Gobsmag Posts

Het is een mooi verhaal: Amerikaanse muzikant Nico Yaryan mag als drummer mee op de wereldtournee van goede vriend Hanni El Khatib. In Amsterdam ontmoet Yaryan een leuk meisje en ze worden verliefd. Hij stopt met de band en trekt bij haar in. Totdat hij ons land weer uit moet en terug naar Los Angeles verhuist. Daar werkt hij op een wietboerderij (jawel) en van het verdiende geld probeert hij zo vaak mogelijk terug te gaan naar Amsterdam.

Ondertussen schrijft Yaryan natuurlijk ook liedjes over zijn lange afstandsrelatie. Daar ben je immers muzikant voor. Over de sterke debuutsingle Just Tell Me vertelde hij onlangs tegen de collega’s van Stereogum het volgende:

I wrote this song when I was feeling strain in my long distance relationship, and I knew it had been too long between visits. I didn’t have the money to book a trip to Amsterdam where my girlfriend lived, and I was feeling selfish that I had chosen to live in LA to pursue my music. It takes a lot of work to maintain a relationship when someone lives on the other side of the planet, and I wasn’t being good about making our Skype dates on time, or being as present as I could have been. So this song is a sort of plea to her.

Of zoals Bloc Party al eens verzuchtte in een van hun überclassics: This modern love breaks me.


Nieuwe muziek

The Bros. Landreth. Dat klinkt als een illuster gangster-duo uit Chicago. Maar niets is minder waar. The Bros. Landreth is een vier-mans rock-formatie uit Canada. 2015 was het jaar dat hun debuutalbum (Let It Lie) het levenslicht zag. Maar de band is kennelijk on a roll, want er zijn ook alweer 2 nieuwe liedjes verschenen.

Nog even terug naar Let It Lie. Die plaat kreeg wereldwijd handen op elkaar. “Absolutely brilliant,” riep bijvoorbeeld BBC Radio 2. “Leave it to a group of Canadians to dish up some of the best Southern-style blues we wolfed down all weekend,” zegt Rolling Stone. Vergelijkingen waren er natuurlijk ook, waaronder Gov’t Mule, Little Feat en zelfs CCR en Allman Brothers Band.

Weer even terug naar de nieuwe tracks, want wij draaien nou eenmaal om actualiteit (ahum). Dat zijn Reelin’ In The Years (Steely Dan) en Let ‘Em In (inderdaad, een cover van sir Paul). Twee covers is geen toeval. De band besloot namelijk om, samen met Spotify, een aantal liedjes op te gaan nemen die ze de afgelopen 2 jaar van non-stop touring live speelden. Meer info vind je op Youtube. De komende 3 weken moeten er overigens nog een aantal verschijnen.

Let ‘Em In is wat ons betreft niet alleen de betere van de twee tracks (origineel), we kunnen er ook niet stil op blijven zitten.


Nieuwe muziek

Dat we fan zijn van onze Zuiderburen is geen geheim. Niet alleen van De Rode Duivels (ja, wij switchen snel van favoriete land), ook van hun muziek. En in dat kader leek het ons tof om je de nieuwe track van Faces On TV te brengen: Love / Dead.

Ok, wat meer info. Faces On TV is de band rondom frontman Jasper Maekelberg. Hij werkte al als producer/engineer/mixer aan albums van Gabriel Rios, Jeff Neve en Douglas Firs. En met zijn band Faces On TV bracht hij afgelopen week met Love / Dead een derde single uit. Volgens de enthousiaste promotor “from the same universe as Radiohead, Portishead en Balthazar.”

En hoewel pas hun tweede single gaat het lekker met de band. Airplay op Studio Brussel, video-premieres bij De Morgen en support act van Balthazar. <korreltje zout> Hier kunnen ze sinds vandaag dan ook een feature op Gobsmag aan toevoegen.</korreltje zout>. De boodschap is in ieder geval dat het enorm lekkere muziek is. Ow, en zelfs Oscar & the Wolf schijnt fan te zijn…

De clip vonden we overigens ook tof. Hij werd gemaakt door Victor van Rossem. Die naam zegt je waarschijnlijk niets, maar check sowieso wel even zijn docu waarin hij 5000 mile aflegde om vrienden te worden met een compleet vreemde.


Nieuwe muziek

Frankie Lee is een American Dreamer. Dat kunnen we natuurlijk helemaal niet weten, want we kennen hem niet. Maar het is wel de titel van zijn debuutplaat. 10 Americana-achtige tracks. Als je vandaag slechts tijd heb om er eentje te luisteren, zorg er dan voor dat dat Where Do We Belong is. Brit-pop meets The War On Drugs en Tom Petty, of zoiets.

Het verhaal van Frankie Lee is niet minder spannend. Geboren aan de voet van de Mississippi in een one-room-farmhouse, op jonge leeftijd al op het podium. Muziek bracht hem van Minneapolis naar Nashville en LA, maar ook naar drugsverslavingen en dakloosheid (mooi woord).

We hebben overigens het vermoeden dat Frankie best een grappige man is.

Tell us about yourself and what you do?
I’m a classically trained brick layer who dabbles in astrology and face painting.

