Nieuwe muziek | Gobsmag Muziekblog

Gepubliceerd 23/05/2017 door Bas

Tranen met Bror Gunnar Jansson (8.5)

Zweden herbergt meer dan ABBA. Gelukkig maar. Bror Gunnar Jansson is wat ons betreft zo’n pareltje. Met And The Great Unknown, Vol 2 onder zijn arm gaat hij op pad om Europa te veroveren. Dat doet hij met liedjes die door merg en been gaan. Recht vanuit het hart. Een prachtig voorbeeld daarvan is While I Fight The Tears.

Overigens lijkt Bror (als dat zijn voornaam is?) veel succes te hebben in Frankrijk. Hij verkocht er meer dan 11.000 platen, speelt hij regelmatig op radio en TV en lopen de streams in de miljoenen. Zo ver is het in Nederland nog niet, maar wij zien niet in waarom dat niet zou gebeuren.

Dus ga er even goed voor zitten en houd wat zakdoekjes bij de hand. Je zult ze nodig hebben! Overigens staan er op de plaat ook wat liedjes die iets meer instrumentarium bevatten. “a garage hybrid of blues, country and american folk,” aldus Bror Gunnar Jansson.

Nieuwe muziek

Bror Gunnar Jansson Jeff Buckley Langhorne Slim Lumineers

Matthew Ryan gaat de lucht in (7.8)

Gepubliceerd 22/05/2017 door Bas

Matthew Ryan gaat de lucht in (7.8)

Matthew Ryan is dikke vrienden met Brian Fallon (Gaslight Anthem). En dan kan het haast niet anders of ze werken ook muzikaal samen. Zo speelde Fallon al mee op Boxers uit 2014. En dat deed hij ook op de vorige week verschenen langspeler Hustle Up Starlings. En dat niet alleen, hij produceerde de plaat ook nog eens.

Het zou een understatement zijn om te zeggen dat we dat wel terughoren. Wanneer we onze ogen even dichtdoen lijkt het net alsof we naar een plaat van The Horrible Crowes aan het luisteren zijn. Fallon, maar zonder de (erg) harde gitaren. En die stem jongens, die stem. Luister maar eens naar (I Just Died) Like an Aviator.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Gaslight Anthem Matthew Ryan

Het heerlijke zelfmedelijden van Kane Strang (7.7)

Gepubliceerd 18/05/2017 door Harm

Het heerlijke zelfmedelijden van Kane Strang (7.7)

Kane Strang komt uit Nieuw-Zeeland en debuteerde in 2016 met prima plaat Blue Cheese. Zo prima, dat de volgend maand verschijnende opvolger (Two Hearts and No Brain) bij het Amerikaanse kwaliteitslabel Dead Oceans verschijnt.

Op die nieuwe plaat vind je het My Smile Is Extinct, een liedje om grijs te draaien. Althans, dat hebben wij gedaan. Het liedje is catchy en lekker uptempo. Maar het is vooral de tekst die ons elke keer doet grijnzen. Neem bijvoorbeeld het refrein, dat zo heerlijk vol zelfmedelijden zit dat het van The Smiths had kunnen zijn:

I said kill me now, I want to die
I heard there’s a chance at an afterlife
I might not get let in
But at least I won’t be living

En daarbij fijne zinnetjes als “Then she reached across and grabbed my hand/ I don’t like when they do that, it’s always part of the plan”. Ja, dan heb je ons hoor.

Nieuwe muziek

Courtney Barnett Kane Strang Pixies

Onvoorwaardelijke liefde voor Nick Mulvey (8.0)

Gepubliceerd 17/05/2017 door Harm

Onvoorwaardelijke liefde voor Nick Mulvey (8.0)

Drie jaar geleden debuteerde de Britse singer/songwriter Nick Mulvey op Gobsmag met het heerlijke liedje Cucurucu. Een paar maanden later kwam z’n debuutplaat First Mind uit. Een plaat die we nog regelmatig draaien, zeker als het weer wat warmer wordt en loom hangen met een koud biertje de way to go is. Goed nieuws dan ook dat een nieuwe plaat onderweg is.

