Auteur: <span>Bas</span>

Jawel, er zit een liedje in ons hoofd. Dat hebben we natuurlijk wel vaker. En regelmatig schrijven we er dan ook over. Dus eigenlijk is het niets bijzonders. Toch willen we je voorstellen aan The Outdoor Type. En dat type luistert naar de naam Zack en woont in het zonnige Melbourne. Owja, The Outdoor Type kwam op ons pad door het belachelijk aanstekelijke liedje On My Mind. Vooralsnog stand-alone single, want niet afkomstig van de in 2015 verschenen EP The Outdoor Type.

On My Mind dus. Eigenlijk is het natuurlijk een nogal simplistisch stukje musiceren. Niet dat we daarover oordelen hoor, zelf kunnen we nog geen gitaar tekenen. Dus laten we het bij tippen houden: Vooral de mensen die van een lekkere ’80’s vibe houden moeten hem vooral eens aanslingeren.

We konden ons overigens ook wel vinden in een quote die we tegenkwamen, van Indie Shuffle: “If you talk about bands like The War on Drugs as Americana, The Outdoor Type is the epitome of Australiana.”


Nieuwe muziek

“An effervescent indie-pop gem in the Foals / Wolf Alice vein,” zo lazen wij een paar dagen terug in onze inbox. Die mooie woorden hadden betrekking op de track Wild van het West-Londense vijftal Saltwater Sun.

Het liedje is trouwens afkomstig van de Wild EP. De andere twee tracks kregen ook de handen op elkaar. Wat te denken van Making Eyes (The Line of Best Fit: “Melted together sugary pop gorgeousness with grunge-flecked licks”) en Habit On My Mind (NME: “the soundtrack to summer evenings”).

Wij hadden ze overigens graag op Eurosonic gezien. Maar he, wij zijn slechts muziekjournalisten (en sinds kort ook platenbazen).

Nieuwe muziek

Liverpool: niet alleen de stad waar een van de mooiste voetbalstadions ter wereld is gesitueerd. Er is ook een bandjes-cultuur. Althans, dat van die cultuur weten we niet zeker. Wel is er tenminste 1 bandje dat we tof vinden. En dat bandje luistert naar de naam Clean Cut Kid.

Wat er online te vinden is is beperkt. Twee dubbele singletjes tot op heden. De meest recente luistert naar de naam Runaway. Naast de titeltrack straat daar ook de track Jean op. Beide nummers hebben muzikaal wel wat weg van The Shins en The Mispers. That is: dansbaar, catchy en ietwat hoge stem voor een man. En nou we er over nadenken: Arcade Fire anyone?

Oh, wat we ook tof vinden: de muziek verschijnt op het nu al legendarische label Babe Magnet Records. Maar dan gaan we alleen af op de naam.

Goed, dit was het voor nu. Het zou zomaar eens kunnen dat Clean Cut Kid volgend jaar op wat festival verschijnt. Vanzelfsprekend houden wij je op de hoogte.


Nieuwe muziek

Vandaag tijd voor wat mysterie. Vorig jaar schreven we in maart namelijk over onze nietsontziende drang om te dansen op een track van The Record Company. We omschreven het als “De liefdesbaby van John Lee Hooker en The Stooges, luisterend naar de naam Dan Auerbach.”

Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en lijkt alles wat we van de band konden vinden in Spotify verdwenen. Met uitzondering van één nieuwe single: Off The Ground. Zijn wij nou gek? Keken we verkeerd? Maakt de band een doorstart? Journalisten als wij zijn, doken we er eens goed in. En we hebben het antwoord voor je: begin 2016 verschijnt met Give It Back To You de eerste volledige plaat. En zoals een goed platenlabel dan hoort te roepen: “Haal al je muziek van Spotify, en snel!” Zo zal het ongeveer gegaan zijn. Zeker omdat de liedjes die wij hier al tipten ook gewoon op die plaat komen te staan.

Even terug naar Off The Ground. Dat is dus een nieuwe liedje en gewoon weer een enorm lekkere bluesrock track waar Dan Auerbach trots op zou zijn.


Nieuwe muziek

Vandaag stellen we je voor aan Rob Bravery, all the way from Bristol. Via een enthousiaste mail van zijn promotor werden we op deze jongeman gewezen. Wat onze aandacht trok was met name de vergelijking met Thom Yorke en, jawel, Michael Jackson. Je snap het, onze interesse was gewekt. En eerlijk is eerlijk, de track Submission Statement heeft daar inderdaad aardig wat van weg.

