Auteur: <span>Bas</span>

We sluiten deze herfst-week af met iets zomers, dat is wel het minste dat we kunnen doen, nietwaar? Ironisch dan dat deze gasten uit het land van de eeuwige mist en regen komen. Jawel, Ierland. We hebben het over The Young Folk.

“One of the most promising Irish bands for decades”. Daar kun je best mee thuiskomen. De band heeft gewoon iets. Niet dat het genre zo uniek is. The Young Folk maakt namelijk een knappe mix van Mumford & Sons, Villagers en Noah and the Whale. En die mix is verrassend catchy, vinden wij.

Op basis van hun debuutalbum, The Little Battle (2014) stonden ze al op SXSW, in Vicar Street en scoorden ze een sync onder een reclame voor Jameson Whiskey. Ierser kun je het niet krijgen. Als we je één track van dat debuutalbum aan zouden moeten raden, en dat moeten we, dan is dat zonder twijfel Way Home. Waarom? Zie alinea 1: ZOMER!!!

Nieuwe muziek

Geboren en getogen in Louisiana. Dan zal er wel een flinke dosis jazz, soul en blazers in je muziek zitten. Niets is echter minder waar, Jacob Thomas Jr klinkt alsof hij uit Nashville komt. (En laat hij daar nu ook wonen.) Gewapend met akoestische gitaar en een stem die af en toe door merg en been gaat maakt hij prachtige country/americana liedjes.

Zijn debuutplaat, Original Sin is nu een paar maandjes uit. Leuke titel trouwens: op zaterdagavond deed Jacob alles wat god verboden heeft, op zondag ging hij naar de kerk en maakte hij er muziek. De kerk heeft hij inmiddels achter zich gelaten. Net als zijn vrouw. Daarvoor in de plaats kwam een enkele reis Nashville. Z’n vrouw kenden we niet, maar die verhuizing was wat ons betreft een goede keus. Zeker voor iemand die klinkt als een niet-mainstream Jake Bugg en het talent van Dylan bezit.

Naast twee covers (luister eens naar Fleetwood Macs Go Your Own Way), vinden we negen zelfgeschreven nummers op Original Sin. Daarover zegt hij: “When I’m in Nashville I wake up in the morning, have a cup of coffee, turn on SportsCenter, smoke weed and just pick up a guitar — just hold it. Really that’s enough. SportsCenter will finish and then I’ll just start practicing. Usually by then, the weed has set in but because I drank coffee I don’t feel lazy. I have an energy boost, but my mind is just thinking creatively.”

Hoe dan ook, het resultaat is prachtig. Hij is alleen gewapend met akoestische gitaar en de liedjes op zijn plaat zijn one-takers die bij de eerste poging meteen op band zijn gezet. Respect. Het talent druipt er dus vanaf. Luister maar eens naar single Skin & Bones. Als je dat gedaan hebt, ga dan door met prachtnummers Bored With You en Justine.

Nieuwe muziek

Het is geen geheim dat België vele, vele, muzikale pareltjes herbergt. In dat kader willen we het vandaag eens hebben over The Salesman Who. Afkomstig uit Gent en trotse vader van de onlangs uitgebrachte debuutplaat Who Are I, What Am You. Een prachtige titel, dachten wij zo.

Wat je kan verwachten? Nou, dit:

“Intimistische maar intense liedjes, van akoestische houtachtige klanken tot robuuste gitaren, gewoven rond een ongeschaafde stem. Snedigheid komt ten tonele in lyrics en plots opduikende monofone synths.”

Zo, beter hadden wij het niet kunnen verwoorden. Nog maar een quote dan, om het af te leren:

“Een iets ruwere Bonnie Prince Billy met een Editors keelstem in de sfeer van Tindersticks.”

Het was een lastige keuze, maar uiteindelijk belandt liedje A Size To What Is Right op ons scorebord. Andere kanshebbers waren prachtliedjes titeltrack en Trouble Leads to Major Land.

Ons advies: draai die plaat deze week nog grijs en neem hem op in je Gobsmag jaarlijstje. Koop dan meteen ook even de fijne special edition, inclusief bierviltje met downloadcode (om ergens op kot achter te laten). Wat blijft het toch een fantastisch volk.

Nieuwe muziek

We sluiten de week af met Woodlock. Woodlock is het verhaal van drie gasten uit Australia die nog niet zo heel lang geleden een caravan kochten en langs de oostkust van hun geliefde land trokken. Zoals dat wel vaker gaat (in zo ongeveer 1 op de 100.000 gevallen) leidde ‘busking’ tot een wat grotere aanhang en zelfs een heuse EP.

Deze EP, Lemons (2013) laat wat verschillende geluiden horen. Boy & Bear is een associatie die verder gaat dan het thuisland. Hitsingle Lemons heeft hier ook wel wat van weg en is gewoon catchy.

2014 was het jaar van hun eerste volledige album, Labour Of Love. Hier gaan ze verder met het verspreiden van fijne folkliedjes. Nog steeds erg catchy en wellicht nog wel meer Dotan. Dotan? Dan is toch geen naamwoord? Dat klopt. Maar het is wel waar de nieuwe liedjes ons aan doen denken. Het mooiste voorbeeld hiervan, en tevens een van de fijnste liedjes is The Garden.

