Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

Een voorliefde voor het platteland van Canada, Alberta om precies te zijn. Dat is waar de band van vandaag haar naam aan te danken heeft. Juist: The Rural Alberta Advantage. Derde studio-album Mended With Gold is nu een maandje verkrijgbaar en single Runners in the Night is onze favoriet.

Debuutplaat Hometowns werd in 2009 vol enthousiasme onthaald en vergeleken met Neutral Milk Hotel. Een echte zomerplaat, check liedje Rush Apart maar eens.

Opvolger Departing en het nieuwe Mended With Gold zijn wat donkerder. Liedje Runners in the Night is daarvan een prima voorbeeld. Nog steeds horen we Neutral Milk Hotel, maar de liedjes zou ook niet misstaan bij onze Belgische vriend Admiral Freebee en The Tallest Man On Earth.

Vooruit, de gitaarpartij waar de track mee opent zou zo van Dire Straits kunnen zijn. Laten we het inspiratie noemen. Kudo’s overigens ook voor drummer Paul Banwatt die een stempel drukt op vrijwel elke track. The Rural Alberta Advantage zit gewoon prima in elkaar dus.

Tipje: op 27 november staat The Rural Alberta Advantage in de bovenzaal van Paradiso. Wij weten het wel.

Nieuwe muziek

Vandaag op het scorebord: de heftige muziek van het Britse The Heavy. Het kan natuurlijk zijn dat deze band al op je radar staat. Zeker na de twee heerlijke album Great Vengeance and Furious Fire (2007) en The House that Dirt Built (2009). De albums staan vol met vuige, dansbare tonen. Met name de vocalen van Kelvin Swaby laten je niet snel los. Wat te denken van tracks als How You Like Me Now en Short Chance Hero.

De laatste langspeler dateert alweer uit 2012. The Glorious Dead met daarop de kneiter What Makes a Good Man? Goed nieuws voor de fans van The Heavy (of van James Brown, garagerock, Black Keys en Parliament). De kneiter van een knoeperd die we hierboven al aanhaalden (How You Like Me Now) is door Raffertie (die ons overigens niet bekend is) bewerkt tot een minimalistische, retro remix. En die willen we je natuurlijk niet onthouden.

Nieuwe muziek

The Districts is een prachtband uit Lititz, Pennsylvania. “We write honest music and we are passionate about doing so”. Tot zover de biografie. Over naar de discografie. De band heeft inmiddels een eerste langspeler (Telephone, 2013) en vervolg EP (The Districts EP, 2014) uit. Beiden op het befaamde Fat Possum label (Al Green, Band of Horses, Dinosaur Jr, om er maar een paar te noemen).

The Districts dus. Passen prima in een rijtje met White Denim en The Lumineers. Van indierock tot bluesy folk. Centraal staan bijna altijd de elektrische gitaren die, gecombineerd met een wat ongepolijste stem en catchiness, niet zouden misstaan in de grotere poptempels.

Een eerste gebeurtenis om onze uitspraak kracht bij te zetten was hun boeking op SXSW 2014. Vooruit, niet alleen de boeking, er werd meteen een live EP opgenomen in de hospitality tent van Spotify. Niet veel later volgde de BBC, die de band uitnodigde in de beroemde Maida Vale Studios in London voor een sessie. Deze sessie is sinds begin deze maand beschikbaar in de vorm van een nieuwe live EP, The BBC Sessions.

Wat ons betreft ga je nu als de wiedeweerga de track Long Distance een slinger. Dan snap je ook meteen waarom we denken dat The Districts hoge ogen gaat gooien.

Nieuwe muziek

Vorige week tipten we je al de band City Reign uit Manchester, deze week doen we er nog eentje uit die prachtige muziekstad: The Slow Show. Met Dresden hebben ze een wonderschone single uit.

Ze omschrijven hun eigen sound als “American folk rock but with a distinctive Northern English touch” en dat is spot on. En wij horen The National, heel erg zelfs, bijvoorbeeld in het prachtliedje God Only Knows van het mooie Brother EP’tje uit 2012. En die bandnaam, komt die van een van onze favoriete liedjes van The National?

Hoe dan ook, zelf gooien ze ook nog “classic artists like Neil Young, Tom Waits & Bob Dylan” in de grote blender van eeuwige inspiratie. Mag allemaal, het resultaat is even schitterend.

In het thuisland rolt het balletje sinds dat EP’tje van twee jaar geleden al een klein beetje in de goede richting. Zo mocht The Slow Show op BBC Radio 2 het voorprogramma van Elbow doen tijdens het radioprogramma In Session show. Presentatrice Jo Whiley sloeg met twee woorden de spijker op z’n kop: “Just beautiful.”

Mooi dan ook om te horen dat The Slow Show gisteren bevestigd werd voor het Eurosonic / Noorderslag festival in januari. Langzaam maar zeker gaat het dan eindelijk voor ze gebeuren.

