Gobsmag Posts

Vintage Trouble loopt weer als een rivier
Gepubliceerd 19/05/2015 door

Vintage Trouble loopt weer als een rivier

Alweer bijna een jaar geleden schreven we over de Amerikaanse band Vintage Trouble. “Live-wired, straight-shootin, dirty-mouth’d, pelvis-pushing juke music.” De band speelde al bij Jools Holland, Jay Leno en David Letterman, twee weken geleden openden ze zelfs voor AC/DC in het GelreDome. Kortom, houd je van een flinke dosis soul maar ben je ook niet vies van elektrische gitaren, geef Vintage Trouble dan ook eens een slinger.

14 augustus staat dan ook al eventjes gemarkeerd in onze gezamenlijke redactie-agenda. Op die dag verschijnt namelijk 1 Hopeful Rd, het nieuwe album van Vintage Trouble. En dat belooft wat te worden. Niet alleen verschijnt de plaat op het legendarische Blue Note Label, met Run Like The River is er ook alvast een track die de verwachtingen meer dan inlost. Pure Rock ‘N Soul. En om dat kracht bij te zetten speelden ze de track enige tijd geleden in de studio van Fender (je weet wel, iets met gitaren).

In het kort: “Imagine James Brown singing lead for Led Zeppelin and you’ll get an idea of Vintage Trouble’s muscular, in the pocket sound,” zoals Yahoo Music onlangs zei.

NU echt tot slot: wil je de band wiens live reputatie ze vooruitsnelt ook eens zien spelen? Pak dan je kans op 5 juli tijdens het gratis (!) Metropolis Festival in Rotterdam. We zien je daar!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

James Brown Led Zeppelin Vintage Trouble

Holy Holy, wat fijn
Gepubliceerd 18/05/2015 door

Holy Holy, wat fijn

Uit Australië komt een nieuwe band waar wij momenteel erg goed op gaan: Holy Holy. Het duo, bestaande uit Timothy Carroll en Oscar Dawson, stond afgelopen weekend op het London Calling Loves Concerto festival in Amsterdam, waar wij niet bij waren want we kunnen nu eenmaal niet alles zien. Maar dat het tof was, hoorden we al snel in ons oortje.

En stiekem was dat eigenlijk ook wel een beetje de verwachting, want debuut EP’tje The Pacific is er eentje om in te lijsten. Vijf liedjes en bijna alle vijf raak. Op ons Scorebord You Cannot Call For Love Like A Dog, de afsluiter en de gloednieuwe single. Meteen ook het prijsnummer, met aan het einde een geweldige, Pink Floydesque gitaarsolo.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Holy Holy Pink Floyd The War On Drugs

Misschien wel het mooiste liedje van… 2010
Gepubliceerd 15/05/2015 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2010

De eerste kogel

Een schoolfeest. Midden jaren ’90. In de gang naar het natuurkundelokaal hing ik in het duister, nonchalant, over een verdwaalde spreekstoel. Je hoorde Bryan Adams daar nog amper. Ik had iets met ruitjes aan. Een bloes. Heel normaal in die tijd. En zij, iets ouder, stond voor mij. Ze hing aan mijn lippen. De eerste kus.

I thought I’d never be shot down
But girl I’m black and blue
So beaten down for you
Well I’m beaten down in bloom

Vijftien jaar. En toen al op een onzinnige queeste naar verzengende liefde. De telefoongesprekken voltrokken zich alleen steeds moeizamer en de ontmoetingen verliepen steeds stroever. Een paar weken later, en 10 kilometer verderop, kondigde het afscheid zich aan in een klein dorpscafé. Niet te vermijden. Maar ondraaglijk voor het jonge kalf.

But wait, I make my last request
See this could be the best

Buiten op straat volgde nog een redelijk gênante scene. Met een jongetje die radeloos zijn toevlucht zocht in zelfmedelijden en een vastberaden jonge vrouw die begrip toonde. En die eerste kogel niet in het lichaam wilde achterlaten.

Bekijk deze video op YouTube.

(Archy Marshall was 15 (vijftien!) toen hij dit nummer opnam in zijn slaapkamer. Hij leende de titel van kunstenaar Jean Michel Basquiat en maakte van Out Getting Ribs een intiem en somber meesterwerk. Het gaat over de liefde, ongetwijfeld. Tegenwoordig heet hij King Krule en onder die naam bracht hij in 2013 zijn debuutalbum 6 Feet Beneath the Moon uit. Daar staat dit nummer ook op, maar dan anders. Net iets minder intens. En het kuchje verdween.

