Gobsmag Posts

Barna Howard staat aan de bittere kant
Gepubliceerd 13/05/2015 door

Barna Howard staat aan de bittere kant

Barna Howard is een jongeman uit Missouri. Dat jongeman had nog zo goed een leugen kunnen zijn, want een snelle luisterbeurt doet je al snel denken dat we te maken hebben met een countryheld uit vroegere tijden. Niets is dus minder waar. Barna Howard is jong en op 18 mei verschijnt alweer zijn tweede album: Quite A Feelin’. Het titelloze debuutalbum uit 2012 gooide al hoge ogen voor mensen die verhalenvertellers als Leonard Cohen en Townes van Zandt een warm hart toedragen.

Van dat nieuwe album verschenen al twee tracks: Indiana Rose en Bitter Side Of Blue. Het gevoel dat die tracks (maar ook zijn vorige album) oproepen was eigenlijk niet beter te verwoorden dan The Guardian deed: “A master storyteller… These are mature, timeless songs, with strains of Kris Kristofferson, Townes Van Zandt and John Prine, that could’ve been hauled out of any of the past six decades.”

Kortom, pak je tijdmachine en geniet een paar welverdiende minuten van Barna Howard met Bitter Side Of Blue. Zit dat erop, doe jezelf een plezier en luister naar I’ll Let You Pick A Window en Turns Around The Bottle.

Nieuwe muziek

Barna Howard Townes van Zandt

Stralende toekomst voor Billie Marten
Gepubliceerd 12/05/2015 door

Stralende toekomst voor Billie Marten

Een uurtje geleden vonden we een mailtje in onze inbox met de titel ‘Billie Marten unveils video for Heavy Weather’. Gelijk klikken, nieuwsgierig als we zijn. Billie Marten bleek een 15-jarige Britse die op dit moment zowel eindexamen doet als best wel goed aan de weg timmert met haar akoestische, lieflijke nummers. Ze bevindt zich overigens in goed gezelschap. De afzender van de e-mail behartigt namelijk ook de belangen van o.a. Agnes Obel, Gobsmag-favo The Slow Show en zelfs onze eigen Dotan.

Wat we bedoelen met goed aan de weg timmeren? Een paar quote’tjes:

  • “Gorgeous,” aldus Stereogum;
  • “Spellbinding acoustic brilliance,” aldus BBC;
  • “Unbelievably beautiful,” aldus Independent on Sunday.

Wat we daar nog aan toe kunnen voegen? Dat de jonge Britse is opgepikt door BBC Introducing en werd gedraaid door Zane Low (je weet wel, die dude die naar Apple getransfereerd werd om nieuwe bands te ontdekken en Spotify kapot te maken). Je snapt het, van Billie gaan we ongetwijfeld nog veel meer horen. Laten we beginnen met Heavy Weather, de nieuwe single. Klaar met luisteren? Ga dan meteen door met Ribbon EP (2014).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Billie Marten Laura Marling

Cayucas is terug
Gepubliceerd 11/05/2015 door

Cayucas is terug

Drieënhalf miljoen streams op Spotify heeft het liedje Cayucos van de Amerikaanse band Cayucas (spreek uit: “ky-yook-us”). Een goede tweede is het eigenlijk nog leukere High School Lover met ruim tweeënhalf miljoen luisterkliks. Beide liedjes zijn afkomstig van het in 2013 verschenen debuutalbum Big Foot en noemen we even om duidelijk te maken dat er meer dan genoeg mensen te vinden zijn die erg blij gaan worden van nieuw werk.

En dat is er sinds een paar dagen in de vorm van single Moony Eyed Walrus, het eerste voorproefje van nieuwe plaat Dancing at the Blue Lagoon. De sound kunnen we eigenlijk al omschrijven als “classic Cayucas”: beetje surf, beetje 60’s, beetje Vampire Weekend en een boel om vrolijk van te worden.

De platenmaatschappij omschrijft het aankomende album als volgt:

It’s the sound of kids from the suburbs who fantasize in Technicolor, whose view of the Golden State is its own form of idealism. You can hear it loud and clear in the easygoing confidence throughout on the crisp, backbeat-driven “Hella” or as “Moony Eyed Walrus” takes surf guitar into fragmented, unpredictable places. The impossibly catchy and heartbreaking “Backstroke” is a Murakami-inspired detective story, neo-noir that is equal parts stylization and gut-level emotion. That said, Dancing at the Blue Lagoon is all about a band testing its comfort zone and asking us to do the same.

Goed, wij zijn nieuwsgierig. Ter voorbereiding hebben we vandaag de zon al aangezet.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Cayucas Vampire Weekend

Misschien wel het mooiste liedje van… 2007
Gepubliceerd 08/05/2015 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2007

Gegrepen door God

Als laatste liet ik hem de zolderkamer zien en wees ik hem op de zelf gelegde vloertegels. ‘Kun je ook overnemen. Liggen er nog geen jaar.’ Simon keek goedkeurend. Het kwam hem wel goed uit; een gestoffeerd appartement als hij over een half jaar terugkwam uit de kibboets.

