Auteur: <span>Bas</span>

Vandaag geen banjo’s, elektrische gitaren of baarden. Vandaag gaat het over jazz. En niet zomaar wat jazz. De Amerikaan Kamasi Washington leverde twee weken geleden met The Epic een debuutalbum af wat zomaar eens een klassieker als Kind Of Blue (Miles Davis) kan gaan worden. We geven toe, dat zijn straffe teksten. Maar zelfs de azijnzeikers van Pitchfork zijn lyrisch en belonen The Epic met een 8.6.

The Epic dus. En de plaat doet zijn naam eer aan. Drie schijfjes en een totale duur van een kleine 3 uur. Ja, je leest het goed, 3 uur. Nou snappen we best dat de gemiddelde Gobsmag-lezer niet zo heel vaak een jazz-plaatje aanslingert, maar een plaat die zo ontzettend veel lovende recensies krijgt verdient gewoon een kans. Het maakt eigenlijk niet uit welk nummer we uitlichten, maar om er meteen lekker in te komen luister je hieronder 14 minuten naar de track Re Run Home.

Om je over de streep te trekken nog wat name-dropping en quotes:

  1. Kamasi Washington is niet alleen jazz-muzikant, hij produceerde ook mede Kendrick Lamar’s To Pimp A Butterfly;
  2. Het album verschijnt op Bainfeeder, het label van Flying Lotus die Kamasi Washington persoonlijk onder zijn hoede nam;
  3. Kamasi Washington tourde al met Raphael Saadiq en Snoop Dogg;
  4. “Even if you have no real context for what you’re hearing, it’s a remarkably rich and inviting listen,”  aldus Stereogum;
  5. “the title doesn’t just refer to the sheer running time of the thing, but the scale of the performance itself,” aldus Drowned In Sound
  6. “The artist proved his was an epic — sorry, there’s no other word — pure understanding of what things can still be, the proverbial shape of jazz to come,” aldus LA Times

Dus ogen dicht en laat je meevoeren door het talent van Kamasi Washington.


Nieuwe muziek

Dawes is een prachtband uit Amerika. Hoewel tot op heden nooit op het scorebord heb je er indirect zeker al een aantal keer over kunnen lezen. Frontman Taylor Goldsmith is namelijk goed bevriend met Gobsmag-favo’s Deer Tick en Delta Spirit. Samen vormen ze zelfs een soort “supergroep”, genaamd Middle Brother.

Dawes heeft inmiddels 3 platen op haar naam staan. Platen die stuk voor stuk meetellen in de Amerikaanse (en wereldwijde) folk-industrie. Want nummers als Just Beneath The Surface, When My Time Comes en Something In Common zijn toch gewoon briljant?

We kijken dan ook best wel uit naar de opvolger van het in 2013 verschenen Stories Don’t End. En krijg nou wat, over een kleine twee weken verschijnt-ie al: All Your Favorite Bands. Dit album belooft iets meer richting een live-sound te gaan, wat rauwer. Daarvan zijn er al twee bewijsstukken. De eerste vrijgegeven track, Things Happen en onlangs Right On Time voorspellen veel goeds. En dat kan ook niet anders als je David Letterman tot je number 1 fan mag rekenen. “If you’re looking for a rock ‘n’ roll band, this is pretty much all you need.” HATSA.

Nu is het de beurt aan Nederland om te vallen voor deze sympathieke band. Er staat in ieder geval een hele tour gepland met mensen als Hozier, My Morning Jacket, James Vincent McMorrow, Langhorne Slim en First Aid Kit. Ga ze dus zien in Paradiso (10 september, met My Morning Jacket) en in Groningen op het Take Root Festival (12 september).


Nieuwe muziek

Alweer bijna een jaar geleden schreven we over de Amerikaanse band Vintage Trouble“Live-wired, straight-shootin, dirty-mouth’d, pelvis-pushing juke music.” De band speelde al bij Jools Holland, Jay Leno en David Letterman, twee weken geleden openden ze zelfs voor AC/DC in het GelreDome. Kortom, houd je van een flinke dosis soul maar ben je ook niet vies van elektrische gitaren, geef Vintage Trouble dan ook eens een slinger.