We hoopten even super hip te zijn, maar zagen toen al snel lovende recensies van collega’s als The Line of Best Fit, Q Magazine en Attitude Magazine. “a brooding masterpiece of synths, piano and hip-hop beats”, “it’s downright entrancing, encouraging us to press play again and again”. 

Goed, Rob Bravery maakt dus mooie muziek! En in een redelijk unieke stijl dus. Vinden wij leuk. Einde bericht.


Nieuwe muziek

Vandaag gaan we terug naar 1922. Niet echt natuurlijk, maar het is wel de titel van een van de nieuwste liedjes van Phil Cook. En die liedjes staan verzameld op zijn tweede solo-plaat, Southland Mission. Die hebben wij inmiddels al 1922 keer gedraaid (haha). En wij waarschijnlijk niet alleen. Een kleine 8 van Pitchfork en applaus van blogs als Aquarium Drunkard en Stereogum zijn ‘m al ten deel gevallen.

Phil Cook is wellicht geen onbekende voor je. Indien dit wel het geval is, hier volgt een beknopte opsomming van zijn projecten/betrokkenheid. Oprichter van prachtgroep Megafaun, bandlid van Gobsmag-favo Hiss Golden Messenger, onderdeel van The Shouting Matches, vriend van Justin Vernon, etc.

Sluiten we af met een paar weetjes. 1922 is eigenlijk een cover van Charlie Parr (1922 Blues). Anybody Else> is een pracht-duet met Frazey Ford. En op Ain’t It Sweet> speelt zelfs Justin Vernon (Bon Iver, red.) mee. Je snapt het: luisteren die handel! En daarna gaan kijken. Volgend jaar speelt Phil Cook namelijk een paar NL shows.


Nieuwe muziek

Vandaag is het tijd voor iets anders. Don’t worry, nog steeds een liedje. En wel van Shovels & Rope, een folk-duo uit North Carolina. Misschien ken je ze nog uit 2013. Dat jaar maakten ze best wel indruk op Crossing Border festival. 3Voor12 zei daarover: “Een wat minder harde White Stripes met wat meer nadruk op folk en country, wat minder blues en zonder de boosheid van Jack White.  Yup, daar kun je mee thuiskomen.

Goed, het liedje. Dat staat op het nieuwe album Busted Jukebox Vol. 1. En dat album behoeft wat uitleg. Het is namelijk een plaat vol met covers. O.a. van Nine Inch Nails, J. Roddy Walston & The Business en Elvis Costello. Oh, en ze nodigen op elke track ook een gast uit. Zo speelt J. Roddy mee op zijn eigen track Boys Will Never Tell. Tof.

Een van de meest succesvolle tracks vinden we echter Nothing Takes The Place Of You. Het origineel is van Toussaint McCall, maar deze versie wordt gezongen door JD McPherson (met Shovels & Rope op backing vocals).

Wat ze zelf over de track zeggen: “We decided to do a Lennon-style version of the song featuring piano, slide guitar and some gospel-style oooohs. JD sings (the hell out of) the lead vocal on here, while we do our best Ronettes impression on the bgvs. Really happy this one made it on the record, and really thankful JD bent over backwards to help us out and get it done.”

Iets anders dan normaal dus. Maar we hopen dat het op je goedkeuring kan rekenen.

Nieuwe muziek

Afgelopen weekend maakten we kennis met Mayin, een nieuwe alternatieve popband (zoals ze zelf zeggen), uit Rotterdam en vers van het conservatorium. En wij hebben wel wat met Rotterdam. Dus gaven we de single Take Us Away een slinger. En wat bleek? Mayin maakt meer dan prima muziek! Sfeervol, duister en het geluid van frontvrouw Misha Wong doet af en toe best wel denken aan First Aid Kit.

Zelf zegt ze over de plaat: “Ik neem jullie mee naar mijn intiemste herinneringen, waar mijn diepste verdriet en mijn mooiste geluk ligt. Een heel bewogen jaar waarin mijn tranen ontwikkeld zijn tot muziek. Deze tranen bewaar ik in een potje en mijn album vormt de deksel.”

Oké. Iets concreters nodig? Snappen we. Uit de bandbio: “The music comes from the No Man’s Land between Alternative Pop and Psychedelic Folk, from Sleepy Sun to London Grammar.” Hatsa.


Nieuwe muziek