Gobsmag Posts

Tom Tukker, dat klinkt Hollands. En dat is het ook. Tom Tukker is een singer/songwriter uit de Amsterdamse underground. Per mail werden we op de hoogte gebracht van zijn idee om in de maanden september, oktober en november steeds een single (liedje + bijbehorende clip) uit te brengen, om vervolgens in november hier een klein EP’tje met 4 tracks van te maken. Over november gesproken, dan gaat Tom ook op pad met de Popronde. Alsof het zo bedoeld was.

Een tof en spannend idee, dat releasen van een single per maand. Belangrijker nog, we vinden de muziek ook spannend. Zelf noemt Tom namen als Brian Eno en James Blake als invloeden. En dat vinden we helemaal niet gek bedacht. Hieronder in de eerste single, Barely Here:

Nieuwe muziek

Futurebirds is een prachtband uit Athens. Nee, niet uit Griekenland, maar uit Athens, Georgia. U weet wel, die vruchtbare grond die ons eerder REM, B-52’s en Drive-By Truckers gaf. Futurebirds trapte haar carriere af met een aantal EP’tjes, om daar in 2013 het fantastische album Baba Yaga aan toe te voegen (met kneiters als American Cowboy en Heavy Weights). Op 25 september verschijnt met Hotel Parties de opvolger. Afgaande op de titeltrack is de band nog steeds een absolute aanrader voor liefhebbers van Band of Horses.

In Nederland heeft de band overigens nog niet echt voet aan de grond gekregen. Hoe anders is dat in Amerika. Daar rijgen ze positieve review (Stereogum, Pitchfork, Paste) aan SXSW-optreden. En dan doe je mee. Dus mochten er boekers of promotors meelezen: sla uw slag!

Nieuwe muziek

Meer dan een jaar geleden schreven we erg enthousiast over de Britse indie-rockers van Little Comets. Er was net een EP’tje uit en single Salt scoorde een dikke 8.2: “Het Arcade Fire-achtige van The Mispers, gecombineerd met een vleugje Maccabees.”Er waren toen 2 prima EP’tjes uit: Salt en Gentle. Van die laatstgenoemde was Little Italy wat ons betreft het prijsnummer en hit in de dop.

We waren dan ook vervuld van vreugde toen een van onze favoriete perspromotors een linkje naar de volgende volledige plaat in onze inbox parkeerde. Of we aanknopingspunten voor een notering op het Scorebord hoorden. Dat dachten van wel, ja. Het album Hope Is Just A State Of Mind verschijnt pas in november, maar bevat wel alvast een paar tracks die we al kennen. Toeval of niet, Little Italy is de track die de band alvast beschikbaar heeft gemaakt als voorproefje van de nieuwe plaat..

Over de sound kunnen we kort zijn: de band klinkt nog steeds lekker. Fans van Arcade Fire en The Maccabees raden we dan ook zeker aan om even te luisteren. En aan de rest van de mensen natuurlijk ook, want Little Italy zou best een radiohitje kunnen gaan worden (en dan ben je er mooi maar alvast bij). Oké oké, echt early adopter wordt je nooit, want in de UK is de plaat namelijk al eventjes uit. Maar toch: sla je slag.


Nieuwe muziek

Aankomende herfst (2015) komt met Moths een nieuw album van Einfach Kurt uit, de Nederlandse band rondom singer/songwriter Koert van Essen. Eerste single ‘Stitches’ belooft veel goeds.

Einfach Kurt oogstte afgelopen jaar veel lof tijdens de Popronde. Met maar liefst 28 optredens was het één van de meest geboekte en besproken bands. “Het was alsof Marilyn Manson een ballad opnam onder de Eiffeltoren,” schreef 3voor12 na een optreden. “Melancholische popnoir met een rauw randje” is hoe de band het zelf omschrijft.

Vraag Einfach Kurt naar invloeden en ze lepelen er met Tom Waits, Bon Iver en C.W Stoneking een paar niet misselijke op. Om er overigens meteen bij te zeggen dat ze er ook de nodige eigenheid aan toe durven te voegen.

En dan maakt van Moths. een verrassend mooi album. Doe als ons en hou ze goed in de gaten.

Nieuwe muziek

Eindelijk dan ook uit in Nederland: Vessels, het nieuwe album van de Canadese band Rah Rah. Single Chip Off The Heart laat horen dat de al prima zijnde band nog altijd groeiende is.

