ook daadwerkelijk op 10 juni. De debuutplaat van Max Jury, handig Max Jury getiteld , ligt dan in de winkels. En de verwachtingen voor die plaat zijn hooggespannen. Niet alleen bij ons. Media als Mojo en Clash Music kunnen ook niet wachten, naar het schijnt. En Mark Ronson zegt: “Max’s songs and musicianship conjure up so many of my favourite elements of country, soul, gospel & rock n roll. I can listen to his album on repeat.”. Niet gek.

Er zijn al wat liedjes verschenen. Numb vinden we tot nu toe de mooiste. Maar ook het vorige week verschenen Little Jean Jacket mag er zijn.

Voor de mensen die niet kunnen wachten, geen nood! Je kunt Max Jury aanstaande zaterdag in de fraaie bovenzaal van Paradiso bewonderen. Wij zijn er ook. Zien we je daar?


Nieuwe muziek

Vandaag weer een kans om de hipster uit te hangen. Er staat namelijk nog geen muziek van Bolt & The Swamp People in Spotify. Maar zeker muziekliefhebbers in het Rotterdamse weten dat deze band eraan komt. Gelukkig staat er al wel een en ander op Soundcloud.

Goed, Bolt & the Swamp People. Vier jonge gasten uit Rotterdam die zich laten inspireren door bands als The Band (ha), CCR en een held als Sam Cooke. Of zoals wij graag zeggen: het Rotterdamse antwoord op The Black Keys. Luister maar eens naar de track Hanging with the Swamp People en je snapt wat we bedoelen. Zelf zeggen ze overigens ruige Americana met een teder randje. Kunnen we ook wel wat mee.

Kortom, swingen gegarandeerd. Inmiddels is de track (qua titel) gepromoveerd tot Staying’ Out Late. En we raden je aan deze eens aan te slingeren en het volume wat hoger te draaien.

We hebben ons overigens laten vertellen dat de mannen nu hard werken aan een debuutplaat. Wij kunnen alvast niet wachten.

Nieuwe muziek