14 augustus staat dan ook al eventjes gemarkeerd in onze gezamenlijke redactie-agenda. Op die dag verschijnt namelijk 1 Hopeful Rd, het nieuwe album van Vintage Trouble. En dat belooft wat te worden. Niet alleen verschijnt de plaat op het legendarische Blue Note Label, met Run Like The River is er ook alvast een track die de verwachtingen meer dan inlost. Pure Rock ‘N Soul. En om dat kracht bij te zetten speelden ze de track enige tijd geleden in de studio van Fender (je weet wel, iets met gitaren).

In het kort: “Imagine James Brown singing lead for Led Zeppelin and you’ll get an idea of Vintage Trouble’s muscular, in the pocket sound,” zoals Yahoo Music onlangs zei.

NU echt tot slot: wil je de band wiens live reputatie ze vooruitsnelt ook eens zien spelen? Pak dan je kans op 5 juli tijdens het gratis (!) Metropolis Festival in Rotterdam. We zien je daar!


Nieuwe muziek

Barna Howard is een jongeman uit Missouri. Dat jongeman had nog zo goed een leugen kunnen zijn, want een snelle luisterbeurt doet je al snel denken dat we te maken hebben met een countryheld uit vroegere tijden. Niets is dus minder waar. Barna Howard is jong en op 18 mei verschijnt alweer zijn tweede album: Quite A Feelin’. Het titelloze debuutalbum uit 2012 gooide al hoge ogen voor mensen die verhalenvertellers als Leonard Cohen en Townes van Zandt een warm hart toedragen.

Van dat nieuwe album verschenen al twee tracks: Indiana Rose en Bitter Side Of Blue. Het gevoel dat die tracks (maar ook zijn vorige album) oproepen was eigenlijk niet beter te verwoorden dan The Guardian deed: “A master storyteller… These are mature, timeless songs, with strains of Kris Kristofferson, Townes Van Zandt and John Prine, that could’ve been hauled out of any of the past six decades.”

Kortom, pak je tijdmachine en geniet een paar welverdiende minuten van Barna Howard met Bitter Side Of Blue. Zit dat erop, doe jezelf een plezier en luister naar I’ll Let You Pick A Window en Turns Around The Bottle.

Nieuwe muziek

Een uurtje geleden vonden we een mailtje in onze inbox met de titel ‘Billie Marten unveils video for Heavy Weather’. Gelijk klikken, nieuwsgierig als we zijn. Billie Marten bleek een 15-jarige Britse die op dit moment zowel eindexamen doet als best wel goed aan de weg timmert met haar akoestische, lieflijke nummers. Ze bevindt zich overigens in goed gezelschap. De afzender van de e-mail behartigt namelijk ook de belangen van o.a. Agnes Obel, Gobsmag-favo The Slow Show en zelfs onze eigen Dotan.

Wat we bedoelen met goed aan de weg timmeren? Een paar quote’tjes:

  • “Gorgeous,” aldus Stereogum;
  • “Spellbinding acoustic brilliance,” aldus BBC;
  • “Unbelievably beautiful,” aldus Independent on Sunday.

Wat we daar nog aan toe kunnen voegen? Dat de jonge Britse is opgepikt door BBC Introducing en werd gedraaid door Zane Low (je weet wel, die dude die naar Apple getransfereerd werd om nieuwe bands te ontdekken en Spotify kapot te maken). Je snapt het, van Billie gaan we ongetwijfeld nog veel meer horen. Laten we beginnen met Heavy Weather, de nieuwe single. Klaar met luisteren? Ga dan meteen door met Ribbon EP (2014).

Nieuwe muziek

Other Lives is een prachtige band en al ruim vier jaar niet meer weg te denken uit onze cd-spelert. Jawel, vier jaar, zo lang is het alweer geleden dat deze heren ons overdonderden met het album Tamer Animals. Laten we je geheugen wat opfrissen. Titeltrack Tamer Animals, For 12 en Dust Bowl III  zijn toch gewoon regelrechte klassiekers?

Je snapt het, wij zijn dan ook hartstikke blij met Rituals, het nieuwe album dat vorige week EIN-DE-LIJK uitkwam. Het bevat maar liefst 14 tracks (van de meer dan zestig (!) geschreven tracks) die de Other Lives-liefhebber vast en zeker weer gaan bekoren. Misschien iets meer klassieke invloeden, maar het voelt meteen weer vertrouwd. Een veelgehoorde vergelijking is die met Thom Yorke. En dat is ook niet zo gek aangezien de band een flinke dosis tijd op tournee doorbracht met Yorke en de zijnen. Overigens is de link naar The National ook te maken in een aantal tracks (zoals in No Trouble).

