Gobsmag Posts

We krijgen veel muziek toegestuurd. Heel veel. Gaan we niet over klagen, want daar zijn we immers Gobsmag twee jaar geleden voor begonnen. Proberen ook alles te luisteren, want dat is het leukste: een plaat “ontdekken” waar je anders niet tegen aangelopen zou zijn. En daar meteen enthousiast over zijn. En daarbij: de nieuwe (prachtige!) Radiohead videoclip plaatsen kan iedereen, niet waar? Afijn, waar we heen willen: het EP’tje This Plane’s Going Down, Are We All Gonna Die? van Animali.

Animali komt uit Lyon. Dat is een prima vakantiestad, maar niet direct een plaats waar je op zoek gaat naar spannende popmuziek. Grappig dat deze gasten ons wel meteen inpakte bij het aanslingeren van het toegestuurde liedje Who?. Al na een paar seconden gaan je gedachten naar de eerste plaat van MGMT, Oracular Spectacular. Die rare geluidjes, die zweverig vocalen, die mellow beat, die heerlijke gekte… Het klinkt bekend, maar blijft zo lekker. En dan luister je het (gratis te downloaden!) EP’tje verder en hoor je nog meer moois in de vorm van The Song That Changed Your Life, dat weer klinkt als een mix van The Flaming Lips en Daft Punk.

Maar hoe omschrijven ze zichzelf? Lees even mee, uit de bio:

“Animali is like a three-headed hydra that sucks you into a sonic tornado where anxiety, cynicism and fatuous humor mingle. At the crossroads of musical genres, the band claims multiple influences – trippy Pop songs from the 60’s, Punk Rock energy and a certain taste for long pieces inherited from Prog Rock – but never seems to be taking sides.”

Gekte dus. Maar we zijn wel fan. Goed in de gaten houden, er schijnt een langspeler aan te komen.


Nieuwe muziek

Buiten Asaf Avidan waren we eigenlijk niet op de hoogte van muziek uit Israel. Tot een paar dagen geleden. Toen zat er een clipje van Noya in onze inbox en -je raadt het nooit- Noya komt dus uit Israel. Get It Done is de titel van het liedje en na de eerste luisterbeurt waren we behoorlijk enthousiast.

Een soort mix van Sade, Benjamin Clementine en Amy Winehouse. En het zou ook zomaar een Bond-tune kunnen zijn. Precies, behoorlijk bijzonder dus. Wil je haar eens live zien, dan zul je af moeten reizen naar Israel, want Noya lijkt voorlopig niet onze kant op te komen. En waarom zou ze ook. De Israelische muziekindustrie geeft haar op dit moment namelijk niets dan kudo’s. Wij nu dus ook. Overigens niet alleen voor het liedje, de clip is ook briljant.


Nieuwe muziek

Wanneer je als band naar Future Islands verwijst, dan heb je al snel onze aandacht. Zo geschiedde voor Memorry, dat uit Albuquerque komt (Breaking Bad!). Het is overigens geen typefout, Memorry schrijf je met twee keer een ‘y’. Waarschijnlijk om de Googlebaarheid wat te beïnvloeden.

Maar goed, de band werkt toe naar de release van langspeler Memorry en heeft in aanloop daarnaartoe al wat liedjes gedropt. Out of The Dark is er daar een van, en de meest recente. 80’s electropop, Future Islands en een beetje Bowie. Kortom, een meer dan prima liedje.

Tot slot willen we je dit stukje bio niet onthouden:

Once upon a time there was a boy named Shaun and his LA synth-rock band of 8 years broke up. He did what most boys do when their bands break up – he moved to Brooklyn, got a unicorn tattoo & started a synth-pop band of course! Kitten Berry Crunch was that band & as one would expect with a name like that, Shaun did his best Michael Jackson impression and put out funny cat music videos, and then creepy cat music videos, and finally music videos with no cats in them at all. Things were changing. Like a baby caterpillar turning into a butterfly, the kitten was becoming a memory. Or more accurately, the Kitten Berry Crunch was becoming a Memoryy.

Een sprookje.


Nieuwe muziek

Niet alleen heeft Austin, Texas elk jaar met SXSW het grootste showcase festival ter wereld, het stadje levert zelf ook fijne bandjes. Zo kwamen ineens in contact met Kindatheart, een unsigned viertal dat met Perception een bijzonder fijn EP’tje het internet heeft opgeslingerd. Van de vier aanstekelijke, jingle jangle powerpopliedjes, gaat ons kantoorstereo bij Rose Petals op z’n hardst.

Wat valt er verder nog te zeggen over Kindatheart? Nog niet zoveel eigenlijk. 418 fans op Facebook (doe je early adopter ding!), wat airplay op lokale zenders en nog geen Europese tour in zicht. Maar ach, wat niet is, kan nog komen. Of zoals we horen in Rose Petals:

All it takes is one
Night to change your mind
Song to fall in love
Cut to make you bleed
All it takes is one
To know what you need

En zo is het. Kindatheart, mensen!

