Gobsmag Posts

Wij zijn verkocht: The Salesman Who
Gepubliceerd 15/12/2014 door

Wij zijn verkocht: The Salesman Who

Het is geen geheim dat België vele, vele, muzikale pareltjes herbergt. In dat kader willen we het vandaag eens hebben over The Salesman Who. Afkomstig uit Gent en trotse vader van de onlangs uitgebrachte debuutplaat Who Are I, What Am You. Een prachtige titel, dachten wij zo.

Wat je kan verwachten? Nou, dit:

“Intimistische maar intense liedjes, van akoestische houtachtige klanken tot robuuste gitaren, gewoven rond een ongeschaafde stem. Snedigheid komt ten tonele in lyrics en plots opduikende monofone synths.”

Zo, beter hadden wij het niet kunnen verwoorden. Nog maar een quote dan, om het af te leren:

“Een iets ruwere Bonnie Prince Billy met een Editors keelstem in de sfeer van Tindersticks.”

Het was een lastige keuze, maar uiteindelijk belandt liedje A Size To What Is Right op ons scorebord. Andere kanshebbers waren prachtliedjes titeltrack en Trouble Leads to Major Land.

Ons advies: draai die plaat deze week nog grijs en neem hem op in je Gobsmag jaarlijstje. Koop dan meteen ook even de fijne special edition, inclusief bierviltje met downloadcode (om ergens op kot achter te laten). Wat blijft het toch een fantastisch volk.

Nieuwe muziek

Bonnie Prince Billy The Salesman Who Tindersticks

Woodlock is klaar voor de grote oversteek
Gepubliceerd 12/12/2014 door

Woodlock is klaar voor de grote oversteek

We sluiten de week af met Woodlock. Woodlock is het verhaal van drie gasten uit Australia die nog niet zo heel lang geleden een caravan kochten en langs de oostkust van hun geliefde land trokken. Zoals dat wel vaker gaat (in zo ongeveer 1 op de 100.000 gevallen) leidde ‘busking’ tot een wat grotere aanhang en zelfs een heuse EP.

Deze EP, Lemons (2013) laat wat verschillende geluiden horen. Boy & Bear is een associatie die verder gaat dan het thuisland. Hitsingle Lemons heeft hier ook wel wat van weg en is gewoon catchy.

2014 was het jaar van hun eerste volledige album, Labour Of Love. Hier gaan ze verder met het verspreiden van fijne folkliedjes. Nog steeds erg catchy en wellicht nog wel meer Dotan. Dotan? Dan is toch geen naamwoord? Dat klopt. Maar het is wel waar de nieuwe liedjes ons aan doen denken. Het mooiste voorbeeld hiervan, en tevens een van de fijnste liedjes is The Garden.

Met de hitgevoeligheid zit het dus wel snor. Kwestie van tijd voordat Woodlock ook overseas aanslaat?

Nieuwe muziek

Boy & Bear Woodlock

Misschien wel het mooiste liedje van… 2011
Gepubliceerd 11/12/2014 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2011

De zomer van 1992

Een jongen uit ons dorp werd Nederlands kampioen. Een stel vakantiegangers won het EK. En er lag een verre reis in het verschiet. De zomer van 1992 duurde lang en er gebeurde veel en toch ook bijna niets, terwijl ik alle dagen te vinden was op en rond de enige heuvel in de verre omtrek. Op en rond de fietsbrug.

Als de zon hoog genoeg aan de hemel stond, sloot ik mijn ogen en beklom ik de noordkant als een Alpencol. Staand op de pedalen. Op de top wachtte altijd wel een vriend. We schreven onze namen op de reling, voetbalden op het veldje aan de voet en bewezen al balancerend onze lef, want we waren toen nog hartstikke onsterfelijk.

En toen volgde nog die verre reis. We namen afscheid. Het leek voor altijd, het leek op een scene in een film. Ik liep naar beneden en jij liep de andere kant op. Toen ik omkeek zag ik alleen nog de bovenkant van je hoofd en het avondrood.

