Categorie: <span>Nieuwe muziek</span>

Vandaag tijd voor een dubbelslag. Niet alleen zetten we onze vrienden van InDeKringloop in het zonnetje met weer een prachtige sessie, ook is het scorebord vandaag voor een erg fijne muzikant van Neerlands bodem. We hebben het over Hagenees/Hagenaar Geert van Emden (geboren in Schiedam).

Hij is nog bezig met een eerste EP, maar deed al best een paar toffe dingen. Zo speelde hij onlangs in de Rotterdamse Schouwburg en schitterde hij op de Haagse Popweek. Tot onze grote verrassing zagen we tijdens onze grondige desk-research ook dat hij niet zo heel lang geleden opende voor Christopher Paul Stelling. Je weet wel, van de kneiter van een knoeperd Brick X Brick die alweer bijna een jaar geleden een dikke 8.2 scoorde op ons toen nog vrij lege scorebord. Toeval? Wellicht. Wellicht niet.

Geert van Emden is in ieder geval een naam die wij noteren en in de gaten houden voor je. Geen probleem. Je kunt ons namelijk altijd wakker maken voor een portie gevoelige, akoestische folk. Jou hopelijk ook.

Nieuwe muziek

Uit België komt de prachtpop van Byron Bay. Man achter de naam is Tom Verstappen, die reeds in 2012 airplay wist te scoren met een vroege versie van liedje ‘God Only Knows’ dat zeker geen cover van The Beach Boys is. Niet veel later is de band Byron Bay geboren en wordt in 2014 de finale van Humo’s Rock Rally gehaald. En u als muziekliefhebber weet dat die bandwedstrijd al jarenlang een goede indicatie voor talent is.

Collega artiesten erkennen ook de potentie van Byron Bay. De Belgische prachtband Geppetto & The Whales selecteerde ze al als supportact en ook onze Nederlandse trots Mister & Mississippi nam ze op sleeptouw. Resultaat: optredens in Ancienne Belgique, Openluchttheater Rivierenhof, Vooruit, Depot, Muziekodroom en Dranouter Festival.

En let op: dat allemaal zonder ook maar een EP of een album te hebben uitgebracht. 2015 gaat daar gelukkig verandering in brengen, een debuut EP staat namelijk in de planning. Daarop ongetwijfeld deze prachtsingle God Only Knows,die geproduceerd is door Reinhard Vanbergen van Das Pop en bij onze buren natuurlijk al veelvuldig op de radio is te horen. Nu wij, Nederland.

Nieuwe muziek

Kijk, met een biografie als deze heb je direct onze aandacht: Small Houses is an alternative country project featuring the songs and poems of Jeremy Quentin. Artfully crafted with finger-style guitar and softly sung melodies.” Op 10 februari verschijnt het album Still Talk: Second City en van dit album komt de eerste single Staggers and Rise.

Wat ons betreft past de country / americana van Small Houses prima in de traditie van bands als Hiss Golden Messenger en Jackson C. Frank. Geen overbodige toeters en bellen, maar oprechte liedjes gezonnen door de ietwat rauwe stem van Jeremy Quentin.

Een snelle blik in Spotify leert je dat Small Houses pas 1 album (Exactly Where You Wanted To Be, 2013) uit heeft. Spotify loopt echter wat achter, wij tellen er drie en Still Talk: Second City wordt dus de vierde. Maakt verder niet veel uit.

Wat je volgens ons echter wel moet weten is dat dit album uit 2013 een paar pareltjes bevat. Wat te denken van Oh, Hiding Out en Our Sweet?

Nieuwe muziek

Elle King heeft de zaken goed voor elkaar, zeker als we even kijken naar een paar namen met wie ze heeft samengewerkt voor haar aankomende debuutalbum Love Stuff: Jeff Bhasker (producer van Fun., Kanye West, The Rolling Stones), Eg White (producer van Adele, Sam Smith), Jacknife Lee (producer van R.E.M., U2,Crystal Castles) en Mark Ronson (Amy Winehouse, Bruno Mars, Paul McCartney). Goeiemorgen.

Thuisland Amerika komt inmiddels dan ook al superlatieven te kort wanneer Elle King ter sprake komt. Zo schrijft Billboard over de vorige single, het eveneens geweldige Ex’s & Oh’s:

Mix Duffy’s vocals, the Black Keys’ urgent rhythms and a hook and tempo that recalls P!nk’s “So What,” and you have Elle King’s catchy and clever RCA debut.

Afijn, u begrijpt dat Elle King weleens wat kan gaan worden in 2015. Wij zitten vooraan, zoals u van ons gewend bent.

Nieuwe muziek

Goedemorgen! We kunnen ons voorstellen dat je vanochtend wakker werd met een kleine kater, een melancholisch gevoel en de zekerheid dat je vandaag ABBA’s Happy New Year op het scorebord zou vinden. Eerlijk is eerlijk, we hebben erover nagedacht. Maar dat zou te makkelijk zijn geweest. In plaats daarvan presenteren we je echter Pickwick. Niet de thee, maar de band uit Seattle.

