Gobsmag Posts

Nog even geduld en dan verschijnt met Dasein het tweede album van de uit Manchester afkomstige band City Reign. Na liedjes When You Got It All, Disappear en Sympathy is er nu het vierde voorproefje: Into The Night.

We volgen de lads al een paar jaar, en het is grappig hoe we bij elke nieuwe release zeggen dat ze alleen maar beter worden. Eind 2014 noemden we liedje Disappear “zonder twijfel het beste wat de band ooit gemaakt heeft” en die woorden willen we nu graag doorsturen naar Into The Night.

Wat meteen opvalt is de kwaliteit van de productie: het klinkt als een spreekwoordelijk klok. Een voorzichtig begin, met een gitaargeluid dat doet denken aan het donkere new wave werk van U2 omstreeks hun eerste plaat (1980). Daarna gaat de trein rijden en komen de Britpop en Amerikaanse powerpunk invloeden om de hoek kijken. Als aan het einde de koortjes erbij komen en zanger Chris Bull ook in overdrive gaat, weet je 100% zeker dat je met een goed liedje te maken hebt.

Dus ja, hou City Reign in de gaten, ze worden alleen maar beter.

Nieuwe muziek

Soms kan het zo simpel zijn. Dan luister je gewoon goed naar wat je omgeving je te bieden heeft en schrijf je in die stijl een puntgaaf, conventioneel popliedje. Zoals The Beatles dat ook ooit deden. Niet dat we deze jonge honden met The Beatles vergelijken. O nee. Laten we dat vooral niet doen (want dat slaat nergens op). Maar The Pooches gaan wel iets moois uitbrengen. Zeker weten.

De Schotse band (uit Glasgow dus) tekende onlangs een papiertje bij Lame-O Records uit Philadelphia. Bij dat label wordt binnenkort het EP-tje Heart Attack uitgebracht. Een debuut is het niet; in 2013 verscheen al ‘Smoochin’ with the Pooches’, 18 nummers, opgenomen na een succesvolle Kickstarter-campagne. Toen was het nog wat meer lo-fi, getuige ook het nummer ‘Reuben’ dat dan weer op een sampler van GoldMoldRecords staat.

Denk ook aan Squeeze, The Pastels (ook Glasgow) en Big Star. Iemand zei zelfs ‘Julian Casablancas fronting The Beach Boys’. Maar dat horen wij dan weer niet. Hoe dan ook; popmuziek in de puurste zin van het woord. Dat ligt ons wel.

Nieuwe muziek

Na het eerste voorproefje Come Alive, is hier met Pleasure Drive nu de allereerste echte single van Synthia, de aankomende nieuwe plaat van het Australische The Jezabels. En dat is niks anders dan goed nieuws.

The Jezabels debuteerde in 2011 met de sterke plaat Prisoner. Lovende recensies uit binnen- en buitenland waren niet aan te slepen en single Endless Summer gaf de band hun eerste top 40 hit. Ondertussen werd zangeres Hayley Mary (goeie naam) in de pers vergeleken met Kate Bush, Freddie Mercury en Cyndi Lauper. Opvolger The Brink (2014) was een aardige plaat, maar helaas iets minder opwindend dan dat sterke debuut. Al bracht het ze wel naar Glastonbury, dus wat zeur je dan.

En nu komt er met Synthia dus een derde aan. De platenmaatschappij omschrijft ‘m als volgt: “Synthia is a bold assertion of craft that sets this band apart in a world groaning with blokes doing their best impersonation of rock authenticity.” Emancipatie boemelebatie!

Afijn, de eerste twee voorproefjes beloven in ieder geval al veel goeds.


Nieuwe muziek

Je ogen dichtdoen en denken dat je naar Sam Cooke, of iets anders moois uit de ’60’s luistert: het is niet veel artiesten gegeven. James Hunter vormt hierop een uitzondering. Onder zijn eigen naam bracht hij al een paar prima soulvolle albums uit, om daar in 2013 als The James Hunter Six met Minute by Minute er nog maar eentje aan toe te voegen.

James timmert dus al een aantal jaren aan de weg. Dit leverde hem o.a. een Grammy-nominatie op en fans als Allen Toussaint, Van Morrison en Sharon Jones. Dan tel je dus mee. Dit leidde vervolgens dan ook tot een plekje op in de stal van Daptone Records, waar nieuwe plaat Hold On! uit zal komen. Een ietwat vreemde eend is hij daar wel. Niet zozeer vanwege zijn leeftijd (53), maar wel omdat hij een van de weinige blanke muzikanten op dit soul-label is. Hij bevindt zich dan ook in prima gezelschap, o.a. van Charles Bradley en Sharon Jones.

