Gobsmag Posts

Hoe wek je onze interesse? De PR-man van het oorspronkelijk Australische (maar tegenwoordig opererend vanuit UK) Kins kreeg het voor elkaar door het volgende e-mailtje naar ons te sturen:

“Kins spent most of 2014 on the road, including playing SXSW and supporting Courtney Barnett in the US, along with a string of headline shows, radio appearances (KCRW) and playing at Bonnaroo and Bumbershoot festivals. Cyclical is out July 6th on East City Records; it’s got this sprawling indie thing going on, definitely a little of Alt-J and Wild Beasts in there now.”

Leidend voorwerp in dat mailtje was Young, de eerste track van het nieuw te verschijnen album Cyclical. Zoals gezegd, onze interesse was gewekt en geklikt werd er. En nu moet jij.

Extra tip: download de track nu GRATIS (!) op de Soundcloud-page van de band. Leuk voor op je iPod.


Nieuwe muziek

Een man, een begrafenis

Zwijgend zat een man op het balkon te kijken naar het spel dat de Oostenrijkse zon met de schaduw speelde. De bergtoppen kon hij bijna aanraken. Het was de ochtend na een onverwacht en uit de hand gelopen feest. Hij dacht aan de dood. Ruim 900 kilometer verderop werd de begrafenis van een dierbare geregeld.

His only advice was that he died
While I did a little dance

‘Ik ga niet,’ zei een man in ondergoed, wiens moeder die dag begraven werd. De stilte die viel was ongemakkelijk, maar de overtuigingskracht gelukkig groot. Ze waren vertraagd, dat wel.

He should have known
I’d be the last, to be there first

Er stond een huilende man voor de kerk. De klokken bewogen nog een beetje, maar de uitvaart was al begonnen. Hij stapte weer op zijn fiets. Morgen zou hij zich misschien beter voelen. Hopelijk. Right as rain.

This is where the story ends
And this is where it goes

(Vader Barman was 63 jaar toen Tom geboren werd. Zo vreemd was het dus niet dat de frontman van dEUS de nacht weg danste in club Paradox toen zijn oudeheer overleed. Right as Rain gaat over het schuldgevoel achteraf en over zijn relatie met de man die eigenlijk nooit echt zijn vader was. Maar geen verwijten. Ieder zijn eigen manier.

En zo is het met verdriet ook. Het verdriet dat zich uit in onbezonnen vluchtgedrag, in lamlendige dwarsheid en in hartverscheurende eenzaamheid. Ieder zijn eigen manier. Het liefst de snelste manier. Zodat alles weer gaat zoals het ging.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

Vandaag, op deze zonnige dag, is het aan Fritz Montana om je in zomerse sferen te brengen. Ho, wacht even. Geen cheesy deuntjes, maar een flinke dosis gitaar en een stem als Mick Jagger. We worden er gewoon heel vrolijk van. Iets specifieker, we hebben het over de track I’m Not The Same, die onlangs verscheen als nieuw werk na het vorig jaar verschenen album Scaredy Cat.

De band timmert trouwens lekker aan de weg, zo openden ze al voor bands als Kings of Leon, Vampire Weekend, QOTSA en Arctic Monkeys. Kunnen we best begrijpen. Waar we ons ook in kunnen vinden zijn quotes als “Imagine a solid blend of The Black Keys and The White Stripes with a nice dash of No Doubt on top. Fritz Montana is a fresh sound in our ears, and it’s so nice to hear it” (aldus collega’s M&N en “a great mix of blues rock and raw energy”. (The Owl Mag)

Maar oordeel vooral zelf.


Nieuwe muziek

Volgende week verschijnt met Slowness het tweede album van het Liverpoolse Outfit. Het zou weleens hun grote doorbraak kunnen gaan worden.

In 2013 debuteerde het vijftal met Performance. Een prima plaat, eentje die het vooral heel erg goed deed in het thuisland. Zo schreef de Britse kwaliteitskrant The Guardian: “Their debut masters the ache of post-partly loneliness with bombastic bass, creating something that’s both hedonistic and haunting.” We hadden het niet mooier kunnen zeggen.

Het eveneens uit Engeland afkomstige Time Out deed een voorspelling die met de aankomende plaat Slowness weleens uit zou kunnen komen in de komende maanden: “Only a matter of time before they’re one of the country’s most important bands.”

Twee voorproefjes staan inmiddels online: plaatopener New Air en het hieronder staande Framed. Twee tracks die perfect aangeven waar Outfit toe in staat is: melodieuze en ietwat mysterieuze new wave pop. Liedjes waarbij misschien niet meteen het kwartje valt, maar als-ie eenmaal valt na een paar luisterbeurten valt-ie hard.


Nieuwe muziek

Na drie jaar radiostilte is de Belgische prachtband The Me In You terug met een nieuw album. Het titelloze album verscheen eind maart en heeft met Control een bijzonder fijne single.