What is your favourite album of this year?
The one Kanye West cries himself asleep to.

Grappig en muzikaal. Prima combinatie. Overigens is Frankie Lee volgende maand drie keer in Nederland te bewonderen. Samen met Joe Pug doet hij dan Rotterdam, Utrecht en Eindhoven aan.


Nieuwe muziek

Maak kennis met het Amerikaanse Astronauts, etc. Begin september verscheen met Mind Out Wandering een heerlijk debuutalbum. Bevestiging vind je in single I Know.

Astronauts, etc. is het project van de in Oakland wondende Anthony Ferraro, voorheen toetsenist bij Toro y Moi. Het begon allemaal bij hem op de zolderkamer, met een paar singles gemaakt achter een computer, al in 2012. Live speelde hij wel met een band en met die “jazz-trained musicians” nam hij uiteindelijk een nieuwe plaat op: Mind Out Wandering.

Wat meteen opvalt is de falsetto stem van Ferraro. En dan denk je natuurlijk meteen aan Bon Iver. Zelf zegt hij daarover:

Falsetto probably came as a result of listening to a lot of Bon Iver and stuff that was on the crest of the wave when I started to listen to popular music. I think I’m a little scared of my chest voice. My goal is to venture down there pretty soon.

Het levert een warme, melodieuze plaat met een R&B groove op en een scala aan prijsnummers, zoals See You, Control, If I Run, No Justice en onderstaand I Know. U begrijpt: u moet luisteren.


Nieuwe muziek

Na een rustperiode van vijf jaar, is de Britse band Starsailor weer bij elkaar en vliegen ze de wereld over met een nieuwe tour. Onder de arm een gloednieuwe verzamelaar: Good Souls: The Greatest Hits.

Starsailor heeft een speciaal plekje bij ons. Dat komt door dat debuutalbum van ze, het in 2001 verschenen Love Is Here, dat bulkt van de mooie (klaagzangerige) liedjes. U wilt voorbeelden? Komen ze: Poor Misguided Fool, Way To Fall, Lullaby, Love Is Here, Good Souls en natuurlijk Alcoholic (u weet wel: “Je hebt papa’s ogen, papa is een alcoholist.”) Volgens ons spreek je dan van een classic album.

Daarna werd het allemaal wat minder. Opvolger Silence Is Easy (deels geproduceerd door Phil “gekkie” Spector) bevatte met Four To The Floor wel hun grootste internationale hit, maar wist minder te raken dan haar voorganger. Ook de twee platen die daar na kwamen (On The Outside uit 2005 en All The Plans uit 2009) waren niet slecht, maar bevatten slechts een paar memorabele liedjes.

Gelukkig zijn al die mooie liedjes bij elkaar gebracht op de net verschenen verzamelaar, aangevuld met twee nieuwe: Hold On en Give Up The Ghost. Met name laatstgenoemde vinden we het vermelden waard. Een typisch Britpopliedje (beetje Travis, beetje Coldplay, beetje Stereophonics), en dat kunnen wij hier op de redactie altijd wel hebben.


Nieuwe muziek

Nashville Obsolete is het tweede album van Dave Rawlings Machine, en is nét uit. Wie? Dave Rawlings Machine, hoofdzakelijk bestaande uit Dave Rawlings (je verwacht het niet) en Gillian Welch. En ze gaan way back. Nashville Obsolote is hun zevende plaat samen. Op vijf daarvan is Gillian Welch frontvrouw, op de andere twee is Dave Rawlings de frontman.

Zeven tracks die gezamenlijk toch een goede drie kwartier duren en klinken alsof Neil Young terug is met een nieuwe plaat, waarop ook Dylan een moppie meedoet. Je begrijpt het, de vergelijking met Neil Young is een compliment. We raden je dan ook met klem aan om Nashville Obsolute eens een slinger te geven.

Ow, de naam komt je toch wat bekend voor? Dat zou kunnen. Rawlings is namelijk betrokken bij Heartbreaker, jawel, van Ryan Adams. Openingstrack heet namelijk (Argument with Dave Rawlings concerning Morrisey). Juist, onze Dave Rawlings. Dan weet je dat ook weer.

Nieuwe muziek

De titel zegt eigenlijk al genoeg. Het is maandag. En op deze maandag brengen we je de nieuwe single van Australische mooi-boy (hoe schrijf je dat?) en muzikant Matt Corby. En die single heet Monday. Je kent de beste man vast nog wel van zijn kneiters Brother (het oe oe oe schalt hier regelmatig over de redactievloer) en Resolution. Over het algemeen muziek waar meisjes-harten sneller van gingen kloppen. Maar muzikaal zat het gewoon prima in elkaar. Soulvolle singer-songwriter, inclusief Buckley-falsetto.

Het was alweer twee jaar geleden dat er iets nieuws verscheen. Maar vorige week was daar met Monday ineens een nieuwe single. Begin 2016 moet er ook een album verschijnen, maar daarover laat Google tot nu toe niet veel los (en eerlijk is eerlijk, we hebben ook niet heel uitgebreid voor je gezocht). Uiteraard houden we je wel op de hoogte.


Nieuwe muziek