Hun debuutalbum Can’t Talk Medicine dateert alweer van 2013, maar in de herfst van het afgelopen jaar (ja, 2014) brachten ze nog op Spotify nog een single uit van dit album. Die single heet Window Sill en is gewoon een kneiter. Pickwick is namelijk zo’n band vol overgave. Een beetje als Augustines en White Denim. Het podium is niet zelden het decor voor een feestje. En zeg nou zelf, een oppepper kun je best gebruiken op een dag als deze, nietwaar?

Window Sill is de nieuwe single dus. Maar als we de post daarmee zouden eindigen doen we de band tekort. Het album kent namelijk nog een paar andere kneiters. We noemen een Halls Of Columbia, The Round en Lady Luck. En jawel, je hoort het goed, op die laatste track speelt onze lieftallige Sharon van Etten mee.

Het moge duidelijk zijn, Pickwick is een band met (festival)potentie, dunkt ons. Het wachten is nu op een Europese tour en wat Nederlandse shows. Wij zouden het in ieder geval wel weten als wij programmeur waren geweest van, pak ‘m beet, een middelgroot poppodium. Maar oordeel vooral zelf. Kwalitatief is dit overigens niet de beste versie van Window Sill, maar van een band uit Seattle moeten we gewoon de KEXP versie laten zien.

Nieuwe muziek

De Canadese prachtband The Deep Dark Woods weet steeds meer zielen voor zich te winnen met hun haardvuur- en blokhutfolk. Wij zijn stiekem verliefd op de hypnotiserende stem van zanger Ryan Boldt. Jij ook? Dat komt goed uit. Nog geen maand geleden bracht Boldt een solo-plaat uit, Broadside Ballads (2014).

En met solo bedoelen we grotendeels ook echt solo. Akoestische gitaar, af en toe een verdwaald instrument en, juist, die hypnotiserende stem. Lo-fi Deep Dark Woods dus, deels opgenomen in een blokhut. De oplettende luisteraar hoort dan ook o.a. vogels (bijvoorbeeld in Rambleaway) voorbij komen.

Het mooiste liedje? Wat ons betreft is dat Just As The Tide Was Flowing. Kudo’s ook voor Sally My Dear. Het mag duidelijk zijn, liefhebbers van The Deep Dark Woods hebben weer iets om grijs te draaien.

Nieuwe muziek

Country is hip. Dat bewijzen Sturgill Simpson, Robert Ellis en Daniel Romano wel. En ook good old Cash is natuurlijk tijdloos. Texas, Nashville, dat zijn zo’n beetje de plekken waar het gebeurd. Wat ons betreft voegen we Cale Tyson toe aan dat rijtje country-boys. En laat hij nou geboren zijn in Texas, en wonen in Nashville.

Cale Tyson heeft inmiddels twee EP’tjes op zijn naam staan. De meest recente, Cheater’s Wine, verscheen nog geen twee maanden geleden. Op dat EP’tje? Je raadt het al: country. Eerlijk is eerlijk, hij heeft niet de strot van Sturgill Simpson, maar fijn is het wel. Wat te denken van liedje Can’t Feel Love en onvervalste country-clip anno 2014? Leuk detail, eerdergenoemde Robert Ellis speelt een gitaarpartijtje mee op de plaat.

Wil je hem ook eens zien/horen zonder toeters en bellen? Geen probleem, volg gewoon deze link. En terwijl je luistert, lees dan ook even wat Rolling Stone over hem zegt: “Old school, sad-bastard outlaw country for a new generation of excited country fans.” Hatsa!

Nieuwe muziek

Met leden uit het inmiddels ter ziele gegane Hungry Kids of Hungary, Millions en Ex-Panng! wordt Rolls Bayce in thuisland Australië een supergroep genoemd. Hier op onze Hollandse redactievloer doen we dat niet. Niet alleen omdat we enkel Hungry Kids of Hungary een beetje kennen, maar ook omdat we een niet zo happig zijn op de term supergroep. Het schept meteen zulke verwachtingen.

Hoe dan ook, het titelloze debuut EP’tje mag er zijn. Vier liedjes die ergens het midden houden tussen The Shins (liedje On My Own) en Tame Impala (Don’t Get Me Wrong). De PR machine achter de band probeert het als volgt te omschrijven:

A heady concoction of classic pop/rock, 60’s soul and obscure psych, their songs pair deep drum and bass grooves with lithe, spacey guitar. Tightly wound choruses give way to dense jam-outs, the band wringing as much sound from their instruments as three individuals can muster.

Prima, niks aan toe te voegen. Rolls Bayce, dames en heren.


Photo by Jon Baginski

Nieuwe muziek