Vorige zomer schreven we over Rich Krueger. Liedje In Between Kingfish scoorde een 7,8 en deed ons denken aan Dylan, Costello en Newman (en John Fullbright). Lekkerrr!!! En hij mag dan bijna de 60 jaar aantikken, productief is hij nog immer. Ditmaal met liedje Don, waar we een enorme Jackson Browne vibe van krijgen.
Soms kom je nou eenmaal een erg mooi liedje tegen. Na een paar seconden van Something To Be Won van Michael Clark hadden we dat gevoel al. Het is meteen het eerste wapenfeit van Michael. En we wachten met smart op meer van deze Buckley-achtige liedjes.
Wat ook weleens verfrissend is is dat er niet 100 en 1 lagen in de track zitten. Althans, niet bedoeld. Michael vindt dat we dat zelf moeten ontdekken, als luisteraar:
“no songs have specific meanings, it’s supposed to be more of an interpretation for the listener.”
“Imagine if Rick James and Led Zeppelin had a baby…that would be Fever Feel”
Zo beginnen ze in ieder geval hun bio en pitch voor liedje Lose Your Mind, de mannen van Fever Feel. We horen er ook best wel wat The Doors in, en zelfs een beetje Maccabees. Juist, divers. En that’s what we like! En in de herfst moet uiteindelijk hun debuutplaat uitkomen. Het kan toch haast niet anders of die EP/plaat gaat mooie dingen doen?
Zoals zo vaak ontstaan er vaak mooie dingen in slaapkamers. Ja, baby’s. Maar ongeveer net zo vaak (is onze schatting): fijne tracks! Zo ook Make You Alright van de Ier Somebody’s Child. Ruim 1,5 jaar geleden was het alweer dat hij de eerste noten opnam in zijn slaapkamer in Dublin. En nu is daar dus een eindproduct, gemixt en gemasterd. En we vinden hem enorm fijn, vandaar dat we de kleine moeite nemen de track met jullie te delen. Hoe het klinkt? Dat moet je natuurlijk helemaal zelf beoordelen, maar verwacht wat randjes Lumineers, wat Asaf Avidan en wat Edward Sharpe. Als je goed luistert, dan.
Althans, als we liedje Ready To Go mogen geloven. Een meer dan catchy track, die zomaar van MIKA had kunnen zijn. Maar wie Bronze Radio Return dan is? Vijf gasten uit Hartford, Connecticut. Hun bio vertelt: “the band you’ve probably heard, but haven’t heard of”. Dat kan kloppen, in ons geval. Want single Shake, Shake, Shake hebben we online zeker voorbij horen komen. En Ready To Go is er ook eentje die in je hoofd blijft zitten.
Goed nieuws: de single is er eentje in aanloop naar een 12-liedjes bevattend album. Nog wel even wachten tot 2019. Maar hey, time flies when you naar goede muziek luistert. Nietwaar?
17 augustus was een belangrijke dag voor Matt, Vince, Charlie en Will. Dat was namelijk de dag dat met Feel So Good de debuutsingle van hun band Batting Cages verscheen. Wij luisteren en denken aan retro, synths, Quiet Hollers en Matt Berninger. Wat wil je nog meer? Nou, een album bijvoorbeeld. Voorlopig is daar geen sprake van, helaas. Nou ja, dan doen we het maar met deze kneiter, goed?
We schreven in 2017: “Een liedje van M. Ward en Andrew Bird op het eerste solo-album van Alex Ebert (die van Edward Sharpe and the Magnetic Zeros).” Dat ging over Changes van Martin Forsell. Ee 7.9 vonden we het waard. Dan is het niet meer dan logisch dat we uitkeken naar een debuut EP of plaat. En dat doen we nog steeds, tot op heden is er namelijk niets verschenen. Tot daar ineens liedje Lift Me Up opdook.
En zo donker als het klinkt, is het ook bedoeld. Het gaat over de tijden dat Martin zich eenzaam voelt, nieuwe vrienden wil maken of zelfs een levenspartner zoekt. Dat alles klinkt nog steeds in een Edward Sharpe vibe.
Dus Martin, in ruil voor het prijzen van je liedje (hierbij), beloof je dan te gaan werken aan een fijne debuut EP of plaat? Deal?
Daar houden we van: “A somber piano ballad with emotional vocals and stimulating lyrics.”. Afzender: Anson Seabra. Liedje: Kerosene. Een beetje zoals Moonface. Heel veel meer is er niet over te vertellen. Dat vind hij zelf trouwens ook: “Music is everything i need to express myself. I love both writing and composing. There is not much more to say. I let my music speak.” Wat moet je dan nog als stukjesschrijver toevoegen behalve snel door naar die muziek. Ogen dicht en dompel je onder in drie hele mooie minuten (en achtenveertig seconden).