Nieuwe muziek

Vandaag gaan we het hebben over disco! Je weet wel, Bee Gees, Earth, Wind & Fire en Donna Summer. Met name die laatste is interessant. Waarom? De dochter van Donna Summer, Amanda Sudano, vormt met Abner Ramirez het duo Johnnyswim. En laat Johnnyswim nou vandaag op ons scorebord staan.

Tot zover de disco. Johnnyswim maakt namelijk iets dat we (bij vlagen) vrolijke folkpop kunnen noemen. Typisch lente (lente, Summer – heb je hem?).

Johnnyswim ontstond in Nashville, in 2005. Inmiddels zijn we 3 EP’s verder en ligt het debuutalbum Diamonds nu in de winkel. Op dat debuutalbum staan 12 liedjes die zich op termijn prima mee laten zingen. Diep is het niet altijd: “We’re the fire, from the sun / We’re the light when the day is done / We are the brave, we are the chosen ones / We the diamonds, diamonds / Rising about the dust.” Maar ach, vrolijk worden we er wel van. Dit kunnen we het beste illustreren door de track Home. Niets mis mee, toch? En er zit zelfs een mondharmonica in!

Het klikte overigens niet alleen muzikaal, het stel is tegenwoordig zelfs getrouwd. Sluiten we toch weer af met Donna Summer en haar hit I Feel Love.

Nieuwe muziek

In 2010 was ze de zangeres van het succesvolle Groove Armada, inmiddels gaat ze al een tijdje solo: Rebecca Jones a.k.a. Saint Saviour. Volgende week brengt ze met In The Seams een nieuw album uit en single Let It Go is wonderschoon.

In The Seams is geproduceerd door Bill Ryder Jones, voormalig gitarist van The Coral. Hij heeft de opvolger van solo debuut Union (2012) een nieuwe richting ingestuurd. De electro-pop is ingeruild voor dromerige, verdrietige piano-liedjes.

Een belangrijke rol is weggelegd voor het Manchester Camerata Orchestra, dat met hun strijkers elke steen kippenvel kan geven. Of zoals ze bij de buren van Quietus zeggen: “…something that hangs so beautiful and heavy, that it’ll crush you like a planet falling.”

Gelukkig gaat dit weekend de wintertijd in.

I’m a sinner cos I’m led by vanity
Someone come and save my soul
Say the word and I will take you down with me
Somewhere we can both grow old

Nieuwe muziek

Manchester: sinds jaar en dag de stad van de beter gitaarbands. We noemen er nu gewoon heel snel drie uit ons hoofd: Joy Division, The Smiths en Oasis. Nog lang niet van die orde, maar al wel heel tof: City Reign.

Uw Gobsmag-redacteur, een onvervalste Britpopliefhebber, houdt het viertal al een tijdje in de gaten. Het was debuutsingle Making Plans die de radar aanzette in 2010. Een EP’tje volgde in 2011 (Numbers For Street Names) en twee jaar later met Another Step de eerste langspeler. En dat alles in eigen beheer. Indie is in dit geval dus écht independent. Kun je alleen maar respect voor hebben.

Waar het vroegere werk zowel qua opnamegeluid en songkwaliteit charmant rammelt, zijn de dit jaar verschenen singles When You Got It All en Disappear zonder twijfel het beste wat de band ooit gemaakt heeft. Nog altijd zonder platenmaatschappij, maar lerend van elke dag in de studio en goed kijkend naar hun voorbeelden wil City Reign maar één ding en dat is beter worden. Elk nieuwe liedje moet het beste zijn wat ze ooit hebben gemaakt. En het lijkt te werken. Want niet alleen Gobsmag is enthousiast, ook BBC Radio 6 draait inmiddels regelmatig een liedje van City Reign. Hoogste tijd om aan te haken, mensen.

Nieuwe muziek

Gospel, soul, R&B; het lijkt ook steeds populairder te worden om deze retro sound terug te brengen in de hedendaagse muziek. Soms met succes, meestal een slap aftreksel van vervlogen tijden.

Maar a change is coming! We stellen je graag voor aan Leon Bridges, 25 jaar oud en afkomstig uit Dallas / Forth Worth, Texas. Je leest het goed, 25 jaar. Onthoud dat even voor als je zometeen zijn tracks aanzet. Leon Bridges is het levende bewijs dat gospel en soul prima plaats kunnen hebben in 2014.

Prima? Understatement! Leon Bridges heeft slechts twee tracks uitgebracht, maar man, wat zijn die heerlijk. De tracks doen ons denken aan een jonge Sam Cooke, vintage versterkers en mensen met hoeden in een stijlvol ingerichte club. Tipje van ons: Better Man en Coming Home zijn te downloaden op zijn Soundcloud-pagina.

Leon Bridges werd overigens, per toeval, ontdekt door de drummer van White Denim (je weet wel, die te gekke band uit Austin). Hij hoorde hem zingen, wist dat hij goud in handen had en dook de studio in. Nu maar wachten op EP’s, albums en tours. We gaan nog een hoop horen van deze man.

Nieuwe muziek