Gobsmag Posts

Op het album Hand Cannot Erase (2015) van Steven Wilson vertelt de hoofdpersoon dat ze in haar jeugd luistert naar mixtapes met muziek van Dead Can Dance, This Mortal Coil en Felt. Ondanks dat ik het label 4AD al jaren goed in de gaten houd, zegt laatstgenoemde band mij niets. Aangezien Wilson de moeite neemt om Felt te noemen, ga ik ervan uit dat deze band uit Birmingham de moeite waard is om eens te gaan beluisteren.

Het leidt uiteindelijk tot de aanschaf van The Splendour Of Fear. Het tweede album van de band, uitgebracht in 1984. Lawrence is de drijvende kracht achter Felt. Maurice Deebank is verantwoordelijk voor het sfeervolle gitaarwerk, dat enigszins doet denken aan de stijl van Robin Guthrie van Cocteau Twins.

Uit de vergetelheid

Een paar maanden geleden schreven we al kort over liedje Gabriella van de Noor Vilnes. Een paar dagen geleden bracht hij met liedje Hey There een nieuwe track uit. En dat liedje klinkt groots, een beetje zoals waar KALEO al jaren vele mensen mee verovert. Maar er zit ook een vleugje Americana in. Kortom, erg lekkere combinatie!

 

Nieuwe muziek

Ja, die pun was intended. Isak Daun komt uit Zweden en maakte met liedje The Watch Winds Down een early Coldplay-achtige track. En we houden van die vibe! De track staat overigens op de gelijknamige EP die vorige week verscheen. Een absolute aanrader wat ons betreft!

 

Nieuwe muziek

We hebben een goede relatie met Zweden. Althans, met de te gekke muzikanten die het land voortbrengt. Daar willen we Fabian Brusk Jahn graag aan toevoegen. De donkere folk (of noem het bluesy americana?) doet ons best wel denken aan bijvoorbeeld Arvid Nero of Bror Gunnar Jansson. De track staat op de onlangs uitgebrachte EP Hisingen Session. Opgenomen en uitgebracht tijdens covid.

Nieuwe muziek

Na die eerste fantastische single Sanctury, verscheen vandaag de aankondiging dat 25 juni 2021 het nieuwe Hiss Golden Messenger album Quietly Blowing It zal verschijnen en kregen we daarbij nog een prachtig liedje: If It Comes In The Morning.

In het persbericht vertelt M.C. Taylor dat hij in het voorjaar van 2020 heeft geschreven terwijl het land in de fik stond en hij zich maar bleef afvragen wat er nog meer allemaal zou aan komen. Uiteindelijk werd het een liedje over hoop, al had hij dat zelf eerst nog niet door. “I wasn’t feeling particularly hopeful myself in that moment,” aldus Taylor.

Maar hij begreep al snel dat het belangrijk is om te onthouden dat “whatever happened, most of us were going to be fortunate enough to be given another day in which to enact what I feel are the most important and fundamental parts of being alive: joy, love, peace, the willingness to keep moving forward whether the cards fall in our favor or not.” 

Prachtig.

Nieuwe muziek

Na acht jaar ploeteren besluit de Schotse band Aereogramme er in 2007 mee op te houden. Ze laten vier mooie albums na. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en dus starten Craig B. en Iain Cook een nieuw project op: The Unwinding Hours.

Twee jaar lang werken ze in alle rust aan hun debuut. Pas in 2009 wordt naar buiten gebracht waar ze mee bezig zijn. Uiteindelijk leidt dat in februari 2010 tot de release van The Unwinding Hours. Omdat de zang van Craig B. zeer karakteristiek is, blijft het lastig om deze plaat helemaal los van het verleden te zien.

Uit de vergetelheid

Valse bescheidenheid siert niet. En daarom beweren Florian Pichlbauer, Fridolin Krenn en Leo Mitterer dat hun band, The Kronskies, verder gaat met waar Arctic Monkeys rond 2000 mee begonnen is. Maar dan wel met een eigen sound, zeggen ze. Geen britpop-gedoe, zeggen ze, geen kopie. Gewoon poprock uit Oostenrijk (Graz), geschreven door een concertpianist (Florian).

Wat ons opvalt in het catchy Friends or Foes? Die vette, lekkere bass. En dat is soms al meer dan voldoende.

Nieuwe muziek

Hoe kun je je zaterdagochtend beter beginnen met een heerlijke mondharmonica en een liedje dat Neil Young of CSNY ademt? Precies, dat weten we niet. Daarom hierbij February Prorated Rent van Joe Kaplow. De track klinkt misschien wat luchtig op het eerste gehoor, maar gaat over Joe’s ervaringen met gentrification in the Bay Area. En hoe het daar voor muzikanten is.

“In the eight years I’ve lived there, I’ve seen so many artists and musicians move away,” he says. “Hundreds of them. The song also confronts my attachment to the Bay and how I’m the lingerer who’s left living in a garage to make ends meet.”

Nieuwe muziek