Nick Trode komt uit Canada en maakt muziek onder de naam Letchi. Gregory Alan Isakov meets Andrew Bird en Big Thief. En een prominente plaats voor de pedal steel, tenminste op liedje Insane. Momenteel legt hij de laatste hand aan EP The Static. Meer weten? Nee joh, gewoon lekker luisteren!
En dat bedoelen we absoluut positief. Liedje I Don’t Care To Dance is namelijk prachtig, stemmig, melancholisch. Kortom, daar luister je naar. Intens. Leonard Cohen meets Nina Simone en Andy Shauf.
November wordt een spannende maand voor J.E. Sunde, dan verschijnt album 9 Songs About Love. Prima titel trouwens. En als we nog acht van dit soort liedjes mogen verwachten, dan zijn we zeker aan boord.
https://soundcloud.com/vietnam-label/jesunde-i-dont-care-to-dance
Want daarmee zou je Average Joe tekort doen. Want liedje Promo is alles behalve average. We weten dan eigenlijk ook niet zo goed hoe we het moeten omschrijven. We horen in ieder geval wat The Streets / Britpop. Originele lyrics. Prima drums.
Ook leuk, Joe komt uit Stoke-On-Trent, het walhalla van het darten. Laat dat nou een guilty pleasure van ons zijn. We zien het al voor ons, Average Joe op een podium in een rokerige kroeg, terwijl Phil Taylor zijn pijlen naar het bord gooit. Daar willen we bij zijn!
Althans, van liedje Never Love Me Again. Een prima Americana slow-burner in de stijl van Neil Young en Israel Nash. Wil je meer horen, dan kan dat met liedje Sweet Thing. En daarna zul je even moeten wachten tot album R McClure & Tall Shadows uitkomt in Augustus. Happy waiting!
Een debuut is altijd spannend. Wat vindt men ervan? Slaat het aan? Etc etc. Zo moet het nu ook een beetje voelen voor de mannen van Sunkin. Liedje The Pond is namelijk het eerste wat ze ooit uitbrengen. En vers van de pers. Staat zelfs nog niet in Spotify. Gelukkig is er wel een video verschenen. Verwacht een Hozier-achtige sfeer met een vleugje Matt Berninger.
Er schijnen nog een aantal nieuwe, net zo gevoelige tracks in de pijplijn te zitten. Keep them coming!
Wat krijg je als je doo-wop, Leon Bridges en Antony and the Johnsons met elkaar mixt? Iets als Post-Modern Connection and track Drowning, als je het ons vraagt. Vooralsnog vind je in Spotify alleen een aantal losse liedjes/singles. Een album is ongetwijfeld in de maak. Needless to say: daar kijken we naar uit.
Omdat we er nooit genoeg van krijgen; that jangling sound van merendeel terecht vergeten new wave-bands uit de eighties. The Noodle Boys (Vancouver) pakt het doodleuk mee op het tweede singletje van het aankomend EP-tje. Volume 5 kronkelt, plakt en vult, als een, ach waarom ook niet, flink bord vol noodles.
Arlo McKinley staat al sinds 2014 op ons lijstje met veelgedraaide artiesten. En dan eigenlijk de hele plaat samen met The Lonesome Sound. Daarna bleef het best wat jaren stil. Tot nu. Single Walking Shoes kwam uit, en een nieuwe plaat werd aangekondigd. Dat wordt Die Midwestern en die plaat verschijnt in Augustus. En niet zomaar ergens, nee, op het label van John Prine. Dan kan je wel wat. Wat de meester zelf over Arlo McKinley heeft te zeggen:
“John was reserved in his praise for songwriters. I played him a couple of Arlo’s songs and he heard Bag Of Pills and said, “that’s a good song” which for him, was very high praise. He loved Arlo’s voice, this big guy with a sweet, soulful, gospel voice. He loved the dichotomy of the hard life lived, presented through such beautiful songs and John was very excited about the promise of the album’s release.”
En alsof dat nog niet genoeg was is de plaat opgenomen in de legendarische Sun Studios in Memphis. Wij kijken ernaar uit! Klik snel op play voor de betere Americana.
