Gobsmag Posts

In Amsterdam woont Chris O. Kikic. En laat hij nou een een band hebben gevormd, Kitchenette. Ze stuurden ons liedje Upon the Shoulders en man, we vonden het meteen al te gek. War On Drugs-achtige sound met misschien wel een klein beetje Arcade Fire erbij. En dat gewoon uit Amsterdam. Te gek!

Overigens kunnen we ons ook wel vinden in de thematiek: “Het is een ode aan de vrijheid en rebelse zorgeloosheid van deze/ onze generatie die de wereld aan hun voeten heeft maar daardoor misschien ook soms lijkt te verdwalen.”

De EP is onderweg. We houden je op de hoogte.

Nieuwe muziek

Fountaineer komt uit Australië. Natuurlijk komen ze uit Australië, want op de een of andere manier komen daar de laatste tijd fijne new wave achtige bands vandaag (zoals City Calm Down). Van debuutplaat Greater City, Greater Love springt single ‘The Cricketers’ er meteen uit met z’n The National / Joy Division drumbeat, spannende synths en stuwende baslijn.

Het liedje gaat natuurlijk niet over cricket, vertellen ze. “It’s about adolescence, relationships, and mateship. It’s about arriving at a crossroads and trying to find your place in a town amongst people you’ve known your whole life.” Maar waarom dan wel die titel? Het is vernoemd naar het schilderij ‘The Cricketers’ van Russell Drysdale. “It’s such a haunting and beguiling image, and really dramatises life in a regional town,” aldus de band in een interview bij de buren van Pilerats.

Goed, wie haalt ze naar Nederland?


Nieuwe muziek

Engelse band The Last Dinosaur nam hun in 2010 verschenen debuutalbum Hooray! For Happiness helemaal zonder computers op. Of het daar aan lag, weten we niet, maar daarna scoorden ze een contract bij Cooking Vinyl Publishing en daar verscheen hun onlangs hun nieuwe plaat: The Nothing.

Veel meer informatie kunnen we eigenlijk niet vinden over ze. Ja, we weten dat de band bestaat uit de vrienden Jamie Cameron en Luke Hayden en dat ze aangevuld worden met violiste Rachel Lanksey. En dat ze “stay up very late and make beautiful music, playing all the instruments themselves and letting their imaginations run wild,” aldus Cooking Vinyl.

Maar dat The Nothing een prachtig album is, wisten we al naar een draaibeurt. En voor de rest gebruiken we maar onze eigen fantasie.


Nieuwe muziek

De uit Kansas City afkomstige band Hembree gaat best lekker. Nog geen album of EP’tje uit, maar al wel met een liedje de Billboard’s Alternative Radio chart gehaald (zonder platenmaatschappij) en Had It All bij Zane Lowe op Beats Radio in première kunnen laten gooien.

Dat de populaire DJ deze nieuwe single een spin geeft, snappen wij wel. Het is zo’n liedje waarbij je meteen oplet. Goeie intro (U2?), spannend coupletjes (fijne beat) en een killer refrein (voor de arena’s, met Coldplay / U2 gitaartje). Hebben ze een woord voor: Catchy.

Valt er nog meer te vertellen dat je ze in de gaten moet houden? Nope, nog niet. Stay tuned, in november de eerste EP.


Nieuwe muziek

Julian Borrego groeide op met muziek. Dat geldt wel voor meer mensen (zo ook voor ons), maar hoeveel van die mensen kunnen zeggen dat hun opa gitarist was voor o.a. Frank Sinatra en Ray Charles. Juist. Dus Julian ging ook de muziek in. En creerde een vrij eigen stijl die het midden houdt tussen funk en psychedelische pop. Inmiddels is er met Ouroboros (juist, net als Ray LaMontagne) een debuut EP. Liedje Small Talk had wat ons betreft ook van Shuggie Otis kunnen zijn, met de band van Matthew E. White.

Muziek maken is voor Borrego meer dan een paar akkoorden op een rijtje zetten. Tegenover Indie Pulse Magazine vertelt hij:

I think the feelings that create my music are often an expression of ‘maya’; some higher, more unchanging spiritual reality, grappling with experiencing the drastic duality of being a human.

Kudo’s overigens voor het laatste nummer, waarin hij zijn band en de luisteraar bedankt: ‘Outrothanks4listeningamigos‘.