Dat schoolfeest. Ik werd een beetje verliefd. Echt een beetje maar. En toch voelde het alsof ik van dichtbij neergeschoten werd toen ik het verloor.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

Hein Cooper en de kunst van ontsnappen
Gepubliceerd 15/05/2015 door

Hein Cooper en de kunst van ontsnappen

De Australische singer/songwriter Hein Cooper stond in 2013 te spelen in een klein cafeetje in Sydney waar toevallig de manager van het Canadese Half Moon Run aan de bar stond te drinken. De beste man was onder de indruk en nodigde Hein meteen uit om liedjes te gaan schrijven in Montreal. Zoals dat gaat. Lang verhaal iets minder lang: die liedje klonken veelbelovend, Hein zette een krabbel onder een contact bij het Canadese label waar ook Half Moon Run bij zit (Indica Records) en vloog weer terug naar Australië om aldaar verder te werken aan zijn werk en het verder uitpluizen van de gewenste sound.

In 2014 vloog Hein weer naar Montreal met in z’n handbagage een pak nieuwe liedjes. Daar liep hij een studio in en werd een begin gemaakt met z’n titelloze debuut EP’jte. Aan de andere kant van het glas zat producer Marcus Paquin achter de knoppen, die al eerder schoof voor niet misselijke bands als Arcade Fire, The National en Local Natives.

Dat EP’tje ligt er nu en bevat met opener The Art Of Escape een waar prijsnummer. Een belangrijk liedje ook, vertelt Hein:

I had been demo-ing the track in lot’s of different ways, with different lyrics and structures, before I finalised the message and theme of the song. This theme has been something very deeply set in my personal life. I have always needed to have change and transition and escapism has become a big part of it. So ‘The art of Escape’ became my mantra for this. It is a call to all of the wonderful displaced beings I have found in my life and more broadly, everyone who feels alone in their own idealistic dreaming.

Maar ook liedje The Real mag er zijn. Net zoals in de laatste minuut van The Art Of Escape laat Hein hierop horen dat hij niet te vangen is in het folk-hokje. We moeten zelfs een klein beetje denken aan Radiohead, al blijft dat altijd gevaarlijk om te zeggen.

Onder de indruk, dat zijn we.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Ben Howard Hein Cooper Radiohead

Metric is terug en dat is heel goed nieuws
Gepubliceerd 14/05/2015 door

Metric is terug en dat is heel goed nieuws

Nieuws waar wij heel blij van worden: de Canadese band Metric komt in september, na drie jaar radiostilte, met een nieuw album. Eerste voorproefje The Shade maakt ons nog blijer en kan enkel omschreven worden met de klassieke Gobsmag woorden van waardering: dit is een kneiter van een knoeperd.

Het nieuwe album, met een vooralsnog geheime titel, is de opvolger van het in 2012 verschenen Synthetica. Zet ‘m deze Hemelvaartsdag nog eens op, want het bevat topliedjes als Youth Without Youth, Breathing Underwater en het nog altijd fascinerende The Wanderlust (met ouwe held Lou Reed).

De grote doorbraak voor de band rondom de always lovely Emily Haines was al eerder, in 2009, met het in eigen beheer verschenen Fantasies en de daarop te vinden “indie classic” Help, I’m Alive. Een steengoed liedje dat inmiddels ruim over de 18 miljoen streams op Spotify zit, en dat zal ongetwijfeld ook komen doordat het te horen was in een populaire videogame (NBA 2K10) en tv series als The Vampire Diaries, One Tree Hill, 90210 en Grey’s Anatomy. Overigens is dat liedje niet de enige reden om Fantasies tot een topplaat te bombarderen. Anno 2015 kun je nog steeds niet om synthesizerkneiters als Gold Guns Girls, Gimme Sympathy en Sick Muse heen.

