Auteur: <span>Bas</span>

Carnival Youth: on-Lets goed
Gepubliceerd 01/12/2014 door

Carnival Youth: on-Lets goed

Vandaag beginnen we de dag met een quizje. Noem een band uit Letland. Songfestival-inzendingen tellen niet mee. Lastig? Vonden wij ook. Maar tot onze grote verrassing komen de gasten van Carnival Youth uit Letland. Haast on-Lets goed.

Goed, 10 punten dus voor de afkomst. En de muziek? Die scoort ook lekker. Carnival Youth maakt namelijk fijne indie / neo-folk. Deze bundelden ze op hun eerste EP’tje, Never Have Enough (2014). Live mochten ze hun kunsten al vertonen op festivals als The Great Escape en Reeperbahn Festival. Vergelijkingen met Bombay Bicycle Club en Noah and the Whale zijn snel gemaakt. Maar als je het ons vraagt heeft Carnival Youth iets extra’s. We vermoeden dus dat we nog veel zullen horen van onze Letse vrienden. Of niet natuurlijk, dan hebben we het mis.

Heel veel meer is er niet te vinden online. Dat lijkt ons een mooi moment om er maar eens een deuntje in te gooien. Meest recente single is Octopus. Dat liedje blijft maar in ons hoofd zitten, dus vandaar de meer dan verdiende plek op ons scorebord. Overigens ook eervolle vermeldingen voor Never Had Enough en Brown Eyes and All the Rest.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bombay Bicycle Club Carnival Youth Noah and the Whale

Toeval brengt ons Jonah Tolchin
Gepubliceerd 28/11/2014 door

Toeval brengt ons Jonah Tolchin

Toeval, dat is waar het derde album van Jonah Tolchin zijn naam aan dankt. Komt-ie: Jonah Tolchin groeide op in New Jersey, op Clover Lane om precies te zijn. Zijn ouders kochten dat huis in 1996. Fast forward naar 2012. Producer Marvin Etzioni bezoekt een show van Tolchin in LA. Niet veel later duiken de twee in Nashville de studio in. Volg je het nog? Vast wel, maar nu moet je goed opletten. Jonah en Marvin hebben een gezamenlijke vriend, singer-songwriter Alex Wright. Op een feestje loopt Tolchin een zekere Anna tegen het lijf. Het blijkt dat Anna in exact hetzelfde huis op Clover Lane woonde. Haar ouders verkochten het huis in 1996 aan, jawel, de ouders van Tolchin.

Long story short: het nieuwe album van Jonah Tolchin heet Clover Lane en is net een paar maandjes uit. Wij vinden het een fijne plaat, anders las je dit nu niet. We zijn echter niet de enigen die er zo over denken: “A promising new artist who artfully occupies the gulf between old-school tradition and contemporary appropriation.”, zegt bij NPR en Mojo Magazine spreekt over “adding raw, punk brio to a folk-blues template.”

Wij genieten het meest van Tolchin in uitgeklede vorm. Muzikaal, that is. Verrukt waren we dan ook met de Cardinal Session die hij onlangs opnam. En dan met name de track Mockingbird. Fans van Jason Isbell, Steve Eearle en Chuck Prophet zitten goed. Luister maar:

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Chuck Prophet Jason Isbell Jonah Tolchin Steve Earle

Low Roar neemt niet the easy way out
Gepubliceerd 26/11/2014 door

Low Roar neemt niet the easy way out

IJsland ken je natuurlijk van Kolbeinn Sigþórsson en goede muziek. Wat te denken van Bjork, Asgeir en Sigur Ros? Iets minder bekend, maar niet minder mooi is Low Roar. Oké, dat is niet helemaal eerlijk. Zanger Ryan Karazija komt namelijk gewoon uit Amerika, maar liet zich inspireren door het IJslandse landschap.

Hoogtepuntje van eerste plaat Low Roar (2011) is wat ons betreft Just A Habit. Op de opvolger, 0 (2014) gaat de band verder waar het gebleven was en combineren ze dromerige folk met elektronische invloeden en een flinke dosis Radiohead. De sfeer is typisch IJslands, maar doet ons ook denken aan Other Lives en misschien wel een beetje Bon Iver. Niet enorm toegankelijk, maar niet minder fascinerend.

Afijn, genoeg namedropping. De helden van KEXP nodigden Low Roar uit voor een sessie in de studio en het resultaat is verbluffend. Stop what you’re doing en luister even naar Easy Way Out. Maar niet voor we je nog een kneiter van een tip hebben gegeven: vorige week had je Low Roar kunnen bewonderen op Crosing Border! Geen paniek, je krijgt een herkansing in januari, wanneer de heren op Eurosonic staan.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bon Iver Low Roar Other Lives Radiohead

Goedemorgen, hier is The Lone Bellow
Gepubliceerd 24/11/2014 door

Goedemorgen, hier is The Lone Bellow

Het zelfgetitelde debuutalbum van The Lone Bellow kwam al in 2013 uit, en scoorde toen o.a. een dikke vette 9.4 in Paste Magazine. Zo hoog gaan wij niet, maar wat een fijne plaat was dat!

De band uit Brooklyn New York draait voor een groot deel om emotie. Goed, dat gaat vast ook wel op voor 50 cent (als de club sluit) en Snoop (als de stuff op is), maar wij geloven The Lone Bellow echt. Allemaal leuk en aardig, maar jullie willen vast wat duiding. Komt ie: country, rock, americana en folk. Prima passend in tradities van The Head and the Heart, The Lumineers, maar vergeet ook The Civil Wars niet. Zelf soul is van tijd tot tijd van toepassing.

