Gobsmag Posts

Misschien wel het mooiste liedje van… 2012
Gepubliceerd 24/12/2014 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2012

Kerstavond 1997

Het feest was nog niet eens begonnen, maar bussen reden al niet meer. In ieder geval niet tussen het stationnetje en mijn ouderlijk huis. Hotel Reijrink had zijn deuren al gesloten en een mobiele telefoon had ik nog niet. Er was niemand op straat. Dus liep ik vier kilometer door de koude, heldere nacht. Alleen. Moederziel alleen. Huilend naar de maan.

Niet echt huilend, hoor. Maar er was wel iets aan de hand. En ik nam een beslissing. Een grote. Voor mijn doen, op dat moment, kerstavond 1997. Terwijl ik dacht aan ons leven en onze brieven liep ik tussen de Achterhoekse weilanden. De koude wind blies. Het was over.

Oh, how funny life gets
This is our song in effect obviously, obviously

Bekijk deze video op YouTube.

(To Kill A King zette Howling op de Word Of Mouth EP en vreemd genoeg niet op de eerste langspeler Cannibals With Cutlery. Een klein gemis op een uitstekend debuutalbum. Het is een nummer over eerste afspraakjes, de spanning ervan en de sluwe aard van de mens. Maar ik dacht daar weer eens heel anders over.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

Kaleo is van alle markten thuis
Gepubliceerd 24/12/2014 door

Kaleo is van alle markten thuis

Pour Sugar On Me. Nee, dit is niet de titel van het nieuwe kookprogramma van Rudolf (je weet wel, met dat guitige kapsel). Pour Sugar On Me is een nieuwe single van Kaleo. De single vind je terug op op het debuutalbum Kaleo (zo heet het album echt, dit doen we niet alleen vanuit SEO-perspectief).

Als we je drie pogingen geven om te raden waar Kaleo vandaan komt, dan zul je vast niet snel geneigd zijn om ‘IJsland’ te roepen. Toch is het zo. Sterker nog, we zouden je een aantal nummers van de debuutplaat kunnen laten horen, en je zou niet weten dat je naar dezelfde artiest luistert.

Challenge accepted! All The Pretty Girls klinkt als een mooie mix tussen Mumford & Sons, Bon Iver en Dotan. Zou zomaar eens een hit kunnen worden. Vor í Vaglaskógi klinkt vertrouwd IJslands als Sigur Ros, Hjaltalin en Asgeir (qua sfeer). Op Glass House klinken ze als een prima rammelend indie-bandje en op Broken Bones wanen we ons in het zuiden van Amerika in de jaren ’60. En geloof het of niet, Pour Sugar On Me klinkt als onvervalste bluesrock in lijn met Matt Schofield en Joe Bonamassa.

Wat ons betreft genoeg redenen om deze schizofrene plaat eens een goede luisterpoging te geven.


Nieuwe muziek

Joe Bonamassa Kaleo

Troy Ramey doet het zelf
Gepubliceerd 23/12/2014 door

Troy Ramey doet het zelf

We houden van doe-het-zelfers. Zo staan de herhalingen van Eigen Huis & Tuin regelmatig op in ons HQ. Maar ook op muzikaal vlak hebben we respect voor mensen die de handen uit de mouwen steken. Een prima voorbeeld daarvan is Troy Ramey. Troy financierde zijn debuut-EP namelijk via PledgeMusic. En tamelijk creatief, zo kun je bijvoorbeeld een wegwerpcamera met tour-foto’s van Troy backen, of wat te denken van een gig waarbij Troy je ondersteunt op backing vocals.