Vorige maand dropten ze al een nieuw liedje, Reconfiguration en een aantal dagen geleden was daar ineens 2 Pyramids. Daarmee hebben we meteen het hoogtepunt van de plaat te pakken. Wel zo handig.

Is Rituals net zo goed als haar voorganger Tamer Animals? Dat durven we eigelijk nog niet te zeggen, dit is duidelijk een plaat die meer tijd nodig heeft om echt te landen. We komen er bij je op terug.


Nieuwe muziek

Ruim twee weekjes is-ie uit, het nieuwe album van held Daniel Norgren. Alabursy is zijn vijfde volledige studio-album en wat ons betreft kan deze weleens uitgroeien tot ons lievelingsalbum van de Zweed.

Daniel Norgren laat zich overigens lastig in een hokje plaatsen. Blues, gospel, folk en country passeren op een gemiddeld album allemaal de revue. Af en toe laat Norgren zich ook verleiden tot muzikale experimentjes, zoals te horen op tracks als Go Play With Him en Driving Ghost Out Of Black Buck With A Weld (afkomstig van zijn vorige plaat, Buck). Een paar minuten lang vol met vage geluiden waar we geen instrument in kunnen herkennen. Dat wisselt hij dan weer af met het betere gitaarwerk in Whatever Turns You On.

Op zijn nieuwste langspeler doet Norgren het wat rustiger aan. Begrijp ons niet verkeerd, dat zegt niets, maar dan ook niets, over de kwaliteit. Alabursy is namelijk een waar meesterwerk, als je het ons vraagt. Sfeervolle folk die ons doet denken aan The Deep Dark Woods en Fleet Foxes. Zelf zegt hij: Alabursy is a black and white journey through an almost archaic landscape marked by death and loneliness.”

Absoluut prijsnummer van de plaat is wat ons betreft Like There Was A Door. Maar omdat deze alweer een paar maandjes op Youtube staat verrassen we je vandaag met de nieuwste “video”, die van Why May I Not Go Out And Climb The Trees? Simon & Garfunkel, anyone?

Komende week heb je trouwens de kans om de beste man live te aanschouwen. En dat raden we je van harte aan, want de live-reputatie van de man is er eentje. Zien is geloven: Though it Aches.

04-05: Hedon, Zwolle
09-05: Tolhuistuin, Amsterdam
10-05: Doornroosje, Nijmegen
11-05: Vera, Groningen
19-06: Best Kept Secret, Hilvarenbeek

Nieuwe muziek

Retro is weer hip. Zoek maar eens op marktplaats naar een houten kastje en duizenden mensen drijven de vraagprijs op door de toevoeging ‘retro’ of ‘vintage’. Vind ervan wat je wil. Maar laten we het niet over kastjes hebben. Gobsmag is namelijk altijd te porren voor een portie retro-vibes in onze trommelvliezen, dat weet je dankzij eerder plugs van St. Paul & The Broken Bones, JD McPherson en C.W. Stoneking.

De band van vandaag, Anderson East, komt het meest in de buurt bij St. Paul & The Broken Bones. Blazers en een dijk van een strot zijn de succesvolle ingrediënten bij beide bands. En van succes kunnen we spreken. Een volledig album is er nog niet, maar 3 weken geleden viel wel de eerste EP op de mat. En dat is niet de minste. Hij werd namelijk opgenomen in het legendarische Muscle Shoals. In de FAME Studio’s welteverstaan (Aretha Franklin, Wilson Pickett en nog veeeeel meer legendes hebben daar soulvol lopen schreeuwen).

Overigens is het niet alleen soul wat de klok slaat. Het feit dat Anderson East niet zo heel lang geleden in het voorprogramma van Sturgill Simpson stond verraadt ook een dosis country. En dat genre vinden we op Devil In Me.

Vandaag echter wat soul. Het is immers bevrijdingsdag. Find ‘Em, Fool ‘Em and Forget ‘Em gaat je vast en zeker uit je bureaustoel krijgen.

Het eerste volledige album, Delilah, komt verschijnt overigens mid juli. Geproduceerd door niemand minder dan Steve Cobb (Jason Isbell, Sturgill Simpson). Gecombineerd met de soul van Anderson East kan dat niet anders dan een kneiter van een plaat worden. We houden je op de hoogte.

Nieuwe muziek