Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

De mist rondom Quiet Life (7.7)Quiet Life
Gepubliceerd 27/04/2016 door

De mist rondom Quiet Life (7.7)

Quiet Life, daar zouden we een moord voor doen op het Gobsmag HQ. Het is echter ook de naam van een meer dan fijne band uit Portland. We kwamen ze iets meer dan een jaar geleden tegen op SXSW en ze speelden toen voornamelijk tracks van Wild Pack, hun plaat uit 2013. Luister bijvoorbeeld eens naar het titelnummer. In de tussentijd brachten ze ook nog een EP’tje uit, met daarop o.a. een track met Jim James (My Morning Jacket) samen.

We vonden het dan ook tof om te ontdekken dat er met Foggy een nieuwe plaat is (geproduceerd door Scott McMicken van Dr. Dog). En hoe dat dan klinkt? Beter dan onze collega’s van The Daily Beast kunnen we het niet omschrijven: “The audio equivalent of a warm, hazy, sunlight-and-nostalgia-drenched photo of the best road trip you’ve ever had”. Verwacht ook wat Deep Dark Woods en van tijd tot tijd CSNY. De titeltrack zelf is overigens ook bedekt in een laagje mist. Dat klinkt raar, maar als je hem eens een slinger geeft dan snap je hopelijk wat we bedoelen.

Nieuwe muziek

Crosby Stills Nash Young David Crosby Neil Young Quiet Life Stephen Stills The Deep Dark Woods

Thuiskomen met Rob Klerkx and The Secret (8.2)Rob Klerkx
Gepubliceerd 26/04/2016 door

Thuiskomen met Rob Klerkx and The Secret (8.2)

Rob Klerkx is een drukbezet man. Hij drumt namelijk voor bands als MOKE en Paulusma. Ook gaat hij door het leven als trots lid van de Nashville Songwriters Association International. Wat dat precies betekent weten we niet, maar het klinkt indrukwekkend. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is maakt hij sinds 2006 ook muziek met een 6-koppige band, the Secret. Hun naam? Rob Klerkx and The Secret.

En het wordt nog drukker. Rob Klerkx and The Secret komen namelijk net uit de befaamde IJLand Studio in Amsterdam. Reden? Een live-plaat opnemen. In 1 sessie stonden ze erop, 10 tracks. En die tracks hebben ze gebundeld in het album Live At The IJLand Studio. Wij snappen waar deze naam vandaan komt.

We hadden een flinke dosis alt. country / americana verwacht. Niets is echter minder waar. We horen een hoop psychedelische gitaarmuziek. Een beetje zoals Ryley Walker en Israel Nash die ook zouden kunnen maken. Of Jonathan Wilson. Maar dan gewoon uit Amsterdam. Vind vandaag nog 10 minuut 24 in je agenda en kijk en luister maar eens naar het heerlijke Come Home. En als je dan nog 7.32 minuten over hebt, schakel dan door naar Virginia.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Israel Nash Jonathan Wilson Moke Rob Klerkx and The Secret Ryley Walker

Caveman komt er weer aan (7.8)
Gepubliceerd 25/04/2016 door

Caveman komt er weer aan (7.8)

Uit Brooklyn komt het heerlijke geluid van Caveman. Na het bescheiden succes van het titelloze debuut uit 2013 gaat de band in juni een grotere klap maken met opvolger Otero War. Bewijsmateriaal vinden we in de eerder vrijgegeven tracks Never Going Back, Human (allen in Spotify) en vooral in huidige single 80’s West.

Over de 80’s gesproken: in het bio’tje van de band worden de namen van Tears for Fears en The Human genoemd als hoorbare invloeden voor het gedeelte in hun sound dat ze omschrijven als “the soaring emotional drama”. Daarbij droppen ze ook Wilco en Springsteen, wat ons natuurlijk dan ook al snel een hedendaagse naam als referentie doet droppen: The War On Drugs. En hey, hore we ook een beetje Band of Horses?

Hoe dan ook, Caveman is lekker bezig. Nog snel even een gratis tip: kijk deze akoestische uitvoering van 80 West – zie je dat het ook werkt zonder die laag synthesizers en wordt het goed duidelijk dat deze gasten wel weten hoe je een liedje schrijft.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Band Of Horses Caveman The War On Drugs

Laura Gibson en alles stort in (7.7)
Gepubliceerd 22/04/2016 door

Laura Gibson en alles stort in (7.7)

Op 26 maart 2015 stortte de flat van Laura Gibson in. Gasexplosie. Twee doden en veel mensen dakloos. Laura wist gelukkig op tijd te ontkomen, ongeschonden en al. Dat deze schokkende gebeurtenis een plek zou vinden op een nieuwe plaat was onvermijdelijk. Empire Builder is die plaat.

Op de website van de platenmaatschappij lezen we: “Empire Builder grapples with independence, womanhood, solitude, connection and aloneness. Amidst trauma, loss and recovery, she rediscovered songwriting as a means of understanding her own life and choices.”

Op Empire Builder kreeg Gibson hulp van een aantal bevriende muzikanten, zoals Dave Depper (Death Cab for Cutie, Menomena), Dan Hunt (Neko Case), Peter Broderick en Nate Query (the Decemberists). Het resultaat is een geweldige plaat.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Anna Calvi Laura Gibson Marissa Nadler

Terugkijken met Astral Cloud Ashes (7.7)
Gepubliceerd 21/04/2016 door

Terugkijken met Astral Cloud Ashes (7.7)

Astral Cloud Ashes is vooral Antony Walker, een creatieve songwriter uit New Jersey met een voorliefde voor ‘verborgen aspecten van de werkelijkheid’ (het astrale vlak) en het al dan niet bestaan van andere dimensies. Genoeg om af te haken, zou je denken. Maar Flashback is verdraaid fijn, Death Cab For Cutie-achtig, met een fikse jaren ’90 sound.