Voor wie The Me In You niet kent, een klein kennismaking middels deze mooi geschreven alinea uit hun biootje:

I like beautiful melodies telling me terrible things. De quote die Tom Waits zich ooit liet ontvallen moet zowat de rode draad geweest zijn op Forgotten Clothes, het debuut van The Me in You. De combinatie van melancholie en meerstemmige harmonieën leek onontgonnen terrein in Vlaanderen en Nederland, reden waarom de band met singles Girl in Armour en Plastik heel wat airplay kreeg op Radio 1 en Stubru en o.a. op Pukkelpop stond.

Afijn, u begrijpt: het Belgische vijftal verstaat de kunst van het schrijven van perfecte popliedjes. Zoveel wordt ook wel weer duidelijk bij het eerste luisterrondje van de nieuwe plaat, die overigens geproduceerd is door Gaëtan Vandewoude (oa bekend van zijn werk voor nóg zo’n Belgische prachtband: Isbells). Naast single Controle, gaat de volumeknop op het Gobsmag hoofdkwartier ook zeker omhoog bij de tonen van Misfit, Isolated, Wonder en absolute favo Stumble (“You were just a girl in college…”).

Welkom terug, mannen.


Nieuwe muziek

Andrew Bryant verscheen onlangs op onze deurmat. Zei ons zo op het eerste gehoor niets, dus wij googlen. Motivational & Inspirational speaker en Executive Coach? Hmm. Dat was hem niet. De tweede hit was raak. Andrew Bryant is een muzikant uit Mississippi die onlangs met This Is The Life zijn zesde solo-plaat afleverde.

Maar wacht eens even, Andrew Bryant maakt onderdeel uit van de band Water Liars. Herinneren jullie de 8.5 voor de track Bird Of Song nog? Enfin, Water Liars maakt over het algemeen prima Americana waarbij de versterker regelmatig een tikje verder wordt opengedraaid. Veel van de nummers bestaan overigens uit twee vocalen, eentje daarvan is van -u raadt het al- onze Andrew Bryant. Zijn soloplaat This Is The Life is wat rustiger. Zeg maar iets meer folk. Prijsnummer wat ons betreft is de track The Free. Must listen voor liefhebbers van The Deep Dark Woods.

Leuk detail, Andrew Bryant heeft het gros van de instrumenten zelf ingespeeld. Met uitzondering van de basgitaar, die staat op naam van Matt Patton (Drive-by-truckers).

Hij houdt er trouwens ook gezonde gedachten op na: “I feel very fortunate. I don’t have to work at the sawmill anymore with my dad when I’m not on tour. My back doesn’t hurt like it used to. The lights are on and I had a decent lunch before writing this. I have learned to find the joy in these small things. I have learned to do what I have to in order to keep my energy up, because I love what I do and I want to keep doing it for as long as I can.”


Nieuwe muziek

All the way from Denmark presenteren we je vandaag een te gekke band, luisterend naar de naam REVEREND SHINE SNAKE OIL CO. Moet dat nou, die caps? Ja, dat moet. En hoe dat dan klinkt? Daar wordt het ingewikkeld. RSSOC maakt namelijk een mix van gospel, blues, rock, soul, jazz, punk en wat dies meer zij. Het sfeertje doet ons wat denken aan The Heavy.

Nieuwste EP, Anti Solipsism, Pt 2 (althans, is het nog een EP met 8 nummers?) is net een week uit. En in die week is hij al een aantal keer rond gegaan op onze digitale platenspeler. Een van de voornaamste redenen hiervoor is de catchy track The City. Luisteren = snappen wat we hierboven beschrijven. We maken het je makkelijk en presenteren je hieronder twee luisterlinkjes. And go!

Overigens is de band een graag geziene gast in Nederland. Zo speelden ze onlangs op Ribs ‘N Blues Festival in Raalte, en doen ze later dit jaar o.a. North Sea Jazz Festival aan. Onze tip, pak ze mee!


Nieuwe muziek

We luisteren niet veel naar de radio, dus we moesten even checken of de track Quarterback van Kopecky niet al een dikke vette hit was. Dat bleek niet zo te zijn. Maar wat ons betreft is de potentie er zeker.

Kopecky is een zestal uit Nashville dat met Drug For The Modern Age onlangs een nieuw album uitbracht, hun tweede. Let op, het vorige album verscheen onder de naam van Kopecky Family Band. Waarom die naamswijziging? Weten we niet. Maakt ook niet uit. Wat we wel weten is dat Kopecky aanstekelijke nummers maakt met prima gitaarhooks. Liedje Quarterback is daarvan een uitstekend voorbeeld. Op naar de hitlijsten!

En dat zou zomaar eens waarheid kunnen worden. Drug For The Modern Age verscheen namelijk op ATO Records, het label van radio-favorieten als Alabama Shakes en Benjamin Booker. Overigens zijn het niet alleen hitsingles op de plaat. Real Life heeft best wel een War On Drugs randje en titeltrack Drug For The Modern Age zou ook van een singer/songwriter met gitaar kunnen zijn.


Nieuwe muziek