Gobsmag Posts

Begin 2016 komt het Duitse duo Me And My Drummer met een nieuwe plaat die luistert naar de prachtige titel Love Is A Fridge. Eerste voorproefje krijgen we in de vorm van prima single Blue Splinter View.

Love Is A Fridge is de opvolger van het in 2012 verschenen debuut The Hawk, The Beak, The Prey, dat destijds aardig werd ontvangen en met You’re A Runner een populair liedje bevatte. Succes is er vooral in het thuisland, Zwitserland en Oostenrijk, maar het nieuwe werk verraadt dat het nu ook weleens in de rest van Europa kan gaan gebeuren.

Toch nog even over de albumtitel Love Is A Fridge. Die laat ons niet los, dus zijn we er even dieper ingedoken. Zangeres Charlotte Brandi legt fijntjes uit aan onze collega’s van Fame Magazine waar die vandaan komt:

It has several levels to it. It´s of course a reference to “Life Is a Bitch” but since there happen to be so many songs about relationships and little short stories of a romantic kind on this album, we knew it would have to have “Love” inside the name somewhere. (…) I also had some strange encounters this year from which one was with someone who called me “a cold store”. That reminded me of a song an Ex boyfriend of mine wrote two years ago which he called “Kühlschrank” (fridge) and he said it was dedicated to me.

Love it.


Photo by SASHBERG

Nieuwe muziek

De bandnaam is natuurlijk ongelukkig gekozen; Google dat maar eens. Maar met de juiste liedjes hoeft dat geen probleem te zijn. Het debuut EP-tje Girl (vier nummers) toont die potentie. Misschien dat ISLAND ooit de zoekalgoritmes zal verslaan.

Wij kennen ze niet, deze jongens uit Oxford, nu woonachtig in London. Ze speelden ooit in folkachtige, indiegerichte bandjes en treden sinds dit jaar samen op. Gelukkig maar, want het talent voor het schrijven van lichtvoetige, maar ietwat sombere popnummers druipt van Girl af. Heeft te maken met Zuidoost-Engeland, zegt het biografietje. Daarin wordt trouwens ook gerept over shoegaze (ok) en eb en vloed (uhm, ok).

Stargazer mocht als eerste het wereldwijde web op. Die keuze is wel te billijken; het sterkste nummer van Girl en eentje die nieuwsgierig maakt naar meer. Luister ook naar meer, want het is het waard. En Google ze dan over een jaar of 5 nog maar eens.


Nieuwe muziek

Je hebt van die liedjes die je maar blijft opzetten. Bijna elke dag wel een paar keer. En zonder het echt door te hebben blijk je ‘m die week uiteindelijk ruim 223x te hebben gedraaid. Dat heeft ondergetekende dus met het liedje ‘Like I Want To’ van Australische muzikante Kita Alexander.

Het liedje is de titeltrack van haar net verschenen debuut-EP’tje, dat met ‘Wild Heart’ gewoon nog een belachelijk goed popliedje bevat.

Haar Wikipedia-pagina leest als een meisjesboek: via Google een manager gevonden die haar in contact wist te brengen met de producers van Lana Del Rey, Sia en Empire Of The Sun. (Noemen wij een goede manager.) Inmiddels heeft Kita (liefhebber van Fleedwood Mac, Joni Mitchel en Cat Stevens) een platencontract bij gigant Atlantic en is het beste radiostation van Australië, Triple J, fan van haar. En dat begrijpen wij dan wel weer. Goed in de gaten houden, dit meiske.

Can I take you higher than you’ve ever been?


Nieuwe muziek

Vandaag stellen we je voor aan Rob Bravery, all the way from Bristol. Via een enthousiaste mail van zijn promotor werden we op deze jongeman gewezen. Wat onze aandacht trok was met name de vergelijking met Thom Yorke en, jawel, Michael Jackson. Je snap het, onze interesse was gewekt. En eerlijk is eerlijk, de track Submission Statement heeft daar inderdaad aardig wat van weg.

We hoopten even super hip te zijn, maar zagen toen al snel lovende recensies van collega’s als The Line of Best Fit, Q Magazine en Attitude Magazine. “a brooding masterpiece of synths, piano and hip-hop beats”, “it’s downright entrancing, encouraging us to press play again and again”. 

Goed, Rob Bravery maakt dus mooie muziek! En in een redelijk unieke stijl dus. Vinden wij leuk. Einde bericht.