Een van de nummers die op de EP moet komen is ‘Rosary‘. Op het eerste gehoor misschien wat gladder dan je van ons gewend bent. Maar we moeten toegeven dat het liedje aardig blijft hangen. Troy wekt nog meer sympathie op door zijn verhaal. Verwekt na afloop van een concert (zijn vader zat in een band en zijn moeder vond dat, eh, aantrekkelijk) en opgegroeid met muziek. In 2004 verloor Troy zijn vader aan kanker. Als eerbetoon schenkt hij een deel van de crowdfunding-funds (mooi woord) aan Jimmy Fund (die onderzoek doen naar kanker)

We kunnen overigens melden dat Troy zijn ‘goal’ heeft gehaald en er dus binnenkort een EP verschijnt. Tot die tijd moeten we het doen met Rosary, ook geen straf.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Troy

Saturday Sun gaat door merg en been
Gepubliceerd 22/12/2014 door

Saturday Sun gaat door merg en been

Gobsmag brengt je nieuwe muziek. De band van vandaag is niet helemaal nieuw, maar de kans is groot dat je ze toch nog niet kent. We hebben het over het Britse Saturday Sun. De credits hiervoor gaan trouwens naar onze vrienden van InDeKringloop, die onlangs een sessie opnamen met ze. Zij zijn fan, wij inmiddels ook. ‘Fan’ is overigens een understatement, maar daar kom je zelf over een paar minuten wel achter.

Het eerste volledige studio-album, Orixe, dateert van begin dit jaar (vandaar, niet helemaal nieuw), maar staat vol met liedjes die we je willen laten horen. Wat ons met name grijpt is de emotie die Alex Hedley weet over te brengen. Onze favorieten: Something in the Woods, Down to the Forest en Seagull (hieronder). We moeten een keuze maken, dus vandaar dat je Seagull op het scorebord vindt. Maar wat ons betreft was elke van de 13 tracks hiervoor in aanmerking gekomen.

Vandaag geen vergelijkingen en name-dropping. Gewoon luisteren! Maar voordat je dat doet, toch maar even wat quotes. Om je over de streep te trekken zullen we maar zeggen:

Subba-Cultcha: “It’s hard to listen to without sending a shiver down your spine every time his voice soars and then recoils into an emotive quiver,” –

Daytrotter: “It washes over you subtly like the tide slowly creeping in or the warmth of the sun on your back. Yet there’s twists and turns, a building sense of urgency, a raw edge in each song.”

Nieuwe muziek

Jeff Buckley John Martyn Saturday Sun

Misschien wel het mooiste liedje van… 2003
Gepubliceerd 19/12/2014 door

Misschien wel het mooiste liedje van… 2003

Even voor eeuwig

Ze liepen door de sneeuw naar de Statenlaan. De wereld was wit en de vlokken zegen neer. Als je goed naar haar keek kon je het zien. In haar ogen, aan haar lichaam. Maar niemand keek, want er was niemand op straat. Ze waren alleen, min of meer. Hij fotografeerde haar, haar stralende lach en de onbeschreven grond waar voetstappen even voor eeuwig bleven staan.

And all the roads we have to walk are winding
And all the lights that lead the way are blinding

Toen was het modderpaadje nog gewoon een paadje en het afgebrande huis nog gewoon een huis. Toen schreeuwde hij nog niet in het tunneltje om een echo te horen. Op de terugweg sneeuwde het nog steeds. Hij maakte foto’s van het donker en het wit. Voor later. Misschien. Want twee maanden na de sneeuw zou alles anders zijn.

Bekijk deze video op YouTube.

(Ryan Adams is niet vies van een cover. Wonderwall is misschien wel zijn meest geslaagde. Dat vond Noel Gallagher ook. Het staat op het album Love is Hell pt. 1.

De titel Wonderwall komt van de gelijknamige, weinig succesvolle film uit 1968, die enkel in herinnering wordt gebracht door de soundtrack van George Harrison. Het gaat over een bijzonder sterk ontwikkelde affectie voor een meisje aan de andere kant van een huiskamermuur, de ‘wonderwall’, waarin geleidelijk steeds meer kijkgaten komen. Als het meisje een overdosis neemt, blijkt die wonderwall haar redding. En misschien ook wel die van hem.)

Misschien wel het mooiste liedje van...

De zomer kan beginnen met The Young Folk
Gepubliceerd 19/12/2014 door

De zomer kan beginnen met The Young Folk

We sluiten deze herfst-week af met iets zomers, dat is wel het minste dat we kunnen doen, nietwaar? Ironisch dan dat deze gasten uit het land van de eeuwige mist en regen komen. Jawel, Ierland. We hebben het over The Young Folk.

