Gobsmag Posts

Twee prachtplaten bracht het Canadese The Wooden Sky reeds uit: When Lost At Sea (2007) en Every Child A Daughter, Every Moon A Sun (2012). Volgende maand wordt die discografie aangevuld met Let’s Be Ready.

Afgelopen week lag die plaat ineens bij ons de mat en al na een paar secondes van opener Saturday Night hoorden we dat The Wooden Sky zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. Waar de voorgangers tegen de folkkant aanschuren, klinkt het algehele geluid van Let’s Be Ready beduidend steviger.

“It was fun to make something that was a bit more ragged,” vertelt frontman Gavin Gardiner dan ook. “We spend so much time on the road and we came to a fork in the road where we had to choose whether to go on or just stop. Let’s Be Ready gave us a sense of renewed energy. It’s more of a rock album than anything we’ve ever made before.”

Prijsnummer van Let’s Be Ready is wat ons betreft Our Hearts Were Young (It’s All The Same To Me). Een geweldig liedje met zowel een heerlijke gitaarsolo (laat dat de trend worden van 2015 / 2016 – bring it back) als een goed geschreven songtekst, neem bijvoorbeeld het laatste couplet:

In the evening hours you came home and lay your weary head to sleep.
I tried to tell you I was leaving but in the dark I couldn’t speak.
That I could hold your naked body seems a miracle to me.
And if there’s other lover out there they’d do fine to let us be.

Topplaat. Wie haalt ze naar Nederland? “Aaaaah come on, come on.”


Nieuwe muziek

In 2013 raakten we helemaal verslingerd aan Jason Isbell (ex Drive-By-Truckers), met het album Southeastern. De betere (understatement) americana/folk waar we al menig maal naar verwezen (zoals bij Jonah Tolchin en Adam Faucett). 2015 wordt het jaar van een hopelijk waardigere opvolger van dit prachtalbum. Something More Than Free verschijnt 17 juli aanstaande.

Wat we volgens zijn website mogen verwachten is niet mals: “Expanding the boundaries of Isbell country, that territory of the heart and mind where people strive against their imperfections, and simultaneously against their circumstances, in a landscape that’s often unfriendly to their hopes.”

Mooie woorden, maar wat nog beter werkt is een een eerste voorproefje. En die is er: 24 frames. Een liedje dat veel goeds belooft, heel veel goeds.

En dan nog meer verplichte Jason Isbell kost: het werkelijke prachtige Cover Me Up, Elephant en Different Days.


Nieuwe muziek

Langhorne Slim zou je kunnen kennen als voorprogramma bij bijvoorbeeld The Lumineers, The Low Anthem en Josh Ritter. Luisterend naar zijn, volgens ons, grootste kneiter Past Lives hopen we dat je hem voortaan herinnerd als een fantastische singer-songwriter. Inderdaad, met best wel een Lumineers-randje. Maar Langhorne Slim doet het ongetwijfeld ook goed bij liefhebbers van Josh Ritter en mensen van wat stevigers houden.

Toegegeven, die track is alweer een tijdje uit (als in: jaren) en staat op het album The Way We Move. Wat overigens een meer dan prima plaat is. Het goede nieuws is dat Langhorne Slim (samen met zijn band The Law) een nieuwe plaat af gaat leveren op 7 augustus van het jaar 2015.

Eerste single is de track Strangers. En dat is eigenlijk gewoon weer een prima Langhorne Slim-liedje. Lekker gitaartje, wat rauwe stem en eigenlijk geen reden waarom dit deze zomer niet een hitje zou kunnen worden.


Nieuwe muziek

Hoe wek je onze interesse? De PR-man van het oorspronkelijk Australische (maar tegenwoordig opererend vanuit UK) Kins kreeg het voor elkaar door het volgende e-mailtje naar ons te sturen:

“Kins spent most of 2014 on the road, including playing SXSW and supporting Courtney Barnett in the US, along with a string of headline shows, radio appearances (KCRW) and playing at Bonnaroo and Bumbershoot festivals. Cyclical is out July 6th on East City Records; it’s got this sprawling indie thing going on, definitely a little of Alt-J and Wild Beasts in there now.”

Leidend voorwerp in dat mailtje was Young, de eerste track van het nieuw te verschijnen album Cyclical. Zoals gezegd, onze interesse was gewekt en geklikt werd er. En nu moet jij.

Extra tip: download de track nu GRATIS (!) op de Soundcloud-page van de band. Leuk voor op je iPod.


Nieuwe muziek

Een man, een begrafenis

Zwijgend zat een man op het balkon te kijken naar het spel dat de Oostenrijkse zon met de schaduw speelde. De bergtoppen kon hij bijna aanraken. Het was de ochtend na een onverwacht en uit de hand gelopen feest. Hij dacht aan de dood. Ruim 900 kilometer verderop werd de begrafenis van een dierbare geregeld.

