Auteur: <span>Bas</span>

Panic is Perfect. Dat is natuurlijk niet waar, maar wel de naam van een meer dan prima band uit San Francisco. Een snelle blik op Spotify leert ons dat er net een debuutplaat is, Cellspace. En er is één track die qua clicks een stuk lekkerder gaat dan de anderen: Go Go Go. Hoe dat komt? Dat komt door Vodafone, die hebben de track namelijk onder hun Europese campagne geplakt. En dan gaat het hard.

We willen natuurlijk Vodafone niet afvallen, maar wij vinden Go Go Go niet de lekkerste track. Die eer gaat naar Nothing’s Wrong With It. De volledige plaat is misschien wat te dancy/poppy voor ons, maar de track in kwestie schreeuwt gewoon om airplay. Dus ben je een plugger en lees je dit? Sla je slag!

De track (en video) nemen overigens de muziekindustrie op de hak. Dat kunnen we wel waarderen:

It is our slightly satirical take on the bizarre and perplexing adventures we have had in the music industry,” lead singer Mike Hoffman says of the video.  “A lot of the lyrics of this song are actual quotes that have been told to us directly like ‘In a year from now you won’t have to worry about money’ and ‘make it different but the same.


Nieuwe muziek

Dancin’ With Wolves is een schijfje wat vaak op staat, hier op de redactie. Nee, niet de film. De plaat, van Natural Child welteverstaan. Die schijf is alweer uit 2014, dus het was een kwestie van wachten op nieuw werk. Dat wachten is nu voorbij. In september verschijnt namelijk Okey Dokey. Prima titel, als je het ons vraagt. Eerste single van die plaat is Now and Then.

Maar hoe klinkt dat dan? Nou, volgens de collega’s van Aquarium Drunkyard hoeven we dat helemaal niet te vertellen: “You don’t need sub-genres, qualifiers, comparisons, caveats or i/allusions; just ears, a heartbeat, and some of whatever it is that gets through the day and/or night”

We doen het lekker toch: wij vinden dat Natural Child zich aardig heeft laten inspireren door The Rolling Stones, maar ook door The Stooges en zelfs wat Gram Parsons. Het is echter vooral Rock-‘n-roll wat de klok slaat. En daar houden wij van. De iets rustigere kant horen? Luister dan ook even naar Out In The Country.


Nieuwe muziek

Goed nieuws, L.A. Salami is terug! Nee, niet de Amerikaanse verkoper van Italiaanse worsten, maar Lookman Adekunle Salami, afkomstig uit Londen. Als L.A. Salami maakte hij in 2014 indruk op ons, met het album The Prelude. Dat leidde zelfs tot een prima notering op ons scorebord. Een mix tussen Dylan en Lightspeed Champion, schreven we toen.

Onlangs verschenen er drie nieuwe nummers, als een mini-EP (is dat iets?) genaamd The City Nowadays. De titeltrack opent een beetje zoals The Streets in hun beste dagen. En we horen gitaren, een koortje. Geen Dylan meer dus voor L.A. Salami? Jawel hoor. Daarvoor hoef je alleen maar even door te zappen naar nummer 2 en 3 van de EP.

En van die twee track is Gets You Wondering onze favoriet. Waarom? Bijvoorbeeld om deze zin: 

In this age of existential angst
we’re all free enough to learn
your freedom may be falsified by the paycheck that you earn.


 

Nieuwe muziek

“This is the first professionally mastered outing from Hallam’s collaboration with English poet / lyricist Ian Badcoe and is a homage to the wonderful David Bowie, who influenced both of them more deeply than they realised.” Zo begon de mail die we onlangs van Hallam London ontvingen. Onze eerste reactie: weer een Bowie-dingetje. Maar goed, wij luisteren.

Onze tweede reactie: damn, dat is een lekker nummertje! We horen zeker Bowie, maar ook wat Arctic Monkeys. Benieuwd naar die combinatie? Slinger dan het liedje To The Sky even aan. Oh, of we nog meer kunnen vertellen over Hallam London? Nou, ze komen uit Dresden (en dus niet uit Londen) en hebben een aantal jaar geleden een album uitgebracht waarop ze sonnetten van Shakespeare muzikaal vertalen. Best wel geinig.

Nieuwe muziek

Eli Paperboy Reed is wellicht geen onbekende naam voor je. Zeker niet als je houdt van een flinke dosis dansbare soul. Alweer een aantal jaar geleden leverde hij twee meer dan prima albums af (Roll With You en Come and Get It). Zijn vorige plaat, Nights Like This, stelde hier nogal teleur. We vroegen ons ook weleens af of Eli Paperboy Reed the magic nog had.

Sinds twee weken hebben we daar het antwoord op: hij kan het nog! My Way Home is namelijk weer een ouderwets lekkere plaat. Dansbaar, rauw en de geest van Otis Redding is nooit ver weg. Een van de lekkerste nummers wat ons betreft is Cut Ya Down (ook bekend van Johnny Cash).

Net te laat voor de zomerfestivals, maar het zal ons niet verbazen wanneer Eli Paperboy Reed volgend jaar menig tent laat swingen.


Nieuwe muziek

“Blues artist Charley Crockett is set to release his sophomore record In The Night, an admirable nod to his Texas country and Louisiana blues roots”. Da’s een lekkere binnenkomer op Gobsmag. Charley Crockett groeide op in San Benito (Texas), kwam via wat liften en treinen terecht in New Orleans en New York en maakte ook korte tijd de oversteek om in Spanje en Marokko te wonen. Man van de wereld dus, die Charley Crockett.

Inmiddels is hij weer terug in Texas en brengt hij binnenkort een tweede album uit (In the Night). Debuutalbum A Stolen Jewel werd omschreven als “rich with Southern flavor, a musical gumbo of Delta blues, honky-tonk, gospel and Cajun jazz,” en als we afgaan op nieuwe single Silver Dagger kunnen we eigenlijk alleen maar concluderen dat het wel weer snor zit met die nieuwe plaat.

Je wil namen horen? Okido. We horen een beetje Aloe Blacc, wat Leon Bridges en zelfs wat Bill Withers.

Nieuwe muziek

Het gebeurt niet super vaak dat we een artiest uit Japan op ons scorebord vermelden. Maar vandaag is zo’n dag. En de eer gaat naar Akira Kosemura, all the way van Tokyo. Daar heb je vast nog nooit van gehoord, maar toch draait Akira Kosemura alweer een tijdje mee. Vorige week verscheen namelijk alweer zijn zesde album, MOMENTARY: Memories of the Beginning.

Op die plaat is het voornamelijk de piano die we horen. Vijftien liedjes pianomuziek, hoe mooi ook, is ons echter wat teveel van het goede. Het meer dan goede nieuws is dan ook dat op liedje dertien, Someday, niemand minder dan Devendra Banhart de vocals voor zijn rekening neemt. En dat leidt tot een bloedmooi liedje. Luister zelf maar.


Nieuwe muziek

Vandaag het verhaal van Alex Bondarev. Geboren in Grozny en via India uiteindelijk in Amerika beland. Wat hem op de been hield was muziek. Zoveel zelfs dat hij al op jonge leeftijd bandjes startte. Zijn laatste project is Conversing With Oceans. Vorige week stuurde Alex ons zijn enige liedje tot op heden toe, The Gold Rush. En hey, laten we dat nou een fijn liedje vinden?

Waarom? Nou, omdat het begin ons doet denken aan The Boxer Rebellion bijvoorbeeld. Meer dan genoeg reden om zelf dan ook maar eens te luisteren, dunkt ons.


Nieuwe muziek