Gobsmag Posts

Vorige maand verscheen met Everything is Burning een nieuwe plaat van IAMX, het donkere, 80’s industrial, synthpop project van Chris Corner. Of beter gezegd: een mini-album, als aanvulling (“Addendum”) op de in 2015 verschenen langspeler Metanoia. Naast zeven liedjes, bevat Everything is Burning dan ook zeven remixes (door oa Gary Numan) van Metanoia.

Afijn, hier op Gobsmag vinden we IAMX dus bijzonder interessant. Fijn dan ook dat aan ons gevraagd werd of we de gloednieuwe videoclip The Void in Nederland willen primeuren. Daar hoefden we niet lang over na te denken. Ook omdat The Void een bijzonder liedje is, zoals Corner vertelt:

The Void represents the end of an era. The completion of my own personal transformation after a 2 year battle with depression and chronic insomnia. It’s an addendum to the album Metanoia. The video is a fusion or a mashup of all the IAMX videos during this period. Some shot and directed by me, some by others.

I see it as a celebration of my own private victory, my new found inner strength and also a symbol to my audience or anybody searching that life is extraordinary and happiness is conquerable. I’ve spent years putting together abstract visuals for our multimedia stage shows so I felt the video could also reflect this. There is no mind numbingly banal narrative, just a throbbing collage of transient images. The way my reality is and the way I love it.

IAMX live zien: 3 december 2016 in Tivoli de Helling, Utrecht.

Nieuwe muziek

“Dansbare disco-funk-indie voor liefhebbers van Prince, Alt-J en Breton”. Dat was wat we 2,5 jaar geleden schreven over de Canadezen van Royal Canoe. Het ging destijds om liedje Bathtubs afkomstig van de plaat Today We’re Believers. Een plaat die we regelmatig draaiden. Eerlijk is eerlijk, de band was hier wel weer wat in de vergetelheid geraakt. Maar hé, dat kan haast ook bijna niet anders met al die mooie releases de afgelopen jaren.

Maar zoals dat wel vaker gaat wakkert een nieuwe single, of in dit geval plaat, onze interesse weer aan. Zo ook in dit geval. De plaat in kwestie, Something Got Lost Between Here and the Orbit is net een paar weekjes uit. Onze eerste indruk? Nog steeds catchy as fuck! Luister maar eens naar onze favoriet Walk Out on the Water. Nog steeds Alt-J, Breton en dit keer ook wat Broken Bells?


Nieuwe muziek

“Video from my first sofar sounds gig in a brewery in Peckham.” dat was het berichtje dat we van Londenaar Hugh Jones kregen. Omdat we de gasten van Sofar wel tof vinden klikten we maar even op de link. Die link verwees naar het liedje ‘Sin‘. En man, wat een lekker liedje! Dus wij op zoek naar meer info.

De bio is al even beknopt als zijn e-mail: “One man blues band and busker”. Invloeden? Son House, Muddy Waters, Black Ace, Tom Waits, Jimi Hendrix, Bob Dylan. Dat is lekker binnenkomen. En om eerlijk te zijn horen we ze ook wel. Met name het bluesy-deel. Overigens ook respect voor wat Hugh Jones kan met een gitaar en trommeldoos (kijk de video en stuur ons betere suggesties).

We hebben vernomen dat hij in oktober de studio induikt om een EP op te nemen. Het moge duidelijk zijn dat we daar best wel naar uitkijken.

Nieuwe muziek

Alex Izenberg was niet altijd Alex Izenberg. De afgelopen vijf jaar was hij telkens iemand anders en schreef hij excentrieke muziekstukken onder diverse pseudoniemen. Harlequin is zijn debuutalbum; een soort afstudeeropdracht in afleiding. Rusteloos, koortsachtig en magisch.

Eerste single To Move On is retro, vol oude ritmes en fijn falsetto-getint. Blaasinstrument! Houden wij van. En wij houden ook van grillige liedjes over liefde en hartzeer. Wie niet? To Move On heeft het dus allemaal. Pijn op een bedje van opgewektheid. Zoals Girlfriend In A Coma, bijvoorbeeld. Knap hoor.

She started dancing to that fine fine music
It’s true love

Kijk naar een foto van hem; had hij niet een bijrol in 21 Jump Street? Moest hij niet nablijven op Shermer High School? Is het misschien een broertje van Prince? Kan allemaal. Want niemand weet echt iets over Alex Izenberg, behalve dat hij uit Los Angeles komt en 24 is. Zeggen ze. Is Alex Izenberg dan nu ook echt Alex Izenberg? Ook dat weten we niet. Maar van ons mag ‘ie zijn wie hij wil. Als we maar meer krijgen van dit.


