Gobsmag Posts

Adeline Hotel vindt het wel prima (7.7)
Gepubliceerd 27/06/2016 door

Adeline Hotel vindt het wel prima (7.7)

Adeline Hotel, uit Brooklyn, is het project van singer/songwriter Daniel Knishkowy. Begin mei verscheen met It’s Alright, Just The Same een nieuwe plaat, geproduceerd door een muzikant die zelf ook mooi dingen doet en het ontdekken waard is: Will Straton.

It’s Alright, Just The Same is een prachtig album, vol melancholie en zielige overpeinzingen. Herfstig, zou je het kunnen noemen. Maar het is zo goed, dat het in de zomer ook prima werkt.

Een single is er niet; Adeline Hotel lijkt zich niet echt bezig te houden met dat soort commerciële trucjes. Geeft ons wel de kans om de cynische en langzaam opbouwende -wacht op die piano- albumopener Oh Well erop te knallen. Al was het alleen al vanwege de tekst:

When you move somewhere, you can be anyone else
But I’ll probably just be myself
Oh well


Nieuwe muziek

Adeline Hotel Nick Drake Wilco

Gepubliceerd 24/06/2016 door

Trentemøller is terug (8.0)

Bekijk deze video op YouTube.

Fijn nieuws nog even op deze vrijdagmiddag: in september verschijnt met Fixion een nieuwe plaat van het Deense Trentemøller. Hier op Gobsmag vandaag al de Nederlandse primeur van eerste single River In Me:

De vocalen op River In Me zijn van Jehnny Beth, zangeres van Savages. Trentemøller over deze spannende samenwerking:

I’ve been a huge Savages fan since their debut record. I met their producer Johnny Hostile at a festival in Paris and ended up inviting him to support us on our tour. Jehnny actually tagged along for some of the dates. Afterwards, he dropped me a line and asked me to mix the next Savages record ‘Adore Life’. Myself, Johnny and Jehnny built a real friendship in the process so it felt right to ask her to sing on a few of the songs. She has this really intense and unique voice and it ended up being really challenging, and fun, to take that voice out of the Savages’ universe and into mine.

Nieuwe plaat Fixion borduurt muzikaal voort op voorganger Lost uit 2013, waarmee Trentemøller op succesvolle wijze erin slaagde de live-ervaring met voltallige band vast te leggen. #zinin

Nieuwe muziek

Savages Trentmoller

Wymond Miles in tweeën (7.9)
Gepubliceerd 24/06/2016 door

Wymond Miles in tweeën (7.9)

Toch zeker één redactielid van Gobsmag is een ‘sucker’ voor The Fresh & Onlys. En dat bracht hem op het spoor van Wymond Miles, de gitarist van die band. In augustus brengt Wymond zijn derde soloalbum uit; Call By Night. De eerste single daarvan is donkerder, grootser, theatraler en dieper dan The Fresh & Onlys ooit is geweest.

Wymond jammert in Divided In Two hartstochtelijk over donderende drums en vet aangeslagen snaren. Het klinkt zwaar. Het is ook zwaar. Want dit lied “considers dignity, class, honor, and father-son relationships through the devastating lens of PTSD.” Wymond worstelt en doet dat ook op de rest van het album. Het gaat namelijk over vaderschap, privacy, geweld en verdwenen romantiek.

Moet het dan altijd zo zwaarmoedig? Nou nee. Maar liever wel. En we hebben ook nog wat triviaals; het kapsel van Wymond. Er zijn meisjes in shampoo-reclames die jaloers zijn op zo’n coupe. Die weelderige haardos kreeg zelfs een eigen Twitter-account. Kijk maar eens. Of nee, luister eerst!


Nieuwe muziek

Echo & The Bunnymen Suede Wymond Miles

Nieuwe hoogtes voor Linying (7.7)
Gepubliceerd 23/06/2016 door

Nieuwe hoogtes voor Linying (7.7)

Electropop uit Singapore: normaal gesproken niet meteen iets waar je ons wakker voor kan maken, maar meisje Linying doet ons wel degelijk de oren spitsen. Reden: haar tweede single: Alpine.

Het is de opvolger van het heel mooie Sticky Leaves, dat tot ver over de landsgrenzen reikte met veel streams in Amerika en Engeland (inmiddels staat de teller op 1 miljoen). Was niet meteen haar eerste succes: in 2014 was Linying al te horen op Eagle Eyes van Belgische “hit dj” Lost Frequencies en kun je haar PRACHTIGE stem ook horen op deep house tracks van hippe labels Spinnin’ Records en Armada.

Maar nu is het dus tijd om in haar eentje door te breken in de popmuziek. Of zoals ze het zelf zegt op haar Facebook-pagina:

[Linying] is now breaking into the indie-alternative consciousness with her brand of moving lyricism and vivid music production in songs that reveal a stark emotional perspective through elements of indie-folk, electronica, lo-fi and alt-rock.

