Gobsmag Muziekblog

Gepubliceerd 08/03/2016 door Bas

De pracht van Quiet Hollers (7.8)

Gobsmag is verliefd op The National, dat is zo langzamerhand geen geheim. Ons hart maakt dan ook altijd een sprongetje wanneer we iets tegenkomen dat ons hier aan doet denken. Denk bijvoorbeeld aan prachtband NO (tegenwoordig gaan de heren overigens door het leven als Black English). We moeten er overigens ook bijzeggen dat we vaak enthousiast de e-mail openen bij vergelijkingen met The National. 9 van de 10 keer komen we echter bedrogen uit. Zo niet deze keer: Quiet Hollers is namelijk pure pracht.

Goed, Quiet Hollers. Eerlijk is eerlijk, Mont Blanc is bij uitstek de track met National-allures. Maar de rest van de plaat Quiet Hollers mag er absoluut ook zijn. Iets meer up-tempo, een beetje The Shins, zo u wil. Of My Morning Jacket.

Maar goed, vandaag gaat het over Mont Blanc. Dat is gewoon een prachtig, apocalyptisch liedje. Wat te denken van pure poëzie als “Shed a tear for the books I should’ve read”?

Wat we overigens niet konden geloven is dat frontman Shadwick Wilde een historie in punk-rock heeft. Nog niet zo heel lang geleden liet hij zich inhuren als gitarist voor bands die in onze ogen een bak herrie maken. Prima stap dus, de formatie van zijn eigen band Quiet Hollers.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Quiet Hollers The National

Het leed van Benjamin Francis Leftwich (8.3)

Gepubliceerd 07/03/2016 door Bas

Het leed van Benjamin Francis Leftwich (8.3)

Benjamin Francis Leftwich staat al een paar jaar bekend als een prima alternatief voor James Vincent McMorrow. Dat is niet enorm aardig, dat weten we. Dat doet deze sympathieke Engelsman namelijk flink tekort. Vandaag gaan we dat rechtzetten. Benjamin Francis Leftwich verblijdde ons namelijk vorige week met een nieuw liedje, Tilikum.

De reden dat hij ooit in onze cd-speler kwam te zitten was het album Last Smoke Before the Snowstorm. Absoluut prijsnummer was Pictures. Maar die plaat dateert alweer uit 2011. Hoog tijd voor iets nieuws dus. Sure, er was nog een EP’tje in 2012. Maar dat was het wel. Nu is daar dus eindelijk een nieuw nummer. Een heel erg mooi luisterliedje.

De reden voor zijn afwezigheid was overigens een erg trieste. In 2013 verloor Benjamin Francis Leftwich zijn vader aan kanker. Hij ging door de diepste dalen en zoals dat zo vaak gebeurt komen dan de mooiste songs bovendrijven. Dat beloofd wat. Op de volledige plaat moeten we overigens nog even wachten, After The Rain verschijnt pas in Augustus.

De verwachtingen voor die plaat zijn bij Leftwich zelf niet zo hoog gespannen: “If one person emails me and says ‘This is the most moving song I’ve ever heard and it really helped me’ – if it gets one person like that, I’d be really happy.”

Gelukkig kun je hem over een paar maandjes, op 16 mei that is, wel bewonderen in de Amstelkerk. We zijn geen Nostradamus, maar dat zou zomaar eens een erg fijne avond kunnen worden.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Benjamin Francis Leftwich James Vincent McMorrow

Meilyr Jones uitgelicht (8.0)

Gepubliceerd 04/03/2016 door Harm

Meilyr Jones uitgelicht (8.0)

Ken je Race Horses nog? Vonden wij een leuk bandje uit Wales. Brachten twee platen uit (laatste in 2012), stonden oa op London Calling en deden het best aardig in de UK. Toch werd er in 2013 een punt achtergezet en doken de bandleden in diverse andere projecten op, zoals bij Neon Neon, Cate Le Bon en Stealing Sheep. Zanger Meilyr Jones is solo gegaan en 18 maart verschijnt z’n debuutalbum dat als titel dat ene jaartal heeft: 2013.