‘I very much liked Astral Cloud Ashes,’ zei Tom Robinson (die van die Crew) op BBC 6. Dat is toch een lekkere binnenkomer voor een nieuw bandje. En Tom zei dat over het eerste, ook niet slechte, singletje Too Close To The Noise Floor. Maar dat nummer vliegt nog van de ene naar de andere kosmos, iets wat in Flashback succesvol vermeden worden. Sterker nog; voor een esoterisch project is Flashback verrassend ‘down to earth’.

‘A reflective song which follows a stream of thoughts which arose while walking,’ zegt Antony er zelf over. En ene Claire zegt op een blog; ‘it’s the band’s view on modern life as a whole. Themes include, love, acceptance and being trapped in our daily routines.’ Precies. Mooi.

Dient er verder nog wat besproken te worden? Het artwork van Astral Cloud Ashes misschien. Daar zou je namelijk over kunnen twisten, maar echt nodig is dat niet. En dat praatzingen? Daar houden we al van sinds Spinvis. (Of eigenlijk al sinds Dire Straits.)

Nieuwe muziek

Ben Gibbard Cloud Ashes Death Cab For Cutie Mark Kozelek Sun Kil Moon

Søren Juul, Denemarken en indianen (8.2)
Gepubliceerd 20/04/2016 door

Søren Juul, Denemarken en indianen (8.2)

De Deen Søren Juul maakte in 2013 een klein beetje furore onder de naam Indians. Debuutplaat Somewhere Else werd uitgebracht door Beggars/4AD (je weet wel, van o.a. Bon Iver en The National) en kon op lovende woorden rekenen van partijen als Pitchfork en Consequence of Sound. Maar omdat Indians maar een vage artiestennaam is (of om een andere reden) besloot Søren Juul om onder zijn eigen naam, Søren Juul dus, maar weer wat nieuws uit te brengen.

Dat nieuws is inmiddels tastbaar in de vorm van twee liedjes. Ambitions en Dear Child. Prachtige liedjes die vergelijkingen met Bon Iver (Søren Juul zou de Deense Bon Iver zijn) best wel rechtvaardigen. Op 17 juni moet het album This Moment verschijnen. Wederom op 4AD. Kwaliteit gegarandeerd dus. Althans, dat is onze bescheiden mening. Geloof je ons niet? Luister dan eens naar Dear Child. En als je het nou tof vindt, dan kun je in mei meteen een van de vier concerten bezoeken die hij in ons land geeft. Wie weet kom je ons hier wel tegen en kun je ons op een biertje trakteren (of niet).

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bon Iver Søren Juul

Surfen met Carnival Youth (8.0)
Gepubliceerd 19/04/2016 door

Surfen met Carnival Youth (8.0)

Het was natuurlijk al sinds december 2014 je favoriete band uit Letland, maar dankzij de recente release van Propeller ben je nu helemaal gevallen voor Carnival Youth. Zo ging het tenminste bij ons, na het horen van de vreselijk fijne single ‘Surf‘.

Europees gezien heeft Carnaval Youth al wat borders gebroken: begin 2016 ontvingen ze een EBBA award voor het internationale succes van hun eerste release, de prima plaat No Clouds Allowed. Stonden ze ineens in Groningen op een podium met Jools Holland en negen andere EBBA winnaars van dat jaar, zoals Aurora, SOAK, Kovacs en Oscar & The Wolf (en het publiek koos Carnival Youth uit dat rijtje ook nog eens al favoriete winnaar – nog een prijs).

En dan moet je door. En is de “altijd lastige tweede” ineens nog belangrijker. Voor de buitenwacht dan, want als je dat nieuwe album Propeller een draaibeurt geeft, hoor je meteen dat Carnival Youth nog beter is geworden in het schrijven van wat ze zelf “indie-hits you can’t get rid of” noemen. Ja, dit kan weleens je favoriete zomerfestivalband worden.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Bombay Bicycle Club Carnival Youth Noah and the Whale

De dag doorkomen met Har Mar Superstar (7.8)
Gepubliceerd 18/04/2016 door

De dag doorkomen met Har Mar Superstar (7.8)

“How Did I Get Through The Day.” Dat vraagt Har Mar Superstar zich sinds kort af. Althans, als we de titel van een van de tracks van hun nieuwe plaat, Best Summer Ever, mogen geloven. Op die plaat horen we Sean Tillman van tijd tot tijd Motown-vibes de ruimte inslingeren.

Maar dat is niet alles. Wat we lezen; “True to his album’s vision, Tillmann romps through ’50s bubblegum pop, ’60s soul, and retro synth-pop, all while managing to put his own lo-fi, vocal-forward spin on each style. The record sounds surprisingly cohesive despite these wandering influences and curiosities, and the endeavor finds Tillmann’s voice sounding deeper, rawer, and more vulnerable than ever.”

Een muzikale duizendpoot, zo u wilt.

How Did I Get Through The Day daarentegen is gewoon een heel klein, prachtig liedje. Zo eentje die in je hoofd gaat zitten. En als je je ogen dicht doet dan zou je je zelfs een versie van Otis Redding voor kunnen stellen. Wij in ieder geval wel. Jij ook?

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Har Mar Superstar Otis Redding