Gobsmag Posts

Hollis Brown is een bezige bij. Na twee snel achterelkaar verschenen platen is er nu ineens, vanuit het niets, single Wait For Me Virginia. En ja, dat is weer een goed liedje.

In 2013 bracht deze band uit Queens, NYC afkomstige groep studievrienden hun debuutalbum Ride On The Train uit. Geen megahit of DWDD, maar wat een plaat. Heerlijke southern rock met een sterk retro randje. Houden wij van. Hoogtepunten was ons betreft? De ballad (soort van) Faith & Love en het bluesy When The Weather’s Warm.

Nog geen jaar later bereikte ons Gets Loaded, een plaat waarop Hollis Brown een ode brengt aan The Velvet Underground. Ook helemaal goed.

Op deze twee platen hadden we eigenlijk nog wel een tijdje door gekund, maar ineens verscheen daar de single Wait For Me Virginia. Of er een nieuw album aankomt of dat dit “slechts” een stand-alone single is: wij hebben geen flauw idee, maar we houden je op de hoogte van de ontwikkelingen.

De track gaat over -jawel- wachten. “Waiting has always fascinated me. Waiting on line for coffee, waiting in traffic, waiting do this and that, it seems like a lot of our time is spent waiting for the next thing to happen.”

Nieuw album of niet, Hollis Brown gaat in ieder geval gewoon door waar hij gebleven was. Bluesy, southern rock met een heerlijk rauw en retro randje. Combineer The Stones, Neil Young en Creedence Clearwater Revival en je komt in de buurt van het geluid van Hollis Brown. Hatsa.

Nieuwe muziek

Ze zijn al een tijdje bezig, Ivan Howard en Kelly Crisp van het Amerikaanse The Rosebuds. Begin deze maand verscheen met Sand + Silence namelijk hun zesde album sinds 2003. Liedje In My Teeth is een pareltje.

“The Rosebuds make some of the most important music in the world,” liet Justin Vernon (mister Bon Iver) zich al eens ontvallen in een interview. De liefde was zo sterk dat hij het duo uitnodigde om de nieuwe plaat live in te spelen in z’n eigen studio in Wisconsin. En ach, dan kon hij net zo goed een moppie mee doen. Bon Iver drummer Matt McCaughan werd ook gebeld en bassist Nick Sanborn (uit de band van Sylvan Esso) sprong eveneens in de auto.

Het resultaat is een bijzonder fijne plaat. Sand + Silence barst van de perfecte, melodieuze liedjes met uitschieters als Give Me A Reason, Sand + Silence, Wait A Minute, Esse Quam Videri, Walking en de schitterende opener In My Teeth (mét 80’s gitaarsolo!).


Nieuwe muziek

Charles Bradley is inmiddels een beetje van ons allemaal, na legendarische optredens in Paradiso, bij DWDD en op 3FM. Deze knuffelsoulster is afkomstig uit de stal van het even legendarische Daptone Records, uit Brooklyn, NYC. Eerder brachten ze al platen uit van helden als Lee Fields en Sharon Jones & The Dap-Kings.

Naomi Shelton mag met haar Gospel Queens wat ons betreft zeker aan dit rijtje worden toegevoegd. Ze past moeiteloos in het rijtje souldiva’s als Sharon Jones en Bettye LaVette.

Een aantal jaar geleden verscheen op 66-jarige leeftijd (!) haar debuutalbum What Have You Done, My Brother (het titelnummer moet je zeker even aanslingeren). Vergeet ook de zeer fijne cover van Sam Cooke’s A Change Is Gonna Come niet.

Nu is het 2014 en is Naomi Shelton inmiddels 71 jaar oud. De jaren lijken echter geen invloed op haar te hebben. Met een dosis energie waar wielrenners jaloers op zouden worden, gooit ze haar klassieke soul door je speakers. De single voor het scorebord? Dat is Sinner. Maar dat had elke willekeurige track van het album kunnen zijn. Wat een plaat!