Eind vorig jaar verscheen in Engeland een eerste single in de vorm van het even satirische als fijne How to Recognise a Work of Art, onder andere opgepikt door The Guardian:

One of this year’s unexpected pleasures has been Meilyr Jones. The former frontman of Race Horses has gone solo, and anyone who has seen him live will know that he’s an unusual proposition, shifting from Dexys-style indie-soul to heart-rending balladry to shiny pop. All delivered like a young, Welsh, Jonathan Richman.

Follow-up single ‘Featured Artist’ vinden wij minstens zo’n onverwacht plezier en niet alleen vanwege dat heerlijk Beatleseque getrompetter. Geweldig popliedje.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Meilyr Jones Pulp Race Horses

Chris Cohen is een tuinman (7.7)

Gepubliceerd 03/03/2016 door Harm

Chris Cohen is een tuinman (7.7)

Amerikaanse singer/songwriter Chris Cohen, voormalig bandlid van Deerhoof, komt op 5 mei 2016 met z’n tweede soloplaat: As If Apart. Eerste single Torrey Pine mag er reeds al zijn.

Het is de opvolger van het in 2012 verschenen Overgrown Path en volgens het label is het “another bittersweet ensemble of dreamy, complex songs”. En iets verderop gaan ze helemaal in poëzie-modus:

Chris makes music with the patience of a gardener: he went out and collected a backyard’s worth of thorny succulents, took them home and cultivated them like so. They are modular plants – cut one little piece, stick it in the ground, give it time. Come back and find it branching, breaking and replanting itself into tangle and form. You notice yourself changed too.

Kun je gelul in de ruimte vinden, maar weet je, als het muzikaal dan inderdaad gewoon heel goed blijkt te klinken, waar zeur je dan over? Luisteren!

Nieuwe muziek

Ariel Pink Chris Cohen Deerhoof

De overreding van The Persuasion is begonnen (7.7)

Gepubliceerd 02/03/2016 door Jasper

De overreding van The Persuasion is begonnen (7.7)

Voelen jullie ook dat Beach Boys-briesje? De eerste vijf seconden klinkt Leave Her Alone nog als een vergeten soul-kraker, maar al snel volgen de zoete tonen en de zonneschijn, zoals in een liedje van Brian Wilson. Leave Her Alone is een ijzersterk popliedje en ergens toch ook heel authentiek.

Misschien komt dat door het verhaal van The Persuasion. Dat is er namelijk niet. Er is alleen een Facebook-account (Deze artiesten vinden we ook goed: Bob Dylan, Serge Gainsbourg, Kanye West) en een Instagram-account (The wait is over, music coming 2017). Meer is er niet. En aan die laatste belofte hield The Persuasion zich niet eens; op SoundCloud verscheen onlangs dit liedje en het rommelige Just Like Torture.

Op Instagram zien we twee jongens (soms drie en soms vier). Ze maken muziek in woonkamers en ze maken muziek op een feestje in Philadelphia. Ze posten een kiekje van Mac DeMarco. Ze speelden in een ander bandje (The Yetis). Ze stonden daarmee in het voorprogramma van The Drums. En dat is écht alles wat we weten. Dus kunnen we beter gewoon luisteren.

Nieuwe muziek

Blur Damon Albarn The Beach Boys The Persuasion Tobias Jesso Jr.

Maak kennis met The Wholls (8.3)

Gepubliceerd 01/03/2016 door Bas

Maak kennis met The Wholls (8.3)

Mogen we je een tip geven? Onthoud de naam The Wholls, like hun Facebook, zet alvast een tatto. Waarom?

Laten we Britse krant The Guardian dat even uitleggen: “The Wholls are being touted as the sound of 2016… Debut single X21 is indie rock with a light dash of dub, and is the culmination of two years’ worth of BBC Introducing and Battle of the Bands-type attention.” Of NME: ” I’ve been blown away by The Wholls.” En BBC Introducing heeft ook een mening: “The Wholls…destined to become the biggest band the UK has produced for years.”