Goed nieuws, The Lone Bellow komt begin 2015 namelijk met een opvolger, geproduceerd door niemand minder dan Aaron Dessner (je weet wel, hij zit in een bandje dat The National heet). Er zijn al twee liedjes vooruitgestuurd. Vorige week verscheen Fake Roses op single. Erg fijn nummer, maar we kiezen voor een onlangs uitgebrachte live-versie van Then Came The Morning als scorebord-materiaal. Horen we daar wat Simply Red? Daar kun je natuurlijk wat van vinden, maar die emotie jongens, die emotie.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Civil Wars St. Paul & the Broken Bones The Lone Bellow

Uit het niets is daar Torgeir Waldemar
Gepubliceerd 19/11/2014 door

Uit het niets is daar Torgeir Waldemar

Het veertiende album van U2, de achtendertigste van Michael Jackson: natuurlijk leuk, maar op de Gobsmag-redactie worden we liever verrast door pareltjes van debuutplaten. In dat kader: Torgeir Waldemar. Afkomstig uit Noorwegen, je weet wel, het land van andere muzikale held Moddi.

Qua sfeer heeft de zelfgetitelde debuutplaat van Waldemar wel wat weg van Moddi. Althans, je hoort dat het Scandinavisch is – and that’s a good thing! De sound komt nog het meest in de buurt van iemand als Israel Nash Gripka. Uitgestrekte nummers (minimaal 5 minuten) en duidelijke invloeden van Jason Molina en Wovenhand.

Het album is redelijk onder de radar uitgebracht en zal niet snel dikke airplay scoren. We kunnen dan ook geen single op het scorebord knallen. Wel een favoriet nummer uiteraard. En dat is, met afstand, het nummer Streets. Luister zelf maar, maar niet voordat we ons respect voor de baard van de 40-jarige Torgeir Waldemar hebben uitgesproken:

Respect.
Bij deze.

Nieuwe muziek

Israel Nash Jason Molina Neil Young Songs: Ohia Torgeir Waldemar

New Sweden al 87x op repeat
Gepubliceerd 18/11/2014 door

New Sweden al 87x op repeat

Vandaag op het scorebord een band die luistert naar de naam New Sweden. Laten we er meteen een label op plakken: een mix van indie, roots, americana en folkrock. “Maar Gobsmag, daar kan ik toch niks mee?” horen we je al vragen.

Zit wat in, dus vooruit, een stukje meer duiding naar de mensen toe. New Sweden is: rauwe stem, een beetje van Bright Eyes, een beetje the van Avett Brothers en nog ietsje minder van The Clash. We citeren WXPN Radio DJ John Vetesse als we zeggen “an instantly like-able blend”.

Fabric Room (2014) is het nieuwste EP’tje van de band. Uitschieter hierop is zonder meer de track Eighty Seven. Alles wat we hierboven benoemden gaat hier op, maar man, horen we daar Langhorne Slim? Slinger The Way We Move even aan en je snapt wat we bedoelen.

Nieuwe muziek

Langhorne Slim New Sweden The Avett Brothers The Clash

Son Little gaat een grote worden
Gepubliceerd 17/11/2014 door

Son Little gaat een grote worden

Son Little, met zo’n naam kun je niet anders dan associaties met vervlogen blues-tijden oproepen. Wat te denken van Son House en Mississippi John Hurt? Son Little heeft zeker blues, maar voegt hier ook flink wat rock, roots en soul aan toe. Een beetje zoals Gary Clark Jr. dat al niet onverdienstelijk doet. Ook Marvin Gaye komt voorbij.

Aaron Earl Livingston, wat dat is de man die zichzelf Son Little noemt, is lekker bezig, zoals dat zo mooi heet. Single The River (nee, geen cover van The Boss) scoorde al wat airplay bij 3VOOR12, binnenkort opent hij in Paradiso voor Selah Sue en hij is in het bezit van een heuse platendeal bij ANTI (thuis van o.a. Curtis Harding, Calexico en baard-held Sean Rowe).

Al die opwinding is gebaseerd op een zes nummers tellende EP (Things I Forgot, 2014). Eerste single Cross My Heart zit ‘goed in de beats’, maar wij zijn met name onder de indruk van deze live-versie. Man, wat een vocalen.

Vers van de pers is single ‘Alice‘, afkomstig van diezelfde EP. Horen we daar iets dat op Paolo Nutini lijkt? Oordeel zelf, maar ons advies: lees niet verder en draai deze te gekke plaat!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Gary Clark Jr. Son Little. Marvin Gaye

Houndmouth, speciaal voor jullie
Gepubliceerd 14/11/2014 door

Houndmouth, speciaal voor jullie

Je zult er vast doorheen zitten, zo aan het einde van de week. Dat gevoel kennen we. Het goede nieuws is dat we een remedie hebben voor deze vrijdagen. Stagiair Frits gooit er standaard een kneiter van een knoeperd in die de hele dag op repeat gaat.

Deze week is dat single For No One van prachtband Houndmouth. Dit viertal uit Indiana zit al langer vast in onze cd-speler. Debuutalbum From the Hills Below The City (2013) staat namelijk vol met catchy southern rock (check On The Road en Penitentiary) en deed het prima bij fans van The Band en My Morning Jacket. Liedjes die in je hoofd blijven zitten. Deels debet hieraan is de stem van de zanger… Ja, wie is de zanger eigenlijk? Alle vier pakken ze van tijd tot tijd de lead. Vinden we geinig.

Goed, For No One. Nog steeds catchy, maar met name wonderschoon. Je weet wat je te doen staat dus: nog een paar uurtjes werken met Houndmouth op de voorgrond om daarna en paar pilserakkers te pakken in de kroeg.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Houndmouth My Morning Jacket The Band