Gobsmag Posts

Colin MacIntyre is de man achter Mull Historical Society en eind september verschijnt met Wakelines de achtste plaat onder die naam. Achter de knoppen zat ditmaal Bernard Butler, bandlid van Suede en “Brit-Award-winning” producer.

De albumtitel Wakelines, ook de eerste single, refereert deels naar een jeugdherrinering van MacIntyre. Als kind stond hij vroeg op om z’n vader het eiland Mull te zien verlaten, voor een week werk bij de BBC op het vasteland:

“He didn’t know I was watching. I missed him dreadfully. The songs are about family, and home, and how home, and islands, dreams, travel. […] But it is also about people on the move in a global sense, families being forced to leave their homes due to war. Migration, and how “home” travels, have been themes across much of my recent work. In both music and words it has been the most creative time I’ve ever had.”

Een plaat om naar uit te kijken.

Nieuwe muziek

Talmen door de stad, dralen door de straten. Dat doen wij graag (want daar liggen de verhalen). Zo liepen we van Holtenbroek naar Assendorp, van de Oude Markt tot Pathmos en van het Noorderstation naar de Tuinbouwdwarsstraat. Onderwijl ‘listening to the same record for the 32nd time.’ Net als Magon dus. De Israëliër in Parijs zweeg een jaar of tien, als soloartiest althans, en is nu terug met een geweldige single: The Streets. Het is een prachtige, maar doelloze expeditie in de nacht.

People living in the Streets
Near the sewers and drains of the city
I see them laughing and wait in disbelief
And I feel good as I walk in the streets

Misschien ken je Magon van Charlotte; het duo Charlotte & Magon. Dit jaar brachten zij het album Lyrical Miracle uit en die werd verrekte goed ontvangen. Maar we begrijpen ook dat Magon solo van zich wil laten horen. Met The Streets geeft-ie namelijk blijk van een knap staaltje indierock. Het theatrale van Lou Reed en de lyriek van Bruce Springsteen. Dat geeft The Streets lading. Dat geeft The Streets een verhaal.

Anything I could see
Anything I could feel
Anything is a dream
Everything is real in the streets

Nieuwe muziek

Ja, ja. Foxing. Daar hebben we het vaker over. En is het niet over de band, dan wel over de frontman ervan. Maar mag het? Want als je mooie muziek maakt, dan horen wij daar toch over te schrijven? Dat is het hele idee achter dit alles!

I can be romantic
When I’m starving for sleep

Afijn. Foxing heeft een nieuw album. Een heel goed album. Kreeg een 8.0 van Pitchfork. Daar zijn wij het gigantisch mee eens. Dus luister vooral ook die andere 11 tracks. Met Grand Paradise begint het pas.

Nieuwe muziek

Daar houden we van: “A somber piano ballad with emotional vocals and stimulating lyrics.”. Afzender: Anson Seabra. Liedje: Kerosene. Een beetje zoals Moonface. Heel veel meer is er niet over te vertellen. Dat vind hij zelf trouwens ook: “Music is everything i need to express myself. I love both writing and composing. There is not much more to say. I let my music speak.” Wat moet je dan nog als stukjesschrijver toevoegen behalve snel door naar die muziek. Ogen dicht en dompel je onder in drie hele mooie minuten (en achtenveertig seconden).

Nieuwe muziek

Donker, sfeervol, en afkomstig van Scattered Melodies. Dat is Black Hole. We horen flink wat Broken Bells, en dat kan dus alleen maar te gek zijn.  En over een paar weken verschijnt met Patterns een nieuwe EP, volgend op het uit 2015 afkomstige Modern Repair.

Nieuwe muziek

“The Matchstick Skeletons came out of the grave swinging”. Afgaande op single Told Ya So klopt dat volgens ons wel. Na heel wat omzwervingen en muzikale escapades (plaat opgenomen in Wales, airplay in Engeland) was het in thuisland Canada dat ze besloten verder te gaan onder de naam The Matchstick Skeletons. Hoe dat klinkt? Als de liefdesbaby van James Brown en Lemmy. Verder leuk om te weten: Told Ya So is hun eerste echte single. Prima binnenkomer! Let ook even op de Tarantino-achtige video. Op naar meer!

Nieuwe muziek


Want dat doet Brandon Decker (uit Sedona, Arizona). Hij bevestigt zijn kunde met een uitstekende nieuwe single, The Matador. Eentje die gaat verschijnen op zijn nieuwe album, Born to Wake Up.

There’s not a right time to die, zingt-ie. Dat vinden wij ook. Maar meer nog dan ons gelijk, krijgt decker. van ons een dikke pluim. Alweer.

Nieuwe muziek

Ierse band The Riptide Movement is er wel klaar mee, al dat plastic afval in onze oceanen en op de stranden. Samen met een paar milieuorganisaties deed de band een aantal optredens in kustgebieden, met single ‘Plastic Ocean‘ als uithangbord voor de strijd tegen het rondslingerende plastic. Een stukje bewustwording naar de mensen toe, vinden wij ook weleens goed. Helemaal als het muzikaal ook nog eens klopt. Het is een catchy, vrolijk liedje (opgenomen met Chris Coady, producer bij oa Future Island en Slowdive) waar je niet boos op kan worden. “Slowburning, melodic Indie Rock,” noemt de PR-machine achter de Ieren het en daar hebben ze gewoon gelijk in. Tel daar de mooie videoclip ook nog eens bij op. “Beautifully powerful choreography” van het Londense dansduo Carmine De Amicis en Harriet Waghorn.
Top. Zo maar doen dan? Gaat het zo mee? Geen tasje?

Nieuwe muziek