Gobsmag Posts

Moeten we de Amerikaanse muzikant Dylan LeBlanc nog eens voorstellen? Na al die jaren? Oké, kort dan even:

  • Geweldig debuutplaat op 20 jarige leeftijd in 2010, iets mindere opvolger in 2012;
  • Supportshows voor Bruce Springsteen, First Aid Kit, The Drive By Truckers en Alabama Shakes;
  • Breakdown: teveel druk, teveel drank, te weinig zelfvertrouwen;
  • Verhuizen naar Nashville en prima comeback plaat uitgebracht (2016)

7 juni verschijnt de vierde plaat van herboren LeBlanc: Renegade. De sterke titeltrack is al vrijgegeven en doet denken aan Tom Petty én Alberta Cross (die ook weer terug zijn – check  We Lose Each Other). LeBlanc nam de track op met z’n vaste begeleidingsband The Pollies en producer Dave Cobb (oa Jason Isbell). Aan Rolling Stone vertelde LeBlanc over ‘Renegade’:

“I wanted to write the same type of songs that matched the atmosphere the band and I were bringing live. So, I started with ‘Renegade, which was fitting since I felt myself going in a new, more intense direction with this record.”

U bent weer bij.

Nieuwe muziek

De opvallende luisteraar zal namen als Nathan Bell en Craig Finn wel kennen. Verhalende muziek dus. In dat rijtje past Brad Armstrong moeiteloos. Bijvoorbeeld met liedje Brother Ford. Nee, de track staat nog niet op een plaat, maar die komt vast snel.

Nieuwe muziek

Vrijdag komt het debuutep’tje van de Zwitserse muzikant Dean Alamo uit. Kenden wij ook niet, maar gelukkig gaan we op een maandagavond nog wel eens door onze mailbox heen. Het titelloze albumpje is geproduceerd door Daughter gitarist Igor Haefeli en bevat zes liedjes die van trippop richting The National gaan (en weer terug). Eerste single The Calling komt langzaam op gang, maar vanaf 1:40 wordt het heel fijn als de toeters mee gaan doen.

Nieuwe muziek

Vier jaar hebben we er op moeten wachten, maar er komt een nieuw album aan van Port of Call, het prachtige solo-project van Pieter van Vliet. Negen liedjes heeft hij een half jaar geleden in Den Haag opgenomen. Negen liedjes die het album Clear Memories vormen en volgens Pieter over “de mooie dingen in het leven” gaan. Eerste (prachtige) voorproefje heet niet voor niets ‘The Party‘. Iets literairder:

Clear Memories is een werk over de noodzakelijkheid van dat wat ten alle tijden is; het contrast tussen de heerlijke, verzachtende droom en de botte werkelijkheid; Spinoza vs. Pessoa!

Clear Memories is ook een album dat waarschijnlijk het beste klinkt vanaf vinyl. En zo’n eentje die je in je platenkast wilt uitstallen, want: prachtig artwork. Help Pieter dat even te realiseren door ‘m te steunen in z’n crowdfunding. Wees ook een superheld.

Nieuwe muziek


We houden van goede koffie. En sinds deze week ook van de band met dezelfde naam. Neem nou liedje Erica Dos. Is dat mooi, of mooi? De melancholie druipt ervan af. Geen ingewikkelde toeters en bellen, gewoon een Local Natives / Lost in the Trees achtige stem en gaan met die koffie! Een album is er nog niet, helaas. Dan Erica Dos maar op repeat.

Nieuwe muziek

Zo heel af en toe denken we terug aan die onbezorgde tijd. Lang geleden. Maar zo onbezorgd vonden we het toen helemaal niet. Muziek hield ons op de been tijdens die marginale vraagstukken die heel belangrijk leken. Die typische sound van toen redde ons tijdens stupide verwikkelingen die groter dan het leven leken. Dan klonk het somber en toch ook troostend op die kleine slaapkamer. Dan klonk het een beetje zoals Baby Teeth van Deal Casino (waar we lang geleden al eens over schreven); het is een zojuist verschenen demoversie van het nummer dat staat op album LLC.

Nieuwe muziek


En Tell Me Nice is hun debuutsingle. Catchy as fuck, wat ons betreft. First Aid Kit meets Broken Bells, bijvoorbeeld. Woven Hollow is in ieder geval een bijzonder fijne combinatie. Op naar meer!

Nieuwe muziek

Want Wooze heeft groovende riffs (van kosmische proporties) en zoete deuntjes (van goddelijke aard). En als we al die onzin achterwege laten heb je gewoon een heel lekker nummer zoals I’ll Have What She’s Having. Het komt op het nieuwe EP-tje van dit synth-pop duo uit Brixton.

‘This song is about the grass being greener on the other side from the perspective of someone standing on a circle.’ Theo en Jamie hebben het vaker over keuzes van alle dag in deze moderne tijden. Ze scheppen er een genoegen in om grappig en slim sociale verwachtingen en culturele standaarden aan de kaak te stellen in hun muziek. Maar daar hebben we zo direct geen voorbeeld van.

We wachten gewoon op het EP-tje. Met songtitles als Zeus’ Masseuse en Cousin Paul From Paddington kan het nauwelijks tegenvallen. En anders nemen we gewoon nog een keer wat Wooze ons eerder gegeven heeft.

Nieuwe muziek