En dat voor een bandje dat pas twee liedjes heeft gedropped. Man, dat is lang niet gek. De liedjes in kwestie zijn Angry Faces en X21. In de UK leidde dit dus al tot een shitload aan airplay, lofzangen en een boeking voor The Great Escape. Kwestie van tijd voordat Nederland volgt, lijkt ons. Britpop met een Arctic Monkey’s randje doet het hier namelijk altijd meer dan prima. Onze favoriet van de twee liedjes is overigens X21, hence de scorebordnotering.

Leuk detail: zoals ieder beginnend bandje was er bij The Wholls ook een wens voor een goede manager. Eentje die ze hogerop kon brengen. Ze kozen er een uit, braken zijn tuinhek open, sloten een PA aan en speelden de sterren van het gazon. Vinden we geinig.

Nog een leuk detail: de tracks werden opgenomen met hulp van producer Steve Baughman. Die werkte eerder al met Michael Jackson, Usher, 50 Cent, Pink en Snoop Dogg. Laat je hier echter niet door afleiden. The Wholls is regelmatig op weg naar de credible top. Trust us on this one.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Arctic Monkeys The Wholls

Hudson Scott met zijn voeten in de klei (8.0)

Gepubliceerd 29/02/2016 door Bas

Hudson Scott met zijn voeten in de klei (8.0)

“A genuine bit of pop magic”, zo werd Hudson Scott bij ons geïntroduceerd door een enthousiast PR bureau. Dat leek ons wel wat. En wat blijkt, Hudson Scott heeft met Clay een prima track afgeleverd. Een soort van early Bowie meets Glass Animals. Ofzo.

Kleine Hudson was 7 toen hij zijn eerste trompet kreeg, geleend door zijn moeder. Dat ding viel meteen in de smaak, hij weigerde namelijk om hem terug te geven. Een paar jaartjes later heeft hij zich ontwikkeld tot toeteraar van formaat. Zo maakte hij o.a. deel uit van de brass sectie van Foals.

Maar de schoorsteen moet ook roken. Daarom legde Hudson Scott overdag tapijten en vloerbedekkingen in Oxford. Hij kwam er achter dat hij zelf ook prima liedjes schrijft. Maar wat nu? In ruil voor wat werkzaamheden in muziekstudio’s regelde hij dat hij gratis gebruik mocht maken van de faciliteiten. Een soort dal-uren abonnement dus. Helemaal niet gek bedacht. En dit Jambers verhaal eindigt dus met single Clay.

Nieuwe muziek

David Bowie Glass Animals Hudson Scott

Vök wacht niet meer (7.7)

Gepubliceerd 26/02/2016 door Harm

Vök wacht niet meer (7.7)

Ergens in september zal pas het debuutalbum van hij IJslandse Vök verschijnen, maar dankzij een EP’tje in 2014 en gloednieuwe single ‘Waiting‘ krijgt het trio al veel heel handen op elkaar met dromerige elektropop-geluid.

En dat is niet mis voor een band die pas sinds 2013 bestaat. In dat jaar schreven Margrét Rán en Andri Már zich in voor een bandcompetitie. Heel ambitieus, want ze hadden nog geen enkel eigen liedje geschreven. Dat ze een paar weken later de wedstrijd wonnen met hun kakelverse liedjes mag dan ook een IJslands sprookje worden genoemd. Het duo werd een trio in de zomer van 2013 met de introductie van gitarist Ólafur Alexander.

In 2014 dropte Vök haar eerste EP, Tension, waaraan de New York Times zelfs een stukje wijdde: “Vök deelt het trage tempo, de fluisterende vrouwelijke vocalen, echoënde baslijnen en melancholie met The xx”. 2015 bestond voor Vök uit een nieuwe EP (Circles), een optreden op Eurosonic, en optredens op internationale festivals zoals Great Escape, Reeperbahn en Roskilde. In Nederland stonden ze onlangs nog op het Incubate festival en in een overvolle bovenzaal van Paradiso. Reden genoeg om volgende maand terug te komen voor een optreden op het London Calling festival en een toertje langs meer zalen.

Nieuwe muziek

Polica The xx Vök

Gobsmag Posts