Nieuwe muziek

“I am the bear, you are the lion”. Dat schalde de afgelopen tijd regelmatig door het knus ingerichte Gobsmag-HQ. Nee, we zijn niet gek geworden en nee, het zijn niet de antwoorden op jolige sollicitatievragen als ‘welk dier zou jij zijn’. Niets van dat alles. I am the Bear was een van de liedjes van de EP Grow Deep, Grow Wild van Horse Thief die we vrij grijs hebben gedraaid (en nog steeds doen overigens).

Horse Thief, zeg je? Inderdaad. All the way from Oklahoma, USA. De vijf jongens ontmoetten elkaar in Denton, Texas. Al snel was daar de move naar de Academy of Comptemporary Music at the University van Oklahoma. Dat is een mondvol, zeg. Hoe klinkt dat dan? Wat ze er zelf over zeggen: “This youthful band is a purveyor of a panoramic yet nuanced sound, flowing from intimate to anthemic, the mood from vibrant to comtemplative, with frontman Cameron Neal’s lyrics ranging from confessional to metaphorical.”

Juist, indiefolk in de stijl van Midlake, Other Lives en Grizzly Bear. En horen we daar een beetje Temples en Jacco Gardner? Hatsa. Om maar te zwijgen over de karakteristieke stem van frontman Neal. Precies, wij zijn ook enthousiast. Reden genoeg om langspelert Fear in Bliss een kans te geven in de cd-speler. Single ‘Devil’ vindt dus nu zelfs haar weg naar het scorebord. Om het nog makkelijker te maken hieronder de video:

Nieuwe muziek

Het is geen geheim dat Gobsmag iets heeft met baarden. Nou laat onze eigen gezichtsbeharing op bepaalde plekken nog te wensen over. Vandaar dat we het maar zoeken in muzikanten met baarden (en het liefst een gitaar). Zo waren daar al Stephen Ellis (Revere), Fink en William Fitzsimmons.

In de categorie baarden vandaag Adam Faucett. Geen hele bekende verschijning in Nederland, dus eerst maar eens een klein stukje duiding. Wat je moet weten: singer-songwriter, Arkansas, baard. Rootsy americana folk. Een beetje als Townes van Zand (Opossum), Jeff Buckley (het nummer Sparkman), maar op andere momenten horen we Otis (leest u mee, Blokhuis?).

Adam Faucett zou geen getalenteerde songwriter zijn als hij niet eerst op tournee ging met een aantal helden. Zo waren daar Jason Isbell en Damien Jurado. Inmiddels werkt hij aan een indrukwekkende solo-carriere en onlangs releasede hij langspeler Blind Water Finds Blind Water. Check zeker even liedjes als Day Drinker en Opossum.

Maar de absolute kneiter van een knoeperd is de track Melanie. Rustige drums om het nummer te openen. Prima, niks bijzonders. Maar dan komt die gitaar er in (‘komt die gitaar’ zou Evert ter Napel zeggen), gevolg door de hypnotiserende stem van Adam Faucett. Gewoon een prachtig, rauw album dat een erg welkome afwisseling is op de keurige pop-platen die onze bureau’s overspoelen.

Sluiten we af met een quote: “Nothing can prepare you for the sound that comes out of his mouth when he sings—or bellows—his stellar songwriting. It is a soulful power beyond belief.” – Paste Magazine. Hatsa!

Nieuwe muziek

Ken je het gezegde ‘beter laat dan nooit’? Vast wel. Afijn, misschien is het je ontgaan en heeft dit bericht toch nog haar meerwaarde. De Zweedse zusjes van First Aid Kit maken prachtige, dromerige folkpop. Je zou het bijna sferisch noemen, maar dat doen we niet. (Ook omdat sferisch bolvormig betekent en niet sfeervol, red.)

De echte doorbraak was daar in 2012 met langspeler The Lion’s Roar. Kneiters van een knoeperds op dat album zijn er in de vorm van, jawel, The Lion’s Roar en Emmylou. En laat er nou een nieuwe plaat aankomen. Joepie! My Silver Lining is de track die vooruitgestuurd werd en al een paar weken op onze bureau’s ligt om een plekje op het scorebord te vergaren. Waarom dit niet eerder gelukt is kunnen we niet duiden, excuses aanbieden kunnen we wel.

