Een debuut is altijd spannend. Wat vindt men ervan? Slaat het aan? Etc etc. Zo moet het nu ook een beetje voelen voor de mannen van Sunkin. Liedje The Pond is namelijk het eerste wat ze ooit uitbrengen. En vers van de pers. Staat zelfs nog niet in Spotify. Gelukkig is er wel een video verschenen. Verwacht een Hozier-achtige sfeer met een vleugje Matt Berninger.
Er schijnen nog een aantal nieuwe, net zo gevoelige tracks in de pijplijn te zitten. Keep them coming!
Wat krijg je als je doo-wop, Leon Bridges en Antony and the Johnsons met elkaar mixt? Iets als Post-Modern Connection and track Drowning, als je het ons vraagt. Vooralsnog vind je in Spotify alleen een aantal losse liedjes/singles. Een album is ongetwijfeld in de maak. Needless to say: daar kijken we naar uit.
Arlo McKinley staat al sinds 2014 op ons lijstje met veelgedraaide artiesten. En dan eigenlijk de hele plaat samen met The Lonesome Sound. Daarna bleef het best wat jaren stil. Tot nu. Single Walking Shoes kwam uit, en een nieuwe plaat werd aangekondigd. Dat wordt Die Midwestern en die plaat verschijnt in Augustus. En niet zomaar ergens, nee, op het label van John Prine. Dan kan je wel wat. Wat de meester zelf over Arlo McKinley heeft te zeggen:
“John was reserved in his praise for songwriters. I played him a couple of Arlo’s songs and he heard Bag Of Pills and said, “that’s a good song” which for him, was very high praise. He loved Arlo’s voice, this big guy with a sweet, soulful, gospel voice. He loved the dichotomy of the hard life lived, presented through such beautiful songs and John was very excited about the promise of the album’s release.”
En alsof dat nog niet genoeg was is de plaat opgenomen in de legendarische Sun Studios in Memphis. Wij kijken ernaar uit! Klik snel op play voor de betere Americana.
En dan specifieker, liedje Love On Repeat van Shattercones. Onze eerste associatie was Tindersticks, Nick Cave. Die hoek. Stemmig, verdrietig, troostend. En dan ook nog eens met een prachtige, hypnotiserende video. Je vindt het liedje op de EP Oppenheimer.
Maak kennis met Hugo M. Hardy en het prachtige Swallow Your Words. Een liedje in de stijl van Sufjan Stevens, Sylvan Esso en Elbow. Dat wil zeggen: breekbaar, nostalgisch, spannend. Maar bedenk ook vooral zelf de woorden die jij van toepassing vindt. En het verhaal achter de track is ook nog eens classic:
After a year of losing loved ones and facing some of his deepest fears, Hugo locked himself away in solitude in the mountains with only a guitar, some basic recording equipment, and a handful of books chosen by some friends. By the time he brought himself home, he had written and recorded his debut album. A combination of off-kilter, acoustic and electronic production alongside thought-provoking, introspective lyrics exploring themes of mental health, isolation and death create an atmosphere that has been likened to Elliott Smith, Bon Iver and The Microphones.
Volgens ons hebben we een primeur, een artiest uit Argentinië op Gobsmag. Die eer gaat, volkomen terecht, naar Matu. Met liedje The Days Don’t Come Back. Een heerlijk laid-back singer-songwriter liedje. Vance Joy meets Damien Rice en Jack Johnson, dachten we. Wil je meer horen? Even geduld, want dit is pas het eerste liedje van Matu. We houden je op de hoogte!
Klaar voor een rijtje mooien namen? Liefhebbers van Bon Iver, Ben Howard, Sufjan Stevens en Blaze of Feather moeten even extra opletten. Althans, je moet niets, maar we raden je aan liedje This Bloom van R.D. Thomas eens te beluisteren. Daar ga je geen spijt van krijgen!
Wacht even, Noah Reid komt uit Canada. Maar zijn liedje American Roads vonden we meer dan de moeite van het delen waard. Het doet ons namelijk denken aan een mix tussen Leif Vollebekk en The War on Drugs. Juist, niet de minste namen!
Het liedje is een ode aan, jawel roadtrippen in America. Dat deed Noah vele malen, alleen, met vrienden en met geliefden. Tijdens deze trips groeide, vanzelfsprekend, zijn liefde voor muziek. En nu is hij een gevestigde naam in de Canadese muziekindustrie (en ver daarbuiten). Luister naar liedje American Roads en je snapt waarom.
