Toegegeven, met de intro ‘Former psych-folk band Good Saints founder Doc Feldman…’ pakte ons niet meteen. Maar goed, muziek die binnenkomt, die luisteren we. En wat bleek, liedje Screwed is een prachtig, donker folk liedje. In de lijn van Will Johnson en Adam Faucett.
Het liedje staat op de plaat A Healthy Dose of Anxiety. Prima passende titel! Dus lekker luisteren nu.
Art Block bracht in 2020 met The Basement een heerlijke EP uit. En afgelopen vrijdag volgde de nieuwste single, Brother. Een melancholisch liedje wat doet denken aan bijvoorbeeld Tom Odell.
Martin Gretschmann zou je kunnen kennen van de Duitse band Notwist. Daarnaast timmert hij al heel wat jaartjes aan de weg met zijn eigen band Console. Het album Herself dateert uit 2010 en staat vol met elektro met soms wat avantgardistische neigingen. Hier en daar evolueert de sound echter ook bijna naar pop. Door de onderhuidse spanning en de subtiele soundscapes, vol van emotie, toch niet geschikt voor de charts.
Waarschijnlijk komt dat ook door de stem van Miriam Osterrieder. Monotoon en androgyn, maar prachtig passend bij de muziek die Gretschmann uit zijn apparaten haalt. Her Eyes en A Homeless Ghost illustreren dit in optima forma. Juist de combinatie van Gretschmann en Osterrieder in een wat toegankelijker kader, zorgen hier voor een prachtig resultaat.
Thomas Savage maakt muziek onder de naam Vilde. Liedje Holograms gaf ons meteen een erg goed gevoel en bracht herinneren boven aan The Antlers (check ook zeker hun meest recente plaat) en ook wel aan de sound van Nederlands trots St. Solaire. Veel plezier!
Zelf omschrijft Tiblinksi zijn taak als:
Tiblinski is dedicated to the bittersweet things in life. The extreme parallels of existence. the moments you cry so hard you can’t breathe. The moments you laugh so hard you can’t breathe. The moments you wonder if you just have difficulty breathing. Taking those strange dichotomies and presenting them in picturesque snapshots is the Tiblinksi mission.
Bijvoorbeeld op liedje One Last Job. Een beetje Sufjan Stevens en verderop in de track wat Bear’s Den. Om maar iets te noemen. Wij vinden het in ieder geval een erg fijn liedje om op deze zonnige Koningsdag met je te delen.
Want een paar seconden into liedje Ain’t No Good leert ons dat Eric B Turner een fantastische, soulvolle stem heeft. En die gaat niet onopgemerkt voorbij in muziekminnend Amerika. Zo deelde Eric het podium al met Aretha Franklin, Chaka Khan, Anthony Hamilton en India Arie. En met Barack Obama. Correct. Barrack.
Dankzij de mixtape van het label Blackest Ever Black ontdekte ik, dertig jaar na dato, alsnog de Britse band The Lines. In de overkill aan releases in het genre van de post-punk is deze groep waarschijnlijk in die tijd aan mijn aandacht ontsnapt. Onterecht, blijkt nu. Hun muziek past namelijk helemaal in het rijtje van andere obscure bands die ik dan ontdek, zoals Sammie America’s MAM, Medium Medium, Play Dead en Neon.
A. Vos, dat klinkt Nederlands. Dat is het niet, het is namelijk de naam waarop Amerikaan Austin Vos muziek maakt. Afkomstig uit Atlanta. Maar verwacht geen southern-rock of tempo. A. Vos maakt prachtige, breekbare Jeff Buckliaanse singer-songwriter liedjes. Waaronder bijvoorbeeld Lemon Moon.