Nieuwe muziek

Vandaag gaan we terug naar 1922. Niet echt natuurlijk, maar het is wel de titel van een van de nieuwste liedjes van Phil Cook. En die liedjes staan verzameld op zijn tweede solo-plaat, Southland Mission. Die hebben wij inmiddels al 1922 keer gedraaid (haha). En wij waarschijnlijk niet alleen. Een kleine 8 van Pitchfork en applaus van blogs als Aquarium Drunkard en Stereogum zijn ‘m al ten deel gevallen.

Phil Cook is wellicht geen onbekende voor je. Indien dit wel het geval is, hier volgt een beknopte opsomming van zijn projecten/betrokkenheid. Oprichter van prachtgroep Megafaun, bandlid van Gobsmag-favo Hiss Golden Messenger, onderdeel van The Shouting Matches, vriend van Justin Vernon, etc.

Sluiten we af met een paar weetjes. 1922 is eigenlijk een cover van Charlie Parr (1922 Blues). Anybody Else> is een pracht-duet met Frazey Ford. En op Ain’t It Sweet> speelt zelfs Justin Vernon (Bon Iver, red.) mee. Je snapt het: luisteren die handel! En daarna gaan kijken. Volgend jaar speelt Phil Cook namelijk een paar NL shows.


Nieuwe muziek

Platenlabel Burger Records laat het zich al sinds 2007 smaken. Onbekende rammelbandjes, vuige garagerockers, maar ook mannen als Ryan Adams en Mikal Cronin werden gereleased. En nu is daar Tracy Bryant, zanger en oprichter van Corners, die volgend jaar zijn eerste solo-album uitbrengt op het vermaarde label.

Subterranean is jingle jangle, up-tempo en het heeft hier en daar een subtiel koortje. Een beetje als Like That van Naive Set. Maar dan met een stuwende ritmesectie die continu een voet op het gaspedaal houdt. Horen we ergens een vleugje surf? Misschien. Tracy komt uit L.A. Maar mooier nog is het verhaal van de broer en zus van één van zijn grootouders. Die zongen achtergrondkoortjes voor Buddy Holly. Tof.

2016 wordt het jaar van Tracy denken wij. De kans is in ieder geval groter dan bij menig ander muzikant. Want naast het gelijknamige debuutalbum verschijnt er een akoestisch, rock & roll conceptalbum van zijn hand en komt er een nieuw album van Corners uit. Vooral dat laatste is iets om ook naar uit te kijken.


Nieuwe muziek

Goed nieuws: 22 januari 2016 komt de Amsterdamse band Bird On The Wire met haar tweede album, Elephanta getiteld. Hulp kregen ze van de Vlaamse producer Koen Gisen die je misschien al in de cd-boekjes van An Pierlé, The Bony King of Nowhere, The Black Heart Rebellion of Flying Horseman hebt zien staan. Vandaag is de eerste -en dikke prima zijnde– single in premiere gegaan: Horse.

Hoe dat klinkt? We lezen dit in het persbericht: “Verwacht een mix van de repetitieve en donkere klank van krautrock en de dromerige melancholieke sfeer die Bird on the Wire al bezat.” Niks meer aan doen.

Albumtitel Elephanta verwijst overigens naar een sterke zuidelijke wind die blaast over de Malabar kust van India. Deze wind markeert het einde van de moesson en het begin van iets nieuws. Kortom: hoe symbolisch wil je het hebben, want Elephanta is de opvolger van het debuutalbum Our Hands Meet on the Moon en zal zomaar eens een heel grote stap voorwaarts voor de Amsterdam band kunnen zijn. U begrijpt: wij zijn reuze benieuwd.

Nieuwe muziek

Ineens was daar een nieuwe single van de Britse band Arthur Beatrice. Titel? Who Returned. Toepasselijk? Dacht het wel ja. Komt er een nieuwe plaat aan? Die info hebben we niet, maar het lijkt er dus wel op. Stellen we meer vragen dan we antwoorden geven? Ja.

Afijn, Arthur Beatrice dus. in 2014 verscheen hun toffe debuutplaat Working Out (topliedje: Grand Union). Dat was drie jaar na hun debuutsingle Midland, die destijds een kleine hype was. Er was -en is- weinig bekend over de band. Maar dat het speciaal was, wist iedereen.

En in 2015 is Arthur Beatrice nog altijd een pareltje om te ontdekken en daarna heel dicht bij je te houden. Is dat te overdreven? En is dit eigenlijk een wel heel erg karig stukje? Beginnen we weer met die vragen? Aanklikken die handel en zet je kippenvelspieren schrap voor die GEWELDIGE laatste 2 minuten…


Nieuwe muziek