“One of the most promising Irish bands for decades”. Daar kun je best mee thuiskomen. De band heeft gewoon iets. Niet dat het genre zo uniek is. The Young Folk maakt namelijk een knappe mix van Mumford & Sons, Villagers en Noah and the Whale. En die mix is verrassend catchy, vinden wij.

Op basis van hun debuutalbum, The Little Battle (2014) stonden ze al op SXSW, in Vicar Street en scoorden ze een sync onder een reclame voor Jameson Whiskey. Ierser kun je het niet krijgen. Als we je één track van dat debuutalbum aan zouden moeten raden, en dat moeten we, dan is dat zonder twijfel Way Home. Waarom? Zie alinea 1: ZOMER!!!

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Mumford and Sons The Young Folk Villagers

James McMurty zoekt je
Gepubliceerd 17/12/2014 door

James McMurty zoekt je

Amerikaan James McMurtry is alles behalve een new kid on the block, het in februari uitkomende Complicated Game is z’n negende studioalbum in 25 jaar. In het thuisland is zijn naam beter bekend, zeker omdat pa McMurtry een award winning schrijver is van boeken en filmscrips (waaronder Brodeback Mountain).

De carrière van James begon meteen goed dankzij die ingang: pa werkte aan een film waar de bekende singer/songwriterJohn Mellencamp een rol in had en James gaf ‘m een cassettebandje met z’n muziek om advies in te winnen. Mellencamp was echter zo onder de indruk dat-ie zelf maar achter de knoppen ging zitten bij de opnames van Too Long in the Wasteland, het in 1989 verschenen debuut van James.

Inmiddels heeft James McMurty in het thuisland al diverse prijzen mogen ophalen voor z’n werk. Zo werd zijn in 2005 verschenen album Childish Things onderscheiden met een Americana Music Award en riep de gelouterde muziekjournalist Robert Christgau het op die plaat te vinden 7 minuten durende anti-oorlogslied We Can’t Make It Here uit tot het beste van de 00’s.

Tot zover deze korte geschiedenisles. Hoogste tijd voor muziek:

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Beck James McMurtry Steve Earle

Jacob Thomas Jr. en een gitaar
Gepubliceerd 16/12/2014 door

Jacob Thomas Jr. en een gitaar

Geboren en getogen in Louisiana. Dan zal er wel een flinke dosis jazz, soul en blazers in je muziek zitten. Niets is echter minder waar, Jacob Thomas Jr klinkt alsof hij uit Nashville komt. (En laat hij daar nu ook wonen.) Gewapend met akoestische gitaar en een stem die af en toe door merg en been gaat maakt hij prachtige country/americana liedjes.

Zijn debuutplaat, Original Sin is nu een paar maandjes uit. Leuke titel trouwens: op zaterdagavond deed Jacob alles wat god verboden heeft, op zondag ging hij naar de kerk en maakte hij er muziek. De kerk heeft hij inmiddels achter zich gelaten. Net als zijn vrouw. Daarvoor in de plaats kwam een enkele reis Nashville. Z’n vrouw kenden we niet, maar die verhuizing was wat ons betreft een goede keus. Zeker voor iemand die klinkt als een niet-mainstream Jake Bugg en het talent van Dylan bezit.

Naast twee covers (luister eens naar Fleetwood Macs Go Your Own Way), vinden we negen zelfgeschreven nummers op Original Sin. Daarover zegt hij: “When I’m in Nashville I wake up in the morning, have a cup of coffee, turn on SportsCenter, smoke weed and just pick up a guitar — just hold it. Really that’s enough. SportsCenter will finish and then I’ll just start practicing. Usually by then, the weed has set in but because I drank coffee I don’t feel lazy. I have an energy boost, but my mind is just thinking creatively.”

Hoe dan ook, het resultaat is prachtig. Hij is alleen gewapend met akoestische gitaar en de liedjes op zijn plaat zijn one-takers die bij de eerste poging meteen op band zijn gezet. Respect. Het talent druipt er dus vanaf. Luister maar eens naar single Skin & Bones. Als je dat gedaan hebt, ga dan door met prachtnummers Bored With You en Justine.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Jacob Thomas Jr Jake Bugg