Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

Wij van Gobsmag zoeken het graag dicht bij huis. En als een oud-buurman een bandje tipt, dan luisteren we met plezier. Zo kwam de lo-fi van Jelle Haagsma op ons pad. Als Jellephant bracht hij onlangs zijn zesde album uit en I Made My Padded Cell My Home is daarop ons inziens het prijsnummer; fuzzy, gruizig en verrekte aanstekelijk.

Jelle komt van ver en via uiteenlopende wegen. Hij begon met muziekfilmachtige, experimentele instrumentaaltjes, begon daarna gitzwarte akoestische songs te schrijven en toen ie een beetje moe werd van dat solistische minimalisme besloot hij voortaan als ‘one man band’ te functioneren. Live (met The Phantoms) was het al lekker neo-psychedelisch, maar nu heeft ie die sound op plaat gekregen. Luister vooral ook eens naar het woordeloze Snake Attack.

Dat soort mistige rafeligheid, het soort dat je doet wiebelen en waggelen, verwacht je niet uit Arnhem. Of misschien juist wel. Hoe dan ook, wij zijn blij met de tip van de buurman. Noisy elephantoid creature: Jellephant!


Nieuwe muziek

Messina is een stad in het noordoosten van Sicilië, Italië. In 1908 werd het door een aardbeving en tsunami volledig met de grond gelijk gemaakt en 70.000 inwoners lieten het leven. Geen idee of de gelijknamige debuutsingle van het Leeds afkomstige Modern Pleasure daar over gaat, maar een fijn liedje is het wel.

Bij onze collega’s van All Things Go lezen we dat het vijftal drie jaar geleden is begonnen als een vrijblijvend projectje van Giuseppe De Luca en Scott Johnson. Pas toen ze een liedje spontaan speelde voor een in hogere sferen verkerend gastje op een treinstation, merkten ze dat muziek maken meer kan zijn dan wat aankloten. En als je dan een geweldig liedje als Messina schrijft, dan zit er zeker meer in het vat dan straatoptredens.


Nieuwe muziek

Alweer bijna 2 jaar geleden maakten we kennis met Robert Ellis. We maakten van die gelegenheid gebruik door het het liedje Chemical Plant meteen maar even op ons, toen nog vrij nieuwe en lege, scorebord te gooien. Met een 8.3 nog wel. Randy Newman en Willie Nelson op de soundtrack van een docu over Gram Parsons, zeiden we toen. En daar staan we nog steeds achter. Inmiddels heeft het album The Lights From The Chemical Plant ook aardig wat rondjes gemaakt op onze discman.

Erg fijn dus dat meneer Ellis weer nieuwe nummers aan het droppen is. De eerste, Drivin’ is wat meer de country rock ’n roll kant op, maar met het vorige week verschenen How I Love You is het wat ons betreft weer raak. Americana zoals alleen Amerikanen dat kunnen. Ofzo.

De track komt te staan op een nog te verschijnen album, getiteld Robert Ellis. Wij snappen wel waar die titel vandaan komt. We horen je trouwens denken, ‘daar zit wel een Delta Spirit randje aan. Kan goed kloppen. Het nummer werd namelijk geschreven door Matthew Logan Vasquez, frontman van deze te gekke band.


Nieuwe muziek

Ruim een jaar geleden schreven we het volgende over Max Jury: “Het waren de platen van grote Amerikaanse singer/songwriters als Bob Dylan, Gram Parsons en Paul Simon die de 21 jarige Max Jury uit het Amerikaanse Iowa de kunst van het liedjes schrijven bijbrachten. Twee EP’tjes heeft Jury inmiddels uit en alles wijst er op dat hij het al aardig onder de knie heeft.”

Die twee EP’tjes smaakten naar meer. En dat meer komt er dan ook daadwerkelijk op 10 juni. De debuutplaat van Max Jury, handig Max Jury getiteld , ligt dan in de winkels. En de verwachtingen voor die plaat zijn hooggespannen. Niet alleen bij ons. Media als Mojo en Clash Music kunnen ook niet wachten, naar het schijnt. En Mark Ronson zegt: “Max’s songs and musicianship conjure up so many of my favourite elements of country, soul, gospel & rock n roll. I can listen to his album on repeat.”. Niet gek.

Er zijn al wat liedjes verschenen. Numb vinden we tot nu toe de mooiste. Maar ook het vorige week verschenen Little Jean Jacket mag er zijn.

Voor de mensen die niet kunnen wachten, geen nood! Je kunt Max Jury aanstaande zaterdag in de fraaie bovenzaal van Paradiso bewonderen. Wij zijn er ook. Zien we je daar?