Nieuwe muziek

Vijf jaar na het fijne debuut Everything Touching komt de Britse band Tall Ships op 17 februari eindelijk met een opvolger: Impressions. Eerste single is Meditations On Loss.

In die vijf jaar heeft het trio uit Brighton wel een goede slag geslagen: ze zijn overgestapt van klein label Big Scary Monsters naar het bekendere Fatcat Records, thuis van prima bands als Frightened Rabbit, The Twilight Sad, Animal Collective, Sigur Ros en We Were Promised Jetpacks.

Nieuwe plaat Impressions heeft de band zelf opgenomen en zelf geproduceerd. “It’s the sound of the four of us getting together when our lives would allow; a product of everything we’ve experienced over the past few years and a kick back against it,” vertellen ze op hun Facebookpagina. En die ervaringen kunnen heel zwaar zijn, lezen we verder: “Like everyone, we’ve lost loved ones, suffered ill health, battled peaks and troughs both emotionally and financially – all these universal human experiences have been distilled into the record and the title reflects the impressions that these knocks, blows and pressures leave upon us.”

Single Meditations On Loss past daar dan goed in. De videoclip probeert “the sprint from birth to death and the constant questioning of what we’re running from, for or to” te vangen. Om over na te denken.


Nieuwe muziek

Snowblink, bestaande uit Daniela Gesundheit en Dan Goldman, is al een tijdje bezig. Zes platen hebben ze nu al uit, de eerste in 2005. “One of the most compelling new voices on the Canadian scene,” werden ze toen genoemd. Hun nieuwste worp, Returning Current, zal ongetwijfeld voor nieuwe zieltjes zorgen. Luister alleen al naar single How Now, dat is er eentje om bij weg te dromen.

Gesundheit en Goldman legden de lat hoog voor deze nieuwe plaat. Niks werd aan het toeval overgelaten, lezen we: “The band approached each song singularly – here a full band live off the floor in a winter cabin, here a painstaking half­-year-­long process of revision, here a drum sample from years ago mixed with dozens of layers of analog synths and vocals.”

Het resulteerde in een collectie van intieme liedjes. Liedjes die, zo zeggen ze, ook bij de luisteraar misschien tijd nodig hebben. Of in ieder geval niet gehaast geluisterd moeten worden. Geef jezelf de tijd om ze een plekje te geven. En geloof ons, het is de moeite waard.


Nieuwe muziek

Grappig: bij een eerste luisterbeurt van City Club, het vijfde album van de inmiddels sterk opkomende Amerikaanse band The Growlers, dachten we vaak aan The Strokes. Dat gitaartje, die manier van zingen. Waarom grappig? Niet veel later ontdekten we dat de plaat is verschenen op Cult Records, het labelt van Strokes zanger Julian Casablancas, die ook nog eens achter de knoppen zat.

Casablancas is dus fan. Tegenover Vice zegt hij dingen die met een sticker op de hoes kan:

The Growlers may be the most interesting band in the world, certainly one of the coolest. Nor gypsy, nor goth, nor surfer, nor punk, yet somehow all of them.

Moeten we verder nog wat vermelden over The Growlers? Misschien dat we The Good Advice al eens misschien wel het mooiste liedje van 2014 hebben genoemd. En dat ze 14 november in Amsterdam spelen. En dat je nu maar gewoon moet luisteren. Ook zo’n goed advies.


Nieuwe muziek

Over de Amerikaanse / Zweedse band Barbarisms hebben we het eerder gehad op Gobsmag, twee jaar geleden om precies te zijn. Toen was er net debuutplaat, nu is er een opvolger: Browser. Liedje Lost Positions is de sterke single.

Dat Barbarisms een speciale band is, wisten we twee jaar geleden al. Vanwege de totstandkoming (een Amerikaanse muzikant die via Parijs in Stockholm blijft plakken) en de sound (sloom, slack, maar wel met inhoud + fascinerende songtitels als Macaulay Culkin on Pizza). Onlangs lazen we nog iets bijzonders. Drummer Robin Af Ekenstam werd tijdens de opnames van het eerste album gediagnosticeerd met kanker. Werd zo erg dat z’n onderarm is afgezet. Daar zit nu een spatel, met daaraan bevestigd een drumstick, want de show must go on.

Nieuwe plaat Browser laat horen dat Barbarisms gegroeid is. Ze experimenteren met “rough and ready recording methods,” vertelt de Nederlandse distributeur. Die merkt ook op dat het fijne Britse magazine Uncut bij het omschrijven van Barbarisms’ geluid de woorden “conversational poetry” gebruikt. Spijker + kop.

Nieuwe muziek