Als je nu nog niet overtuigd bent…


Nieuwe muziek

Charlie Cunningham verraste ons in 2014 met het fijne EP’tje Outside Things. Prijsnummer van die plaat was Lights Off. Daar was vervolgens absoluut geen sprake van. Zo was er een tour met Mighty Oaks, liefde van BBC en een vervolgplaat, Breather EP. Niet alleen de naam van de EP, ook meteen van onze lievelingstrack. Mocht je overigens een Spaans gitaartje ontdekken, dat kan prima klokken. Charlie woonde namelijk 2 jaar in Sevilla.

Alhoewel er dus nog niet mega-veel muziek is (8 nummers om precies te zijn), gaat het dus prima met Charlie. Afgelopen week stond hij nog in Groningen en deze week mag hij 2x een uitverkocht Carre warm maken voor Rodriquez. En onlangs schreef The 405 over de hem: “Charlie Cunningham isn’t in Mark Kozelek’s league just yet, but he certainly is a welcome additional to this overpopulated and often underwhelming genre.”

Niet super nieuw dus. Absoluut wel de moeite, naar onze bescheiden mening. De voortekenen voor een mooi jaar zijn er in ieder geval. Oh, hij deelt overigens ook het label (Butterfly Collectors) met Jeff Beadle, die hier al eerder voorbij kwam.


Nieuwe muziek

Kudre Haan gaat door het leven als Homesick Hank. Althans, dit is de naam van de band rondom deze Deen. Eind 2015 brachten ze met Beautiful Life een vierde album uit. En die naam is prima gekozen, want dit album staat vol met prachtige liedjes over het leven enzo. Nordicana, zoals ze het zelf noemen.

Het internet spreekt over gelijkingen met Tindersticks en Bonnie Prince Billy. Niet geheel toevallig speelt laatstgenoemde een partijtje mee op de plaat, op de track Leave It Behind. Het tofste nummer vinden wij Drink & Dial, met een haast Alabama Shakes-achtige vibe. De track Mexico geeft je echter een beter beeld bij het album. Althans, dat vinden wij.

Kortom, een prachtige plaat. Overigens ook eentje die niet zou misstaan in je platenkast. Die cover, mensen, die cover.


Nieuwe muziek

Sachi en Arthur rommelden maar wat. Totdat het eigenlijk best goed klonk. Toen begonnen ze een bandje, Joy Again, liepen ze rijzende ster Shamir tegen het lijf (die manager werd) en gooiden ze de eerste liedjes maar gelijk op single. En wat voor een single. Het wordt uitgebracht door Rough Trade. Op vinyl. 300 stuks. Dat zegt wel wat.

Arthur heeft een verhaal bij het sterke How You Feel: ‘It’s about my inability to speak to this girl I was infatuated with at the time, just after having broken up with someone who really manipulated me into an extremely dark place.’ Zware kost hoor. Maar dat valt eigenlijk alleen op als goed naar de tekst luistert.

I wonder if we’ll ever be
More than just my cloudy dream

De band uit New York (en/of omstreken) balanceert namelijk perfect op het slappe koord tussen verwaande indiepop en ongedwongen speelsheid. Dat hoor je ook aan de andere kant van het singletje; Looking Out For You

https://soundcloud.com/luckynumbermusic/joyagainlookingoutforyou klinkt als The Strokes in goede tijden (minus de banjo). Dat horen wij graag. Smaakt naar meer. Joy Again houden we in de gaten, ok?


Nieuwe muziek

Ja hoor, we hebben er weer eentje. Een liedje natuurlijk. Maar ook iemand die met vrij eenvoudige middelen (een gitaar en Garageband) op weg lijkt om naam te maken in de wondere muziekwereld. We hebben het over Isaac Gracie. De track Last Words staat hier al dagen op repeat.

Zoals dat zo vaak gaat, begint iets op Soundcloud. Binnen no-time had deze Engelsman tienduizenden hits te pakken. Niet veel later werd hij door Zane Low uitgeroepen tot World Record op Beats Radio. Tsja, dan weet je dat je goed bezig bent. Niet zo lang geleden verscheen Isaac Gracie ook in een lijstje van NME met artiesten om in 2016 in de gaten te houden. Gaan we voor je doen! Zodra er nieuws is over een EP of album hoor je van ons.

Dan nog even de sound. Wij denken aan Jeff Buckley met een heel klein beetje country. Nee, niet meteen wegzappen bij het woord country. Geloof ons, Isaac Gracie is echt een van de mooiste tracks die we de afgelopen tijd gehoord hebben. Overigens, hij had zomaar de broer van Kurt Cobain kunnen zijn, nietwaar?

Nieuwe muziek