Nieuwe muziek

Felix Walworth, creatief brein achter Told Slant, neemt ons mee op een slechte dag en doet dat mooi, droevig, maar ook zo hoopvol. Tsunami is een song over de realisatie (die volgt op een zelfvernietigende angst) dat ook jij liefde nodig hebt. Verdient zelfs. Misschien.

En dan kun je zingen of niet, of je gebruikt je stem gewoon zo mooi mogelijk. En je schrijft dan een lied, zet het op de setlist van je band en je vraagt het publiek om het mee te zingen, nee, tégen je te zingen, maar dan wel alsof het echt, écht van jou houdt. Want ‘when no one will write a love song for you, you have to do it yourself.’ Dat deed Felix dus. Verdomde goed.

I want someone to grab my face, tuck my hair behind my ears and say:
Isn’t this silly and aren’t you beautiful?

Tsunami wordt dus al een aantal jaren live gespeeld door Told Slant, maar heeft nu een videorelease gekregen omdat het op het aankomende, tweede album staat. De koortjes? Dat zijn de dames van Eskimeaux en Girlpool. De verwachting? Dat het album geweldig zal zijn. Luister ook maar eens naar Low Hymnal.

Nieuwe muziek

Vandaag weer een kans om de hipster uit te hangen. Er staat namelijk nog geen muziek van Bolt & The Swamp People in Spotify. Maar zeker muziekliefhebbers in het Rotterdamse weten dat deze band eraan komt. Gelukkig staat er al wel een en ander op Soundcloud.

Goed, Bolt & the Swamp People. Vier jonge gasten uit Rotterdam die zich laten inspireren door bands als The Band (ha), CCR en een held als Sam Cooke. Of zoals wij graag zeggen: het Rotterdamse antwoord op The Black Keys. Luister maar eens naar de track Hanging with the Swamp People en je snapt wat we bedoelen. Zelf zeggen ze overigens ruige Americana met een teder randje. Kunnen we ook wel wat mee.

Kortom, swingen gegarandeerd. Inmiddels is de track (qua titel) gepromoveerd tot Staying’ Out Late. En we raden je aan deze eens aan te slingeren en het volume wat hoger te draaien.

We hebben ons overigens laten vertellen dat de mannen nu hard werken aan een debuutplaat. Wij kunnen alvast niet wachten.

Nieuwe muziek

Wellicht wel, wellicht niet. Wij wisten het stiekem al een tijdje: St. Solaire is de band rondom frontman Geert van Emden. En hij schitterende al eens op ons scorebord, met een sessie bij onze vrienden van InDeKringloop.

Dit is alweer een tijd geleden. En er is een hoop gebeurd. Zo speelde Geert onlangs een paar nummers mee met de set van het Rotterdamse Winterdagen die op haar beurt opende tijdens de release van Cafe EP van Crying Boys Cafe (de tweede release op ons eigen platenlabeltje Final 500 Records).

Maar even terug naar St. Solaire. Die band bestaat eigenlijk al sinds de zomer van 2014, toen Geert een EP’tje op wilde nemen in de studio van Jesse den Dulk. Dit klikte nogal goed en een band was gevormd. De basis hiervoor? Hun gedeelde liefde voor Bon Iver, Radiohead en het vroegere werk van Coldplay. Er kwamen nog 3 muzikanten bij, een clip werd gereleased en de selectie voor de komende Popronde is op zak. Kortom, het gaat lekker, erg lekker!

En volledig terecht, want Did You Know is toch gewoon een prachtig liedje?

Nieuwe muziek

Het Amerikaanse Aloha brengt al sinds 1997 platen uit. Afgelopen vrijdag is de nieuwste verschenen, na een stilte van zes jaar: Little Windows Cut Right Through. Single en albumopener Signal Drift laat horen hoe goed dat nieuws is.

Wat kunnen we nog meer vertelllen? Wel, Aloha zit op Polyvinyl, het Amerikaanse kwaliteitslabel waar bijvoorbeeld bijvoorbeeld ook Of Montreal, Ladyhawke, Alvvays, Beach Slang én Jacco Gardner bij zitten. Ook noemenswaardig: Aloha was destijds getekend op basis van enkel een demo’tje. Meer duiding? Ze komen uit Ohio. Jaaaa, we zijn echte onderzoeksjournalisten!

Stereogum is ook fan en graag willen we aan het einde van dit stukje hun raken woorden over Signal Drift met jullie delen: “A contagious dance-rock pulse surges beneath Tony Cavallario’s Bono-reminiscent vocals, and there’s real beauty in the way the pitch-shifted melody squeals its way through the incessant shimmer.” Dat zijn veel woorden voor ‘heel fijn liedje’.


Nieuwe muziek