The Mosaics is een psychedelic rock formatie uit LA. En bij de eerste tunes van Elephant Song weet je dat dit niet gelogen is. Ze omschrijven het zelf als
“one part acid trip, another part paranoia”.
Vinden we eigenlijk wel een toepasselijke omschrijving. En als je namen wil horen: The Doors meets Temples meets Allah Las? Of weet je, maak er zelf iets van. Je hebt in ieder geval nog tot ergens deze maand, dan droppen ze namelijk hun debuut EP.
Steven Dunn bracht op 1 mei van dit jaar met God een prachtige EP uit. 5 nummers, waarvan Til Rocks Cry Out misschien wel onze favoriet is. Klein, akoestisch, breekbaar. De EP is trouwens onderdeel van een 4-luik. Zoals Johnny Cash ooit zei: “all music stems from our experience with faith, love and death.” En dus zal Steven na God, ook nog Love and Death uitbrengen. Wij hebben er zin in!
Een paar maandjes is I’m Bad Now nu uit, het nieuwe album van het Nap Eyes. Een fijn plaatje weer, van misschien wel de beste band van het schiereiland Nova Scotia, durven wij wel te stemmen. Hun bio’tje is te mooi om niet uit te knippen en plakken:
“Nap Eyes makes crooked, literate guitar pop refracted through the gray Nova Scotian rain. Their songs are equal parts shambling and sophisticated, with one eye on the dirt and one trained on the starry firmament, inhabiting a skewed world where odes to NASA, brain protein aggregation, and the Earth’s magnetic field coexist easily with lyrics about insomnia, self-reproach, and drinking too much.”
Ja, lees dat nog maar een keertje. Afijn, het Lou Reed-eque ‘Everytime The Feeling’ is de opener van de nieuwe plaat en meteen een hoogtepuntje. Je kunt heel uitgebreid en literair lullen over deze plaat, maar misschien moet je ‘m gewoon eens een rondje geven. Doen wij ook.
Baerd is een band uit Boston en schreef een liedje over Kreta (Crete). Oh, en dat namen ze op in Hope, Idaho. In 2018 zag het album Progress al het levenslicht, maar daar vinden we dit liedje niet op. Dat wordt een nieuwe plaat, Kreta. En er is eigenlijk maar 1 naam die ons te binnen schiet: Patrick Watson.
En als je even tijd en zin hebt raden we je aan je in de lyrics te verdiepen. Het is geen liefdesverhaal:
Proffering a tectonic, ever-building incursion into tangled introspection in its self-contained pursuit of esotericism. Written largely while camping in South Dakota, “Crete” – based conceptually off the Greek myth of King Minos and the labyrinth in which he hid his shame – sees singer/songwriter Isaiah Beard discussing his penchant for rationalizing the irrational: hiding complex emotions during stressful situations using walls of outward intellectualism.
Nu jij weer.
We hebben een verzoek. Of je kennis wil maken met Ghost of Belle Starr. 6 man uit Aarhus, Denemarken. Vorige week brachten ze met Forgiveness Flows hun debuutplaat uit, in eigen beheer. Daarop vinden we onder andere We Return To Places We Have Never Seen. Doet ons best wel denken aan My Morning Jacket / Jim James. En man, that’s a good thing!
Canadees (Vancouver) zijn ze nog steeds, de sound is wel wat veranderd vinden wij. Hoor jij ook wat Phoenix? 22 juni is in ieder geval de dag dat Critical Hit zal verschijnen. 13 nieuwe tracks, waaronder Love The Way You Are. Yukon Blonde is back!
Jordan Lovelis groeide op in California. Dat deed hij in een nogal religieus en conservatief huishouden. En zoals dat wel vaker gaat, ging Jordan zijn eigen weg. Zonder het geloof. Maar niet op slechte voet, nee hoor. Liedje Black & White is zelfs opgedragen aan zijn eigen moeder en gaat over het begrip en accepteren dat je soms een ander pad bewandelt dan je ouders.
We zijn een tik te lui om het op te zoeken, maar is dit niet de eerste keer dat wij over een Russische band schrijven? Vast wel. Hoewel. Schrijven? We weten namelijk niks tot nauwelijks iets over Blind Seagull uit Kaliningrad. Dit zijn dus eigenlijk alleen woorden en dit is eigenlijk geen verhaal. We kunnen je wél vertellen dat de oblast Kaliningrad een Russische exclave is; omsloten door Polen en Litouwen. En dat het aan de Oostzee ligt. En dat het daar ongetwijfeld stikt van de zeemeeuwen. Maar wat heb je eraan?
Daarom hebben we extra ons best gedaan. We zijn toch een klein beetje over de band te weten gekomen; Balance is het nieuwe singletje en het verscheen niet lang nadat album Pressure (in februari) het licht zag. Het is volgens Bandcamp een liedje over vrede, harmonie en een koude lente. Er zijn volgens Bandcamp nog vier andere albums. Allemaal niet langer dan 20 minuten, volgens Bandcamp. Op Facebook noemen ze zichzelf post-punk, new wave en lo-fi. Ze zijn met zijn drieën. De muziek is best donker, vinden wij. Balance is best wel heel goed, zeg nou zelf.
Zo. Dat was het. Meer is er niet.
Kaliningrad heette trouwens tot 1946 Koningsbergen. Maar wat heb je eraan? Je had beter direct naar het puike liedje kunnen luisteren.