Hoe dat nieuwe album gaat heten? En wanneer verschijnt-ie? Daarover tasten wij helaas nog in het duister. Wat we wel weten: Unconditional is de eerste single, die ging gisteren in première bij BBC radio 1 (“Hottest record’) en de videclip is gemaakt door Bastian Glaessner, die ook regelmatig met Björk samenwerkt.

Stukje achtergrond voor de nieuwkomers: Nick Mulvey zat voorheen in Portico Quatret, een band die in 2008 met Knee-deep In The North Sea genomineerd was voor de prestigieuze Mercury Music Prize, waar uiteindelijk Elbow mee naar huis ging. In 2015 verscheen z’n heel goed ontvangen debuutplaat First Mind, die -jawel- ook genomineerd werd voor de Mercury Prize.

U bent weer bij. Proost.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Nick Mulvey

We krijgen Low Island niet meer uit ons hoofd (8.0)

Gepubliceerd 16/05/2017 door Bas

We krijgen Low Island niet meer uit ons hoofd (8.0)

Low Island gooide hoge ogen met EP’tje Just About Somewhere. Meer en meer plays, features in playlists op Spotify en lof van blogs als The Line of Best Fit. Jamie, Carlos en Jacob hebben een achtergrond in dance. En dat is van tijd tot tijd best te horen. Zeker op hun vorige EP kwamen de beats meestal uit een computer. Hoe anders is dat op nieuwste liedje Rest Your Head. Een ingetogen parel, in de lijn van Elbow en Crying Boys Cafe.

Het tweede liedje van de nieuwe EP, Holding It Down klinkt dat weer veel grootser (en dus elektronischer). Ook te gek, maar op dit moment heeft Rest Your Head net een streekje voor bij ons. We zitten klaarblijkelijk in onze Elbow-fase.

Nieuwe muziek

Low Island

Leven zoals Welles (7.7)

Gepubliceerd 15/05/2017 door Bas

Leven zoals Welles (7.7)

Welles is de band achter Jehsea Wells. Jehsea komt uit Arkansas en werd al op jonge leeftijd beet genomen door mannen als Kurt Cobain, John Lennon en Bob Dylan. Hij kent zijn klassiekers dus. Zonder EP op zak maakte hij dit jaar al furore op SXSW en gewapend met EP Codeine zullen ze ook nog Governors Ball en Bonnaroo aandoen. Hij gaat dus lekkerrr.

Een van de redenen dat het lekker gaat is het liedje Life Like Mine. We horen haast Beatlesque vocalen, een prog-rock deuntje en beetje MGMT.

De track gaat over zijn verhuizing van een dorpje in Arkansas naar de grote muziekstad die Nashville is. “I wrote this when I first got to Tennessee and felt all the little memories from home slipping, said Wells. “I felt I needed to chronicle them in some way. It was the first thing I recorded in my new room.”

Nieuwe muziek

Welles

The Cubical bijt en bezweert nog altijd (7.9)

Gepubliceerd 12/05/2017 door Jasper

The Cubical bijt en bezweert nog altijd (7.9)

Ken je de bovenzaal van Luxor Live in Arnhem? Is mooi hoor. Een beetje als een paleiselijk vertrek. Niet zo groot, maar met van die tierlantijntjes en zo. Het toilet zit achter een geheime deur. Dat moet je wel even op tijd weten. Afijn. Daar zagen wij dus The Cubical optreden toen onze buurman onze buurman nog was. Zes jaar geleden. Het was niet druk, maar wel heel intens. De rauwe stem van Dan Wilson scheurde 90 minuten door de ruimte. Dan zong voor niets en niemand. Dan zong voor iedereen.

En dat doet hij wéér, op Blood Moon, het nieuwe album van The Cubical. ‘Garage, blues, rock en psychedelica’, zegt de Nederlandse boeker. En daar is geen woord aan gelogen. De band uit Liverpool bijt en bezweert. Het is donker, dreigend en vies. Geen wonder dat de The Cubical al eens op Zwarte Cross en Kliko Fest stond. All Ain’t Well stampt misschien nog wel het minst. Maar het is de perfecte opmaat voor wat daarna gaat komen op Blood Moon.

MOJO (het magazine) zei ooit; ‘If the world were a better place, The Cubical would have number 1 hits all the way.’ Maar daar doet Dan het helemaal niet voor. Die spuugt het uit, ook voor niets en niemand.

Nieuwe muziek

The Cubical

Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>