Wij zijn dus fan. En kunnen niet wachten op dat nieuwe album. I want it all! I want it all!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Chvrches Metric Yeah Yeah Yeahs

Barna Howard staat aan de bittere kant
Gepubliceerd 13/05/2015 door

Barna Howard staat aan de bittere kant

Barna Howard is een jongeman uit Missouri. Dat jongeman had nog zo goed een leugen kunnen zijn, want een snelle luisterbeurt doet je al snel denken dat we te maken hebben met een countryheld uit vroegere tijden. Niets is dus minder waar. Barna Howard is jong en op 18 mei verschijnt alweer zijn tweede album: Quite A Feelin’. Het titelloze debuutalbum uit 2012 gooide al hoge ogen voor mensen die verhalenvertellers als Leonard Cohen en Townes van Zandt een warm hart toedragen.

Van dat nieuwe album verschenen al twee tracks: Indiana Rose en Bitter Side Of Blue. Het gevoel dat die tracks (maar ook zijn vorige album) oproepen was eigenlijk niet beter te verwoorden dan The Guardian deed: “A master storyteller… These are mature, timeless songs, with strains of Kris Kristofferson, Townes Van Zandt and John Prine, that could’ve been hauled out of any of the past six decades.”

Kortom, pak je tijdmachine en geniet een paar welverdiende minuten van Barna Howard met Bitter Side Of Blue. Zit dat erop, doe jezelf een plezier en luister naar I’ll Let You Pick A Window en Turns Around The Bottle.

Nieuwe muziek

Barna Howard Townes van Zandt

Stralende toekomst voor Billie Marten
Gepubliceerd 12/05/2015 door

Stralende toekomst voor Billie Marten

Een uurtje geleden vonden we een mailtje in onze inbox met de titel ‘Billie Marten unveils video for Heavy Weather’. Gelijk klikken, nieuwsgierig als we zijn. Billie Marten bleek een 15-jarige Britse die op dit moment zowel eindexamen doet als best wel goed aan de weg timmert met haar akoestische, lieflijke nummers. Ze bevindt zich overigens in goed gezelschap. De afzender van de e-mail behartigt namelijk ook de belangen van o.a. Agnes Obel, Gobsmag-favo The Slow Show en zelfs onze eigen Dotan.

Wat we bedoelen met goed aan de weg timmeren? Een paar quote’tjes:

  • “Gorgeous,” aldus Stereogum;
  • “Spellbinding acoustic brilliance,” aldus BBC;
  • “Unbelievably beautiful,” aldus Independent on Sunday.

Wat we daar nog aan toe kunnen voegen? Dat de jonge Britse is opgepikt door BBC Introducing en werd gedraaid door Zane Low (je weet wel, die dude die naar Apple getransfereerd werd om nieuwe bands te ontdekken en Spotify kapot te maken). Je snapt het, van Billie gaan we ongetwijfeld nog veel meer horen. Laten we beginnen met Heavy Weather, de nieuwe single. Klaar met luisteren? Ga dan meteen door met Ribbon EP (2014).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Billie Marten Laura Marling

Cayucas is terug
Gepubliceerd 11/05/2015 door

Cayucas is terug

Drieënhalf miljoen streams op Spotify heeft het liedje Cayucos van de Amerikaanse band Cayucas (spreek uit: “ky-yook-us”). Een goede tweede is het eigenlijk nog leukere High School Lover met ruim tweeënhalf miljoen luisterkliks. Beide liedjes zijn afkomstig van het in 2013 verschenen debuutalbum Big Foot en noemen we even om duidelijk te maken dat er meer dan genoeg mensen te vinden zijn die erg blij gaan worden van nieuw werk.

En dat is er sinds een paar dagen in de vorm van single Moony Eyed Walrus, het eerste voorproefje van nieuwe plaat Dancing at the Blue Lagoon. De sound kunnen we eigenlijk al omschrijven als “classic Cayucas”: beetje surf, beetje 60’s, beetje Vampire Weekend en een boel om vrolijk van te worden.

De platenmaatschappij omschrijft het aankomende album als volgt:

It’s the sound of kids from the suburbs who fantasize in Technicolor, whose view of the Golden State is its own form of idealism. You can hear it loud and clear in the easygoing confidence throughout on the crisp, backbeat-driven “Hella” or as “Moony Eyed Walrus” takes surf guitar into fragmented, unpredictable places. The impossibly catchy and heartbreaking “Backstroke” is a Murakami-inspired detective story, neo-noir that is equal parts stylization and gut-level emotion. That said, Dancing at the Blue Lagoon is all about a band testing its comfort zone and asking us to do the same.

Goed, wij zijn nieuwsgierig. Ter voorbereiding hebben we vandaag de zon al aangezet.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Cayucas Vampire Weekend