I can’t sleep when I think about the times we’re living in
I can’t sleep when I think about the future I was born into

Simon hield van stappen, van drugs, van rotzooi maken. Slapen kon hij niet en het provinciestadje was hem eigenlijk veel te klein. Maar op een ochtend, aan het einde van het illegale feest, kwam hij tot inkeer. Hij liep langs een synagoge en herinnerde zich zijn Joodse afkomst. Hij zag het licht, hoorde een lied en werd gegrepen door God.

It’s a new year, I’m glad to be here
It’s a fresh spring, so let’s sing

Het bureau, de kledingkast en het wasrekje. Simon schreef mijn rekeningnummer op een papiertje. Tweehonderd euro. Voor alles. ‘Wat een verhaal,’ zei ik nog, toen ik hem de hand schudde. Hij haalde zijn schouders op. Herboren. Maar ik zag zijn potje met pijn al in mijn oude boekenkast staan.

And the pain that we left at the station will stay in a jar behind us
We can pickle the pain into blue ribbon winners at county contests

Bekijk deze video op YouTube.

(Over 2080 zei de ene leadzanger (Anand Wilder) dat de andere leadzanger (Chris Keating) een ‘carpe diem sort of thing’ voor ogen had. Maar ook een pamflet tegen het leven zoals wij die leven. En het biedt de geruststellende gedachte dat we het einde der tijden (2080) toch niet meemaken.

Ik moet bij dit liedje denken aan Simon, die net op tijd zijn eigen einde aan zag komen. Hij vond God en een appartement met een boekenkast. Waar hij voor even zijn pijn kon achterlaten terwijl hij in een kibboets zat.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

Het nieuwe leven van Other Lives
Gepubliceerd 08/05/2015 door

Het nieuwe leven van Other Lives

Other Lives is een prachtige band en al ruim vier jaar niet meer weg te denken uit onze cd-spelert. Jawel, vier jaar, zo lang is het alweer geleden dat deze heren ons overdonderden met het album Tamer Animals. Laten we je geheugen wat opfrissen. Titeltrack Tamer Animals, For 12 en Dust Bowl III  zijn toch gewoon regelrechte klassiekers?

Je snapt het, wij zijn dan ook hartstikke blij met Rituals, het nieuwe album dat vorige week EIN-DE-LIJK uitkwam. Het bevat maar liefst 14 tracks (van de meer dan zestig (!) geschreven tracks) die de Other Lives-liefhebber vast en zeker weer gaan bekoren. Misschien iets meer klassieke invloeden, maar het voelt meteen weer vertrouwd. Een veelgehoorde vergelijking is die met Thom Yorke. En dat is ook niet zo gek aangezien de band een flinke dosis tijd op tournee doorbracht met Yorke en de zijnen. Overigens is de link naar The National ook te maken in een aantal tracks (zoals in No Trouble).

Vorige maand dropten ze al een nieuw liedje, Reconfiguration en een aantal dagen geleden was daar ineens 2 Pyramids. Daarmee hebben we meteen het hoogtepunt van de plaat te pakken. Wel zo handig.

Is Rituals net zo goed als haar voorganger Tamer Animals? Dat durven we eigelijk nog niet te zeggen, dit is duidelijk een plaat die meer tijd nodig heeft om echt te landen. We komen er bij je op terug.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Other Lives Thom Yorke

Daniel Norgren is terug!
Gepubliceerd 06/05/2015 door

Daniel Norgren is terug!

Ruim twee weekjes is-ie uit, het nieuwe album van held Daniel Norgren. Alabursy is zijn vijfde volledige studio-album en wat ons betreft kan deze weleens uitgroeien tot ons lievelingsalbum van de Zweed.

Daniel Norgren laat zich overigens lastig in een hokje plaatsen. Blues, gospel, folk en country passeren op een gemiddeld album allemaal de revue. Af en toe laat Norgren zich ook verleiden tot muzikale experimentjes, zoals te horen op tracks als Go Play With Him en Driving Ghost Out Of Black Buck With A Weld (afkomstig van zijn vorige plaat, Buck). Een paar minuten lang vol met vage geluiden waar we geen instrument in kunnen herkennen. Dat wisselt hij dan weer af met het betere gitaarwerk in Whatever Turns You On.

Op zijn nieuwste langspeler doet Norgren het wat rustiger aan. Begrijp ons niet verkeerd, dat zegt niets, maar dan ook niets, over de kwaliteit. Alabursy is namelijk een waar meesterwerk, als je het ons vraagt. Sfeervolle folk die ons doet denken aan The Deep Dark Woods en Fleet Foxes. Zelf zegt hij: Alabursy is a black and white journey through an almost archaic landscape marked by death and loneliness.”