Juist. Gewoon zelf even luisteren.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Linying London Grammar Lucy Rose

Hanni El Khatib is verlamd (8.0)
Gepubliceerd 22/06/2016 door

Hanni El Khatib is verlamd (8.0)

Ruim vijf jaar brengt de in San Francisco geboren singer/songwriter en multi-instrumentalist Hanni El Khatib al fijne platen uit. Nieuwste in het rijtje is de onlangs verschenen EP Savage Times Vol. 2, opvolger van, je verzint het niet, het eerder dit jaar verschenen Savage Times Vol. 1. Liedje Paralyzed doet het bij ons heel goed.

Behalve de immer groeiende discografie van Hanni El Khatib, zou het ook kunnen dat je ‘m kent van de televisie. Z’n muziek vindt namelijk gretig aftrek bij de makers van hitseries als Suits, Californication, Hung, Luther en House. Dan weet je dus wel een bepaalde snaar te raken met je muziek.

Moet je meer weten? Gewoon luisteren, die handel.

Bekijk deze video op YouTube.

Nieuwe muziek

Hanni El Khatib

De lucht in met Hallam London (8.0)Hallam London
Gepubliceerd 21/06/2016 door

De lucht in met Hallam London (8.0)

“This is the first professionally mastered outing from Hallam’s collaboration with English poet / lyricist Ian Badcoe and is a homage to the wonderful David Bowie, who influenced both of them more deeply than they realised.” Zo begon de mail die we onlangs van Hallam London ontvingen. Onze eerste reactie: weer een Bowie-dingetje. Maar goed, wij luisteren.

Onze tweede reactie: damn, dat is een lekker nummertje! We horen zeker Bowie, maar ook wat Arctic Monkeys. Benieuwd naar die combinatie? Slinger dan het liedje To The Sky even aan. Oh, of we nog meer kunnen vertellen over Hallam London? Nou, ze komen uit Dresden (en dus niet uit Londen) en hebben een aantal jaar geleden een album uitgebracht waarop ze sonnetten van Shakespeare muzikaal vertalen. Best wel geinig.

Nieuwe muziek

Arctic Monkeys David Bowie Hallam London

Eli Paperboy Reed is weer thuis (7.8)Eli Paperboy Reed
Gepubliceerd 20/06/2016 door

Eli Paperboy Reed is weer thuis (7.8)

Eli Paperboy Reed is wellicht geen onbekende naam voor je. Zeker niet als je houdt van een flinke dosis dansbare soul. Alweer een aantal jaar geleden leverde hij twee meer dan prima albums af (Roll With You en Come and Get It). Zijn vorige plaat, Nights Like This, stelde hier nogal teleur. We vroegen ons ook weleens af of Eli Paperboy Reed the magic nog had.

Sinds twee weken hebben we daar het antwoord op: hij kan het nog! My Way Home is namelijk weer een ouderwets lekkere plaat. Dansbaar, rauw en de geest van Otis Redding is nooit ver weg. Een van de lekkerste nummers wat ons betreft is Cut Ya Down (ook bekend van Johnny Cash).

Net te laat voor de zomerfestivals, maar het zal ons niet verbazen wanneer Eli Paperboy Reed volgend jaar menig tent laat swingen.


Nieuwe muziek

Eli Paperboy Reed Otis Redding

De dream-pop-electronica-folk-post-rock van Plastic Mermaids (7.7)
Gepubliceerd 17/06/2016 door

De dream-pop-electronica-folk-post-rock van Plastic Mermaids (7.7)

Er is een plekje op aarde waar pop en indie heel dicht tegen elkaar aan schurken. Wij denken dat dat plekje op het eiland Wight ligt, want daar komt Plastic Mermaids vandaan. Liedje Alaska, van het onlangs verschenen EP-tje Everything Is Yellow And Yellow Is My Least Favourite Colour (uitstekende titel), is zo’n gekarteld stukje popmuziek. Op zich niets nieuws, maar wel verdraaid fijn.

De dream-pop-electronica-folk-post-rock van Plastic Mermaids wordt met zelfgebouwd apparatuur opgenomen in een zelfgebouwde studio op dat kleine eilandje voor de kust van Zuid-Engeland. Gitarist/producer Jamie Richards daarover:

(…) some stuff sets on fire. On more than one occasion I’ve gone to make a cup of tea only to return to a room full of smoke. I’m too far down the line to stop now though, and every time I plug something in and hear how great it sounds I’m reminded to persevere: I’m building myself the studio I could never afford, and I haven’t electrocuted myself. Yet.

Maar goed; dat heeft niet zoveel met de sound van Plastic Mermaids te maken. Daarvoor kun je ook beter luisteren dan lezen trouwens. Nog één ding; zou de titel van het derde EP-tje soms iets te maken hebben met het geel uit Lüschers kleurentest?


Nieuwe muziek

Cults Mercury Rev Neon Indian Plastic Mermaids