And whoever wants can tell us that we can’t come back.
But we will time and time again, to this hill.

Bekijk deze video op YouTube.

(In 2009 vierden de bandleden van Snowmine samen met wat vrienden 4th of July op een heuvel in Vermont. Daar dachten ze aan hun jeugd, aan de dingen die toen zo vanzelfsprekend waren en waar ze nu zo dankbaar voor zijn. The Hill verscheen twee jaar later op het album Laminate Pet Animal.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

All We Are blijft wel in leven
Gepubliceerd 11/12/2014 door

All We Are blijft wel in leven

Op de valreep van het nieuwe jaar gooien we nog even een bijzonder veelbelovend bandje tegen je aan: All We Are. Nieuwe single Keep Me Alive hangt hier op de redactie stevig in de repeat.

Het liedje is afkomstig van het op 2 februari verschijnende titelloze debuutalbum en heeft in singles I Wear You en Feel Safe twee eveneens uitstekende voorgangers. “Groovy laid back funk beat, psychedelische gitaarloopje en absolute oorwurm Ooh Ooh Ooh refrein,” merkt platenmaatschappij V2 Records terecht op in haar mailing over laatstgenoemd liedje.

Een kort voorstelrondje: All We Are is een trio internationals die elkaar ontmoet hebben op de universiteit in Liverpool: drummer/zanger Richard ‘O Flynn (drums, vocals) is Iers, zangeres/bassiste Guro Gikling komt oorspronkelijk uit Noorwegen en gitarist/zanger Luis Santos is Braziliaan.

In een hutje in de Noorse bergen werden de songs geschreven, waarna de tracks opgenomen werden in hun zelfgebouwde studio in Liverpool, om in Londen afgemixt te worden door Dan Carey (Bat For Lashes, M.I.A, Hot Chip).

Dankzij de hierboven genoemde singles, allen ook voorzien van hippe clipjes, is de band inmiddels al bedekt onder een grote laag buzz. Muziekliefhebbers en journalisten (The Guardian: “Beautiful, drowsy melodies”) zijn enthousiast en kijken reikhalzend uit naar het debuutalbum.

Uiteraard kun je All We Are checken op het Eurosonic festival in Groningen (16 januari spelen ze), maar ze komen ook naar de zalen: 5 maart in Brussel (AB Club) en een dag later in Amsterdam (Paradiso).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

All We Are Bee Gees Caribou The xx Warpaint

Night Beds, drank en God
Gepubliceerd 10/12/2014 door

Night Beds, drank en God

Een gloednieuw liedje van Night Beds: die informatie doet het altijd goed hier op de redactie. ‘Me, Liquor & God’ klinkt anders dan we van ‘m gewend zijn, maar is toch wel weer erg fijn.

Voor de Gobsmag-lezer van het eerste uur en de actievere muziekliefhebber (een pleonasme – haha) is Night Beds, pseudoniem van Nashville singer/songwriter Winston Yellen, zeker geen onbekende. Eind januari ruimden wij al een plekje in op het scorebord voor Head For The Hills. Daarbij stelden we een belangrijke vraag: waarom heeft praktisch niemand het album waarop dat liedje staat, het prachtige Country Sleep, genoemd in zijn 2013 lijstje? Ondergetekende namelijk wel. Al was het alleen al vanwege het wonderschone Even If We Try.

Afijn, er is dus nieuw werk van Winston: liedje ‘Me, Liquor & God’. Tekstueel is er weinig veranderd (“I have never lived enough for myself”), zijn stemgeluid is nog altijd zo breekbaar als een geblinddoekte Arjen Robben op skivakantie, maar die synthesizerbeat is nieuw voor ons. Maar daar val je alleen de eerste luisterbeurt over. Daarna voel je hem. Let maar op.

Night Beds, dames & heren. Maak alvast ruimte op uw albumlijstje van 2015.