Absoluut prijsnummer van de plaat is wat ons betreft Like There Was A Door. Maar omdat deze alweer een paar maandjes op Youtube staat verrassen we je vandaag met de nieuwste “video”, die van Why May I Not Go Out And Climb The Trees? Simon & Garfunkel, anyone?

Komende week heb je trouwens de kans om de beste man live te aanschouwen. En dat raden we je van harte aan, want de live-reputatie van de man is er eentje. Zien is geloven: Though it Aches.

04-05: Hedon, Zwolle
09-05: Tolhuistuin, Amsterdam
10-05: Doornroosje, Nijmegen
11-05: Vera, Groningen
19-06: Best Kept Secret, Hilvarenbeek

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Daniel Norgren Simon & Garfunkel The Deep Dark Woods

Laat je niet foppen door Anderson East
Gepubliceerd 05/05/2015 door

Laat je niet foppen door Anderson East

Retro is weer hip. Zoek maar eens op marktplaats naar een houten kastje en duizenden mensen drijven de vraagprijs op door de toevoeging ‘retro’ of ‘vintage’. Vind ervan wat je wil. Maar laten we het niet over kastjes hebben. Gobsmag is namelijk altijd te porren voor een portie retro-vibes in onze trommelvliezen, dat weet je dankzij eerder plugs van St. Paul & The Broken Bones, JD McPherson en C.W. Stoneking.

De band van vandaag, Anderson East, komt het meest in de buurt bij St. Paul & The Broken Bones. Blazers en een dijk van een strot zijn de succesvolle ingrediënten bij beide bands. En van succes kunnen we spreken. Een volledig album is er nog niet, maar 3 weken geleden viel wel de eerste EP op de mat. En dat is niet de minste. Hij werd namelijk opgenomen in het legendarische Muscle Shoals. In de FAME Studio’s welteverstaan (Aretha Franklin, Wilson Pickett en nog veeeeel meer legendes hebben daar soulvol lopen schreeuwen).

Overigens is het niet alleen soul wat de klok slaat. Het feit dat Anderson East niet zo heel lang geleden in het voorprogramma van Sturgill Simpson stond verraadt ook een dosis country. En dat genre vinden we op Devil In Me.

Vandaag echter wat soul. Het is immers bevrijdingsdag. Find ‘Em, Fool ‘Em and Forget ‘Em gaat je vast en zeker uit je bureaustoel krijgen.

Het eerste volledige album, Delilah, komt verschijnt overigens mid juli. Geproduceerd door niemand minder dan Steve Cobb (Jason Isbell, Sturgill Simpson). Gecombineerd met de soul van Anderson East kan dat niet anders dan een kneiter van een plaat worden. We houden je op de hoogte.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Anderson East Ray LaMontagne

Misschien wel het mooiste liedje van… 2002
Gepubliceerd 01/05/2015 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2002

Endless (7x)

‘Zet mij maar wissel coach.’ Er zaten net 11 spelers in de kleedkamer en weken achtereen probeerde hij de aftrap te vermijden. Wisten wij veel. Niemand wist van die eindeloze, intens verdrietige nachten. Niemand wist van die onverklaarbare en onbestemde droefheid in zijn ziel. En toen iemand het wel wist had hij daar nog altijd verrekte weinig aan.

That glittering flash in his eyes
Makes it look like he might be alright

De dokter zei. Zijn vader zei. Zijn vrienden zeiden. En anderen zwegen juist. Maar ook dat hielp niet. Niet wanneer hij in het donker op de rand van zijn bed zat met zijn hoofd in zijn handen.

Then you will come face to face
With that darkness and desolation
And the endless depression

En nu, na een eindeloos lange tijd en dankzij de juiste medicijnen, is het voor even verdwenen. Maar vast niet voor altijd. Het is onverklaarbaar en onbestemd. En is het gek, dat hij soms denkt dat hij toen meer leefde dan nu?

You are not helpless
I’ll help you to try to beat it

Bekijk deze video op YouTube.

(Jason Molina ‘cashed out on Saturday night in Indianapolis with nothing but a cell phone in his pocket with only his grandmother’s number on it.’ Het was 2013 en hij kon zijn depressie en alcoholverslaving niet verslaan. Gelukkig liet hij de wereld een beetje mooier achter.

Dankzij Blue Chicago Moon bijvoorbeeld. Daarin beschrijft hij zijn worsteling, zijn gevecht met het duister. Draai hem hard als je het niet meer weet. Draai hem hard als je iemand kent die het niet meer weet. Misschien helpt het.)

Misschien wel het mooiste liedje van...