His only advice was that he died
While I did a little dance

‘Ik ga niet,’ zei een man in ondergoed, wiens moeder die dag begraven werd. De stilte die viel was ongemakkelijk, maar de overtuigingskracht gelukkig groot. Ze waren vertraagd, dat wel.

He should have known
I’d be the last, to be there first

Er stond een huilende man voor de kerk. De klokken bewogen nog een beetje, maar de uitvaart was al begonnen. Hij stapte weer op zijn fiets. Morgen zou hij zich misschien beter voelen. Hopelijk. Right as rain.

This is where the story ends
And this is where it goes

(Vader Barman was 63 jaar toen Tom geboren werd. Zo vreemd was het dus niet dat de frontman van dEUS de nacht weg danste in club Paradox toen zijn oudeheer overleed. Right as Rain gaat over het schuldgevoel achteraf en over zijn relatie met de man die eigenlijk nooit echt zijn vader was. Maar geen verwijten. Ieder zijn eigen manier.

En zo is het met verdriet ook. Het verdriet dat zich uit in onbezonnen vluchtgedrag, in lamlendige dwarsheid en in hartverscheurende eenzaamheid. Ieder zijn eigen manier. Het liefst de snelste manier. Zodat alles weer gaat zoals het ging.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

Vandaag, op deze zonnige dag, is het aan Fritz Montana om je in zomerse sferen te brengen. Ho, wacht even. Geen cheesy deuntjes, maar een flinke dosis gitaar en een stem als Mick Jagger. We worden er gewoon heel vrolijk van. Iets specifieker, we hebben het over de track I’m Not The Same, die onlangs verscheen als nieuw werk na het vorig jaar verschenen album Scaredy Cat.

De band timmert trouwens lekker aan de weg, zo openden ze al voor bands als Kings of Leon, Vampire Weekend, QOTSA en Arctic Monkeys. Kunnen we best begrijpen. Waar we ons ook in kunnen vinden zijn quotes als “Imagine a solid blend of The Black Keys and The White Stripes with a nice dash of No Doubt on top. Fritz Montana is a fresh sound in our ears, and it’s so nice to hear it” (aldus collega’s M&N en “a great mix of blues rock and raw energy”. (The Owl Mag)

Maar oordeel vooral zelf.


Nieuwe muziek

Volgende week verschijnt met Slowness het tweede album van het Liverpoolse Outfit. Het zou weleens hun grote doorbraak kunnen gaan worden.

In 2013 debuteerde het vijftal met Performance. Een prima plaat, eentje die het vooral heel erg goed deed in het thuisland. Zo schreef de Britse kwaliteitskrant The Guardian: “Their debut masters the ache of post-partly loneliness with bombastic bass, creating something that’s both hedonistic and haunting.” We hadden het niet mooier kunnen zeggen.

Het eveneens uit Engeland afkomstige Time Out deed een voorspelling die met de aankomende plaat Slowness weleens uit zou kunnen komen in de komende maanden: “Only a matter of time before they’re one of the country’s most important bands.”

Twee voorproefjes staan inmiddels online: plaatopener New Air en het hieronder staande Framed. Twee tracks die perfect aangeven waar Outfit toe in staat is: melodieuze en ietwat mysterieuze new wave pop. Liedjes waarbij misschien niet meteen het kwartje valt, maar als-ie eenmaal valt na een paar luisterbeurten valt-ie hard.


Nieuwe muziek

Na drie jaar radiostilte is de Belgische prachtband The Me In You terug met een nieuw album. Het titelloze album verscheen eind maart en heeft met Control een bijzonder fijne single.

Voor wie The Me In You niet kent, een klein kennismaking middels deze mooi geschreven alinea uit hun biootje:

I like beautiful melodies telling me terrible things. De quote die Tom Waits zich ooit liet ontvallen moet zowat de rode draad geweest zijn op Forgotten Clothes, het debuut van The Me in You. De combinatie van melancholie en meerstemmige harmonieën leek onontgonnen terrein in Vlaanderen en Nederland, reden waarom de band met singles Girl in Armour en Plastik heel wat airplay kreeg op Radio 1 en Stubru en o.a. op Pukkelpop stond.

Afijn, u begrijpt: het Belgische vijftal verstaat de kunst van het schrijven van perfecte popliedjes. Zoveel wordt ook wel weer duidelijk bij het eerste luisterrondje van de nieuwe plaat, die overigens geproduceerd is door Gaëtan Vandewoude (oa bekend van zijn werk voor nóg zo’n Belgische prachtband: Isbells). Naast single Controle, gaat de volumeknop op het Gobsmag hoofdkwartier ook zeker omhoog bij de tonen van Misfit, Isolated, Wonder en absolute favo Stumble (“You were just a girl in college…”).

Welkom terug, mannen.


Nieuwe muziek