De stemmen van Johanna en Klara blijven de basis. Fijn aangevuld met dromerige instrumentatie die we ook kennen van bands als Of Monsters and Men en Fleet Foxes. Onze vrienden van Consequence of Sound hadden het niet beter kunnen verwoorden: “Here, the sisters Söderberg further refine their blend of rootsy Americana, channeling their inner Johnny Cash over a mix of rumbling guitars and sweeping strings. While the orchestration lends a sense of grandiosity and romanticism, the siblings remain thoroughly connected to folk and country’s core of straight-ahead heartache and forlorn, even amid somewhat more optimistic fare.”

Voor onze festivalgangers ook nog goed nieuws. First Aid Kit speelt namelijk op Lowlands, en wel op 16 augustus. Hopelijk maken we het op deze manier toch een beetje goed met je.

Nieuwe muziek

Matthew and the Atlas is een band rondom Mathhew Hagerty, een bijzonder talentvolle singer/songwriter uit Aldershot, Engeland. Begin deze maand verscheen met Other Rivers een wonderschoon debuut. Nieuwe single Nowhere Now is maar een van de vele voorbeeldjes van die pracht.

Bijna vier jaar hebben we moeten wachten op die eerste langspeler. Het waren de in 2010 uitgekomen EP’tjes To The North en Kingdom Of Your Own die veel muziekliefhebbers de naam Matthew And The Atlas deed opschrijven. Een tour met Mumford & Sons zorgde vervolgens voor nog meer aandacht. En wanneer zijn liedje The Fishermans Wife opduikt als titelsong voor het Discovery Channel programma Deadliest Catch noteren we het eerste internationale succesje.

En nu dus eindelijk het debuut, Other Rivers. We gaan het niet folk noemen, zoals hier en daar gedaan wordt. Dat is te makkelijk. We horen trouwens ook veel meer in Matthew’s sound: drumcomputertje, synthesizers, gitaarsolootje en weinig banjo. Luister maar eens naar Old Ceremony, een prachtig liedje dat je Mumford & Sons niet gauw ziet maken. Melodieuze pareltjes komen je van alle kanten tegemoet: To The North, Pale Sun Rose, Everything That Dies en de bijzonder fijne nieuwe single Nowhere Now. Ja, wij voelen veel liefde voor dit album.

Matthew and the Atlas speelt op 28 juni op het Naked Song Festival in Eindhoven.

Nieuwe muziek

Gobsmag houdt van crossovers. Douglas Dare, een 22-jarige Britse singer-songwriter is volgens ons een perfecte mix tussen Perfume Genius, James Blake en Rufus Wainwright. Het lijkt dan ook overbodig om te melden dat we Douglas Dare te gek vinden, maar toch doen we het.

Een avondje Spotify-discoveren van een vriend van Gobmag leverde niet zo lang geleden Douglas Dare op, een 22 jarige Britse singer-songwriter. Debuut EP Seven Hours ging er al lekker in, met name de track Lungful. Prachtig verstild pianospel, intense stem en breekbare beats. Douglas Dare lijkt het allemaal in huis te hebben. Geen wonder dus dat Erased Tapes (het label van o.a. Nils Frahm en Olafur Arnalds) aan boord sprong en half mei debuutalbum Whelm uitbrengt. Overbodig: een album waar we nu al enorm naar uitkijken.

Gelukkig werden er tracks vooruitgestuurd. Nile ging verder op dezelfde voet als Seven Hours. Primadebima. Vorige week was daar ineens Swim. Het begin is wat onheilspellender (electronica), maar als snel is daar weer het handelsmerk van Douglas Dare, de stem en piano.

Sluiten we af met 2 tips:
1. De track Swim is nu gratis te downloaden via de Soundcloud van Douglas Dare
2. Op 30 mei aanstaande kun je Douglas Dare in Rotterdam zien en horen (op PopUp 010).

Nieuwe muziek