Gobsmag staat niet vol met Italianen. Gelukkig voegen we daar vandaag Anthony Lazaro aan toe. Ok ok, hij zingt in het Engels (en woont in Hamburg) Maar liedje Step Inside doet ons denken aan Calexico, The Handsome Family en Devendra Banhart. Juist, prima gezelschap!
Gobsmag Posts
We waren erbij. Het was een avond in februari, 2005, en even waren we bang dat we 22: The Death of All the Romance zouden missen, ja dat weten we nog, omdat we moesten plassen of in ieder geval één van ons. Maar we waren op tijd en zonder vlekken. En zo zagen we vanuit het warme donker in het oude Doornroosje een man in schamel licht met een melodica aan zijn mond. Murray. En wij waren verkocht. Dat was The Dears. En The Dears ís Murray. En Murray A. Lightburn kan het ook alleen. To The Top is de eerste, voltreffende single van zijn binnenkort te verschijnen soloalbum.
Yeah I promise that I’m taking us to the top
De belofte van Murray is even mooi als onzeker. Maar juist daarom was dit nummer zo belangrijk voor hem. Juist daarom moest het op het nieuwe album Hear Me Out komen. ‘This track turned out to be a shout out to my family; an oath that I will never stop working to make our life together the best it can be. I wanted to make certain that it’s on record, that no matter what is hurled at me or at us, I’m gonna keep at it and that everything I do … “I do it forrr yooouuu…”‘
And I know the secrets of your heart
Although you haven’t spoken
Zeg het eens. Tegen familie, een vriend, een geliefde, een collega of gewoon iemand op straat. Het voelt goed. Beloof eens:
You won’t be disappointed
Furtniture From The Fifties klinkt als een te gekke naam voor een vintage meubelwinkel met veel te dure spullen die mensen gewoon van Marktplaats oppikken. Het is echter ook de naam van een te gekke Belgische band. Liedje The Upside past prima in de Belpop traditie die de laatste jaren zo populair is in Nederland. Dus schrijf de naam op! En noteer 22 februari als de dag dat EP The Riffle Raffle verschijnt.
Niet letterlijk natuurlijk. Maar liedje Cold Tub vonden we zo lekker dat we hem hoe dan ook even met je wilde delen. Een Sufjan Stevens-achtige track. Met Bon Iver-achtige vocals. Voor de rest weinig upsmuck. Precies zoals we het tof vinden.
Nathan Fox heeft met I’m All Done een laid-back (James Hunter-achtige) track afgeleverd. Alsof we terug zijn in de ’60’s. We zien onszelf al zitten in die bar in New Orleans. Of op een stoomboot op de Mississippi. Daarnaast horen we ook wat Jamie Cullum en Amos Lee. En Kermit Ruffins (de befaamse trompetist). Anyway, wat wij horen maakt niet uit. Zolang jij het maar te gek vindt!
Herinner je je Bonnie Cried nog? De Denen (althans, daar opereren ze vandaan tegenwoordig) maakten indruk met een geluid Van punk tot soul en garage, maar met name een hele dikke Dan Auerbach-sound. Het goede nieuws, Bonnie Cried is terug! Na een EP’tje vinden we nu single Everybody Has To Die en is er zelfs een album aangekondigd, op vinyl! We hopen dat de mannen de retro sound en energie voortzetten. We houden je op de hoogte!
Kom op, hebben we teveel gezegd? Shakedown Blues schreeuwt toch om dansen. Wij kunnen het niet, maar proberen het wel. Het zomaar geproduceerd kunnen zijn door Dan Auerbach. Of door leden van Lonesome Shack. De liedjes nemen je overigens mee op een trip door the Deep South:
there’s the cast of characters from the deep south, who KaiL carries with him every day. There’s his father, an outlaw who he only met once but insists is a good man. Then there’s his mother, who he visited on Sundays at the state penitentiary as a child. And his mother’s fellow inmate James Brown (yes, the James Brown) who sang at that prison’s church and taught a shy KaiL how to dance. And there’s his grandfather, whose anecdotes and wisdom KaiL will be quoting ad infinitum. Finally, there’s the best guitar player he’s ever met: his small town’s local mechanic.
Hellooo Wisconsin! Dwars als wij zijn, kiezen wij niet voor de andere kant van de 7″ van deze uit die staat afkomstige band, zoals andere online scribenten dat doen. Wij gaan voor Parallel. Want die vinden we net iets eigengereider. Iets meer beklijvend. Maar geen kwaad woord over Communication; ook dat is een topsong op deze eerste release van Disq sinds 2016.
Isaac deBroux-Slone en Raina Bock kennen elkaar al heel lang. Ze werden aan elkaar geïntroduceerd door bevriende ouders toen ze baby waren. Het contact bleef, werd best intens en resulteerde in een eigen band. Disq. Raina leerde instrumenten te bespelen, Isaac leerde muziek op te nemen en te produceren. En nu openen ze voor bands als Whitney en Twin Peaks en voor Jay Som.
Parallel gaat over de ontbinding van een betekenisvolle en diepe relatie en die uren, dagen en weken daarna als je rusteloos denkt aan hoe je ooit, in vredesnaam, weer zo’n connectie krijgt, heden ten dage.