Met de hitgevoeligheid zit het dus wel snor. Kwestie van tijd voordat Woodlock ook overseas aanslaat?

Nieuwe muziek

Mannen met gitaren zijn natuurlijk tof. Maar laten we ook de piano niet onderschatten. Benjamin Clementine, Tom Odell… We waren dan ook verheugd om te zien/horen dat Tor Miller de gitaar links laat liggen en achter de vleugel kruipt. Wat hij ons brengt zijn mooie liedjes over de liefde, gebracht door een ietwat rauwe, soulvolle stem.

“Hebben we weer een net iets zongebruinde singer-songwriter,” zul je zeggen. Ja, maar Tor Miller heeft de X-factor. Misschien niet de handigste term, maar wat we willen zeggen is dat Tor Miller anders is. Het gemak waarmee hij speelt en het feit dat hij al aardig wat buzz opbouwt op basis van één track. Die track heet Headlights en is sinds een week of twee ook op de NL-Spotify te vinden.

Schrijf deze naam maar op voor 2015. Dan volgt er ongetwijfeld een album (hij is getekend bij Glassnote, label van oa Chvrches en Daughter) en het zal ons niks verbazen als er een flinke dosis airplay zal volgen. Misschien al wel voor single Headlights.

Nieuwe muziek

Four boys making kinda pop music. Althans, dat zeggen de mannen van Hippo Campus over zichzelf. Nja, mannen. De gemiddelde leeftijd ligt op 19 jaar. Dat noemen wij jongetjes. Toch gaat het ze al lekker voor de wind. NME noemde ze een “buzz-band to watch'” en debuut-EP Bashful Creatures is net uit.

Een paar lekkere gitaren, redelijke hoge stem van frontjongen Jake Luppen en 6 tracks die ons doen denken aan iets dat het midden houdt tussen Bombay Bicycle Club, Vampire Weekend en Tokyo Police Club.

Mooie namen, horen we je denken. Maar die gasten zijn nog nat achter de oren. Heb je gelijk in. De jeugdigheid hoor je ook best terug. Maar hey, doet ons denken aan de tijd dat we zelf nog maar net scooter mochten rijden en alcohol drinken (niet tegelijkertijd hoor, wij zijn brave gasten).

Kortom, Hippo Campus zou best wel eens een band kunnen zijn om in de gaten te houden. Dat zullen we dus voor je doen. Maar nu eerst: muziek! Little Grace is wat ons betreft een van de lekkerste nummers van het EP’tje. En laten de boys van Hippo Campus nou onlangs een live-versie hebben opgenomen in de studio van The Current:

Nieuwe muziek

Ibeyi, bestaand uit zusjes Naomi en Lisa-Kainde Diaz, afkomstig uit Frankrijk en trots deel uitmakend van de stal van XL Recordings (Adele, The XX, The Prodigy). Wat zoekwerk levert ons de woorden electronic doom soul duo op. Dus. Daar moeten we het dan maar mee doen.

Ibeyi gaat door het leven met 1 EP (Oya, 2014). Met name de titeltrack en het nummer ‘River‘  waarderen wij opperbest. Hip-hop, electronica, Engels, Frans, Yoruba (gesproken op Cuba) en natuurlijk een flinke dosis soul. Een album kan natuurlijk niet uitblijven. Dat vinden de zusjes ook. Uit is het nog niet, maar met Mama Says is er wel alvast een eerste track vooruit gestuurd. Minder electronica, meer soul en vooral een prachtige video. De vrouw die je ziet is de real life moeder van de zusjes Diaz. Kom maar door met die Oscar.

Als je het nou wat vind (waar we natuurlijk vanuit gaan), schrijf dan meteen even 9, 10, 11 april in je agenda. Op die dagen is Ibeyi te bewonderen in Paradiso (9 apil) en op Motel Mozaique (10 en 11 april). Dan sluiten we af met een leuk feitje: de vader van de tweeling was jarenlang gerespecteerd Cajon-speler van de Buena Vista Social Club. It runs in the family, zullen we maar zeggen.

Nieuwe muziek

Bobby Bazini, dat allitereert lekker. En dat niet alleen, de muziek die deze uit Quebec afkomstige jongeman maakt klinkt ook prima. Blue-eyed soul, een beetje in de traditie van iemand als Marc Broussard en Luca Sapio. Eind september bracht Bobby zijn tweede album Where I Belong uit.

Dat het wel goed zit met de soul-invloeden blijkt uit de lijst van muzikanten die meespeelden op de plaat. Wat te denken van Jack Ashford (drummer bij Motown-helden The Funk Brothers) en Booker T (je weet wel, van Green Onions).

Soms neigt de plaat wat teveel naar singer-songwriter. Wij veren echter weer op bij de soulvollere nummers. Luister bijvoorbeeld eens naar Where I Belong. En horen we Paolo Nutini in Cold Cold Heart? Prijsnummer is wat ons betreft echter Heavy Love, en dan met name de fijne one-taker die hij opnam en op zijn VEVO-kanaal gooide.

Nieuwe muziek