Nieuwe muziek

Wij van Gobsmag zoeken het graag dicht bij huis. En als een oud-buurman een bandje tipt, dan luisteren we met plezier. Zo kwam de lo-fi van Jelle Haagsma op ons pad. Als Jellephant bracht hij onlangs zijn zesde album uit en I Made My Padded Cell My Home is daarop ons inziens het prijsnummer; fuzzy, gruizig en verrekte aanstekelijk.

Jelle komt van ver en via uiteenlopende wegen. Hij begon met muziekfilmachtige, experimentele instrumentaaltjes, begon daarna gitzwarte akoestische songs te schrijven en toen ie een beetje moe werd van dat solistische minimalisme besloot hij voortaan als ‘one man band’ te functioneren. Live (met The Phantoms) was het al lekker neo-psychedelisch, maar nu heeft ie die sound op plaat gekregen. Luister vooral ook eens naar het woordeloze Snake Attack.

Dat soort mistige rafeligheid, het soort dat je doet wiebelen en waggelen, verwacht je niet uit Arnhem. Of misschien juist wel. Hoe dan ook, wij zijn blij met de tip van de buurman. Noisy elephantoid creature: Jellephant!


Nieuwe muziek

Messina is een stad in het noordoosten van Sicilië, Italië. In 1908 werd het door een aardbeving en tsunami volledig met de grond gelijk gemaakt en 70.000 inwoners lieten het leven. Geen idee of de gelijknamige debuutsingle van het Leeds afkomstige Modern Pleasure daar over gaat, maar een fijn liedje is het wel.

Bij onze collega’s van All Things Go lezen we dat het vijftal drie jaar geleden is begonnen als een vrijblijvend projectje van Giuseppe De Luca en Scott Johnson. Pas toen ze een liedje spontaan speelde voor een in hogere sferen verkerend gastje op een treinstation, merkten ze dat muziek maken meer kan zijn dan wat aankloten. En als je dan een geweldig liedje als Messina schrijft, dan zit er zeker meer in het vat dan straatoptredens.


Nieuwe muziek

Alweer bijna 2 jaar geleden maakten we kennis met Robert Ellis. We maakten van die gelegenheid gebruik door het het liedje Chemical Plant meteen maar even op ons, toen nog vrij nieuwe en lege, scorebord te gooien. Met een 8.3 nog wel. Randy Newman en Willie Nelson op de soundtrack van een docu over Gram Parsons, zeiden we toen. En daar staan we nog steeds achter. Inmiddels heeft het album The Lights From The Chemical Plant ook aardig wat rondjes gemaakt op onze discman.

Erg fijn dus dat meneer Ellis weer nieuwe nummers aan het droppen is. De eerste, Drivin’ is wat meer de country rock ’n roll kant op, maar met het vorige week verschenen How I Love You is het wat ons betreft weer raak. Americana zoals alleen Amerikanen dat kunnen. Ofzo.

De track komt te staan op een nog te verschijnen album, getiteld Robert Ellis. Wij snappen wel waar die titel vandaan komt. We horen je trouwens denken, ‘daar zit wel een Delta Spirit randje aan. Kan goed kloppen. Het nummer werd namelijk geschreven door Matthew Logan Vasquez, frontman van deze te gekke band.


Nieuwe muziek

Ruim een jaar geleden schreven we het volgende over Max Jury: “Het waren de platen van grote Amerikaanse singer/songwriters als Bob Dylan, Gram Parsons en Paul Simon die de 21 jarige Max Jury uit het Amerikaanse Iowa de kunst van het liedjes schrijven bijbrachten. Twee EP’tjes heeft Jury inmiddels uit en alles wijst er op dat hij het al aardig onder de knie heeft.”

Die twee EP’tjes smaakten naar meer. En dat meer komt er dan ook daadwerkelijk op 10 juni. De debuutplaat van Max Jury, handig Max Jury getiteld , ligt dan in de winkels. En de verwachtingen voor die plaat zijn hooggespannen. Niet alleen bij ons. Media als Mojo en Clash Music kunnen ook niet wachten, naar het schijnt. En Mark Ronson zegt: “Max’s songs and musicianship conjure up so many of my favourite elements of country, soul, gospel & rock n roll. I can listen to his album on repeat.”. Niet gek.

Er zijn al wat liedjes verschenen. Numb vinden we tot nu toe de mooiste. Maar ook het vorige week verschenen Little Jean Jacket mag er zijn.

Voor de mensen die niet kunnen wachten, geen nood! Je kunt Max Jury aanstaande zaterdag in de fraaie bovenzaal van Paradiso bewonderen. Wij zijn er ook. Zien we je daar?


Nieuwe muziek