Nieuwe muziek

NIght Beds sufjan stevens

Tor Miller in de spotlights
Gepubliceerd 09/12/2014 door

Tor Miller in de spotlights

Mannen met gitaren zijn natuurlijk tof. Maar laten we ook de piano niet onderschatten. Benjamin Clementine, Tom Odell… We waren dan ook verheugd om te zien/horen dat Tor Miller de gitaar links laat liggen en achter de vleugel kruipt. Wat hij ons brengt zijn mooie liedjes over de liefde, gebracht door een ietwat rauwe, soulvolle stem.

“Hebben we weer een net iets zongebruinde singer-songwriter,” zul je zeggen. Ja, maar Tor Miller heeft de X-factor. Misschien niet de handigste term, maar wat we willen zeggen is dat Tor Miller anders is. Het gemak waarmee hij speelt en het feit dat hij al aardig wat buzz opbouwt op basis van één track. Die track heet Headlights en is sinds een week of twee ook op de NL-Spotify te vinden.

Schrijf deze naam maar op voor 2015. Dan volgt er ongetwijfeld een album (hij is getekend bij Glassnote, label van oa Chvrches en Daughter) en het zal ons niks verbazen als er een flinke dosis airplay zal volgen. Misschien al wel voor single Headlights.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Tom Odell Tor Miller

De jeugdige pop van Hippo Campus
Gepubliceerd 08/12/2014 door

De jeugdige pop van Hippo Campus

Four boys making kinda pop music. Althans, dat zeggen de mannen van Hippo Campus over zichzelf. Nja, mannen. De gemiddelde leeftijd ligt op 19 jaar. Dat noemen wij jongetjes. Toch gaat het ze al lekker voor de wind. NME noemde ze een “buzz-band to watch'” en debuut-EP Bashful Creatures is net uit.

Een paar lekkere gitaren, redelijke hoge stem van frontjongen Jake Luppen en 6 tracks die ons doen denken aan iets dat het midden houdt tussen Bombay Bicycle Club, Vampire Weekend en Tokyo Police Club.

Mooie namen, horen we je denken. Maar die gasten zijn nog nat achter de oren. Heb je gelijk in. De jeugdigheid hoor je ook best terug. Maar hey, doet ons denken aan de tijd dat we zelf nog maar net scooter mochten rijden en alcohol drinken (niet tegelijkertijd hoor, wij zijn brave gasten).

Kortom, Hippo Campus zou best wel eens een band kunnen zijn om in de gaten te houden. Dat zullen we dus voor je doen. Maar nu eerst: muziek! Little Grace is wat ons betreft een van de lekkerste nummers van het EP’tje. En laten de boys van Hippo Campus nou onlangs een live-versie hebben opgenomen in de studio van The Current:

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bombay Bicycle Club Hippo Campus Tokyo Police Club Vampire Weekend

Wegdromen met Puzzle Muteson
Gepubliceerd 05/12/2014 door

Wegdromen met Puzzle Muteson

Maak op deze sinterklaasdag kennis met de Britse singer/songwriter Puzzle Muteson. Van z’n nieuwe plaat Theatrics zijn wij erg blij met single By Night.

Niemand noemt z’n kind natuurlijk Puzzle en dat klopt. Puzzle Muteson is namelijk het alter ego van Terry Magson, een in Londen geboren muzikant. Het was een muziekleraar op de middelbare school die als eerste echt doorhad wat voor speciale stem Terry heeft en moedigde de jongen aan om er werk van te aken.

En dat is gelukt. In 2011 verscheen debuut En Garde, die ‘m bracht naar voorprogramma’s als dat van Owen Pallet en diverse festivals zoals Iceland Airwaves en het door The National curated ATP festival.

En nu is er dus Theatrics. Een prachtige plaat met breekbare luisterliedjes. “Don’t you just love that fractured voice?” vroeg BBC Radio 6 DJ Mary Anne Hobbs zich onlangs af en wij beantwoorden die vraag met een volmondig ja.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

sufjan stevens