Nieuwe muziek

William The Conqueror, een Brits trio, heeft volgens Q Magazine een nogal moderne view op Americana. En Clash voegt daaraan toe: “Finding the beauty in the everyday, William the Conqueror matches the mundane to the magical”. Hoge verwachtingen dus bij debuutplaat Proud Disturber Of The Peace, die vanaf afgelopen vrijdag in de winkels ligt. Die plaat verscheen overigens op het erg fijne Loose label (o.a. Andrew Combs, Barna Howard en Israel Nash). In die sfeer dus. En een beetje Rodriquez.

Een van de fijnste liedjes van die plaat vinden we Pedestals. Het had overigens niet veel gescheeld of het nummer had niet op de plaat gestaan. “We snuck it in last minute. Harry hit that drum beat in a soundcheck one day and the song just fell out, must’ve needed writing. Would’ve been rude not to include it. It’s confessional, a warning to my kids not to do what I did and think their parents are immune from making mistakes. If you don’t build me up, you can’t knock me down.” 

Luister op Soundcloud

Nieuwe muziek

Nog heel even wachten, maar eind deze maand verschijnt dan eindelijk het debuutalbum van de Noorse singer/songwriter Siv Jakobsen. Zoals het tegenwoordig gaat, zijn er al paar liedjes van The Nordic Mellow online te vinden (wauw!) en vandaag is daar met het prachtige Berry and Whythe een vierde bij gekomen.

Siv Jakobsen kwam in 2015 op de radar van veel muziekliefhebbers met haar EP The Lingering. Blogs schreven over haar, liedjes werden door de BBC op de radio gegooid en supportshows voor Damien Jurado, Bear’s Den en Benjamin Francis Leftwich kwamen op het tourschema. Ook ons landje ontbrak niet: ze speelde begin dit jaar op Eurosonic en in Paradiso-Noord (en komt na de zomer terug voor meer shows).

Bij de opnames van debuutalbum The Nordic Mellow kreeg Jakobsen hulp van producer Matt Ingram (Laura Marling) en mixer Dan Cox (Thurston Moore, Lianne La Havas). Het resultaat is een intense plaat met breekbare liedjes. En dat mag best pijn doen:

I think it’s important to allow yourself to be sad. Or to show emotion in music and not let everything be a sort of bland medium where you don’t dare to say anything. [..] It’s not always autobiographical but it’s always honest, true and real and something that I have felt in some way. I try to have that be my compass. Even if it’s not my story I need to identify and feel like ‘how would I feel if this was me?’

Een plaat om naar uit te kijken.


Nieuwe muziek

De Amerikaanse singer/songwriter Rebecca Schiffman weet wel hoe ze een liedje moet pluggen bij ondergetekende: zeggen dat het geïnspireerd is door een aflevering van Seinfeld. Ja, dan moet ik ‘Laura’ wel luisteren.

Iets specifieker: ‘Laura’ is gebaseerd op de pilot van Seinfeld. Niet zo’n geweldige aflevering, maar we zien daarin wel meteen de dingen waar de serie zo groot mee is geworden: heerlijk gezever over ongeschreven regels en sociale interacties, en dan met name tussen man en vrouw (“That’s a signal, Jerry!”).

“I have written a few songs based on Seinfeld episode,” vertelt Schiffman. “It’s a fun exercise I sometimes turn to when my own life feels stable and happy and there’s nothing I desperately need to write about. This particular Seinfeld-based song fit well on the album when we needed one more track. [..] On Seinfeld, the characters hide most of their vulnerability and deep emotions. In the song “Laura,” I’m portraying a more earnest and vulnerable Jerry, imagining what he’s thinking or maybe what I would be feeling in the same situation.”

Afijn, met dit soort teksten heb je dus mijn attentie. De bijbehorende clip is ook leuk, met natuurlijk veel Seinfeld knipogen.

Vergis je niet, het is ook nog eens een fijn liedje. Niet zo verwonderlijk, Schiffman is bijzonder getalenteerd. Haar vorige solo album (To Be Good For A Day, 2009) werd door VICE uitgeroepen tot album van de maand en haar liedje ‘Aaron’ is te horen in de Lena Dunham film Tiny Furniture. Daarbij schildert ze ook nog (haar schilderijen zijn geëxposeerd in diverse galerijen in Amerika) en ontwerpt ze juwelen. Als dat geen signalen zijn, mensen.



Nieuwe muziek