Hier op de Gobsmag redactie vinden we het nog steeds raar (raar, haha) dat Rah Rah in 2013 geen hitje wist te scoren met het geweldige liedje Prairie Girl. Sowieso wat het album waarop die kneiter te vinden is, The Poet’s Dead, een dikke aanrader. Eentje die overigens geen potten kon breken in Nederland. In het thuisland zijn ze al wel overtuigd, daar pakte Rah Rah al titels als “Best Alternative New Artist” en “Best New Canadiana Artist”.

Misschien dat er dan toch wat gaat gebeuren met opvolger Vessels. Die opent vrij traditioneel met Be Your Man, en herbergt nog meer folkrock liedjes (Diamond), maar wordt pas echt goed als de vrouwelijke kant van de band de vocalen overneemt en we echt de powerpop ingaan met topliedjes als Fix Me, Wolf Eyes en absoluut prijsnummer In Space. Nieuwe single Chip Off The Heart valt ook in die categorie en is wat ons betreft dan ook een meer dan logische reden om naar de radiostations te sturen.


Nieuwe muziek

David Ramirez komt uit Texas. En hij maakt ook nog eens muziek. Wees gerust: geen jihaa, country en cowboy-hoeden. Nee, David Ramirez maakt kneiters van americana-platen. Zijn vorige plaat en EP gingen echter wel vrij geruisloos door het muzikale-universum. Gelukkig was er wel de zeer terechte waardering van onze collega’s van Altcountry.

Zijn nieuwste plaat, Fables, gaat hem misschien wat meer bekendheid brengen. De eerste tekenen zijn overigens al zeer positief. Niet alleen omdat het eerste liedje Harder To Lie fantastisch is (zeker voor liefhebbers van Jason Isbell en John Fullbright), maar ook omdat het Amerikaanse Stereogum er nogal wat lovende woorden voor over had: “Harder To Lie courses by slow on a gently tapped backbeat and some brilliant pedal steel guitar by Greg Leisz, but Ramirez’s voice dominates the song. It wafts above the melody, harmonies, and percussion like a dark and smoky omen.”

Leuk detail, de plaat is geproduceerd door Noah Gundersen. Inderdaad, die vorige week met een dik cijfer op ons Scorebord stond.


Nieuwe muziek

Vraagje in de mailbox: Of wij het gloednieuwe liedje I Don’t Know Where Time Goes van de Deense singer/songwriter Jakob Bruno in première willen gooien. Na een eerste luisterbeurt hadden wij ons antwoord meteen al paraat: Dacht het wel, ja.

Jakob Bruno is 25 jaar jong en muzikaal beïnvloedt door de pysch folk en dromerige popmuziek uit de 60’s. En de multi-instrumentalist die hij is, bespeelt hij alle instrumenten op zijn opnames.

Het sterke I Don’t Know Where Time Goes is de opvolger van de eerder verschenen en eveneens meer dan prima zijnde liedjes Labyrinth – Like Mind en Melting Colours. U begrijpt: Jakob Bruno gaan we goed in de gaten houden.

Nieuwe muziek

The White Buffalo weet Nederland nog niet echt in te pakken, maar in Amerika zijn ze gek op deze broer van Timothy ‘Strand of Oaks’ Showalter (qua looks). The White Buffalo maakte al indruk met sterke platen als Hogtied Revisited (2009) en Once Upon A Time In The West (2012). De eerste naam die op komt borrelen bij zijn tracks is die van Eddie Vedder. En ja, er zijn een stuk slechtere gasten om mee geassocieerd te worden (nee, die gaan we niet opnoemen).

Verder niets? Jawel hoor. “A classic American singer-songwriter in the tradition of Johnny Cash, Townes Van Zandt, and Steve Earle, Smith combines storytelling, sensitivity, gritty Americana, and contemplative folk music with the skill and grace of his idols”

Twee weken geleden verscheen zijn vijfde langspeler: Love and death of damnation. Op single Modern Times klinkt hij overigens wat opgewekter dan normaal. Kudo’s ook voor zijn ninja-skills in de clip. Hoor je hem liever wat donkerder? Dat kan. Wat te denken van Last Call To Heaven of de ballad I Got You?

Nog een gratis tip: er is een toffe video-serie over hoe het album tot stand kwam. Dus luister de track, daarna het album en als je puf hebt de 10-delige docu. En dan ben je, net als wij, ongetwijfel fan van The White Buffalo.


Nieuwe muziek